Tesbitler – islam bilgi arşivi

Gazze Odaklı Küresel Tepki ve Direniş

İsrail’in Gazze’ye yönelik saldırılarına karşı yükselen küresel tepkiler ve Filistin direnişine dair çeşitli iddialar.
“İsrail vurulduğunu ancak GAZAP’ın ateşinde yanarken öğrenir” gibi ifadeler, Türkiye’nin askeri kapasitesine olan güveni ve İsrail’in savunma sistemlerine yönelik bir küçümsemeyi ortaya koyuyor.
Bu ifade, Türkiye’nin bölgedeki askeri gücünün belirgin bir şekilde arttığına ve bu gücün potansiyel olarak İsrail’e karşı kullanılabileceğine dair bir duygu oluşturmayı hedefliyor.
Öte yandan, İsrail’in Gazze’deki askeri operasyonlarına karşı Filistin direnişinin başarısını vurguluyor.
“İsrail askerleri tankın içinde cayır cayır yandı” şeklindeki başlık, Kassam Tugayları’nın Cibaliye’deki operasyonunun altını çizerek, İsrail’in askeri üstünlüğünü sorgulanıyor.
Bu tür haberler, Filistin direnişinin sadece pasif bir kurban olmadığını, aynı zamanda aktif bir askeri güç olduğunu vurgulayarak, konunun uluslararası duygusunu değiştirmeyi amaçlıyor.

Uluslararası Siyasette Derinleşen Çatlaklar

Uluslararası siyasetin Filistin meselesi etrafında nasıl kutuplaştığına dair çarpıcı örnekler yer alıyor.
ABD Başkanı Trump’a yönelik “Çağımızın Hitler’isin” protestosu, Batı’daki İsrail yanlısı politikalara karşı kamuoyu tepkisinin ne kadar keskinleştiğini gösteriyor.
Trump’ın İsrail’e karşı, özellikle Katar saldırısı sonrası, sergilediği “iki yüzlülük” eleştirisi, ABD-İsrail ilişkilerinde bir çatlak olduğu izlenimini veriyor.

TBMM Başkanı Numan Kurtulmuş’un “Doha’daki saldırı hepimizin gözünü açsın” açıklaması, Türkiye’nin bu saldırıyı sadece bir askeri olay olarak değil, aynı zamanda bölgesel jeopolitik dengeleri değiştirmeye yönelik bir hamle olarak gördüğünü ortaya koyuyor.
Bu açıklama, Türkiye’nin Katar ile olan stratejik ortaklığını ve bölgesel çıkarlarını koruma kararlılığını simgeliyor.

Eurovision gibi kültürel bir platformun bile siyasi bir arenaya dönüştüğü görülüyor.
İrlanda, İspanya ve Slovenya’nın “İsrail katılırsa çekiliriz” tehdidi, İsrail’in uluslararası alanda yalnızlaştığına dair bir delil olarak sunuluyor.
Bu tür boykot tehditleri, Gazze’deki durumun sadece siyasi liderleri değil, aynı zamanda sivil toplumu ve kültürel kurumları da harekete geçirdiğini gösteriyor.

Hukuk, Vicdan ve İnsanlık Krizleri

Hukuki ve vicdani boyutları da işleyerek, konuyu sadece siyasi bir mesele olmaktan çıkarıp bir insanlık krizine dönüştürüyor.

İtalyan aktör Roberto Benigni’nin “Neden çocukları öldürmeye devam ediyorlar?” sorusu, sanat ve vicdanın siyasete karşı bir duruş sergilediğini gösteriyor. Yaralı Filistinli babanın hikayesi, bu insani dramın somut bir örneği olarak herkesin duygularına hitap ediyor.

Almanya’daki cami olayında imamın Gazze için dua etmemesi üzerine gelen tepki, Müslüman toplumu içinde bile bu konuda farklı yaklaşımların olduğunu, ancak büyük bir kesimin Filistin davasına güçlü bir şekilde sahip çıktığını gösteriyor.
“Kilisede bile papazlar açık açık Gazze’ye dua ederken bizim imamlarımız sistemden korkuyor” yorumu, bu meselede vicdanın ve imanın ne kadar öncelikli olduğunu vurguluyor.

“Netanyahu’nun ‘gönüllü göç’ planı”, uluslararası hukuku hiçe sayan ve Filistin halkını zorla yerinden etmeye çalışan bir politika olarak eleştiriliyor. Bu durum, İsrail yönetiminin, uluslararası baskıya rağmen, hedeflerinden sapmadığına dair bir sinyal olarak yorumlanabilir.

Makalenin Özeti

Bu metin, İsrail-Filistin çatışmasını çok yönlü bir şekilde ele alan, eleştirel ve ideolojik bir anlatım sunuyor. Ana hatlarıyla, İsrail’in askeri gücünün tartışmaya açıldığı, uluslararası alanda diplomatik ve kültürel boykotlarla karşı karşıya kaldığı ve bu durumun hem ABD hem de Avrupa’da ciddi siyasi gerilimlere yol açtığı vurgulanıyor. Türkiye’nin bu meseledeki aktif rolü ve Katar ile olan ilişkileri ön plana çıkarılırken, Filistin direnişinin gücü ve küresel vicdanın harekete geçtiği belirtiliyor. Metin, hukuki, vicdani ve dini boyutlarıyla konuyu derinleştirerek, İsrail’in politikalarına karşı topyekün bir muhalefetin oluştuğu tezini destekliyor.

*Bugün 11 Eylül.
Bundan 26 yıl önce bir proje ile ikiz kuleler vurulmuş ve Mossadın bundan haberi olup o gün 3 bin Yahudi işe, o kuleye gitmemiş ve de arkasından hemen 20 yıl sürecek olan Abd’nin Afganistan işgali başlamıştı.

Ve aynı 26 yıl sonra bugun;

ABD Başkanı Trump’ın adeta Beyin takımından olup kazanmasını sağlayan :
İsrail destekçisi Amerikalı aktivist Charlie Kirk, Utah Valley Üniversitesi’nde katıldığı etkinlikte boynundan tüfekle vuruldu.
Peki şimdi ne olacak?
Nereye saldırılacak veya neyin üstü örtülecek?
Hiç israilin Katarı vurduğu konuşuluyor mu?
Hiç Trump’ın Katarı koruma sözü vermesine rağmen, ondan habersiz israilin katarı vurmasına bir şey diyiyor mu?

Hamas’tan İslam dünyasına Gazze için dua ve namaz daveti

Hamas’ın askeri kanadı Kassam Tugayları, Gazze’deki sıkıntıların sona ermesi için ümmetin evlatlarını dua ve namaza davet etti. Açıklamada, gecenin derinliğinde iki rekat namaz kılınarak 100 defa okunacak özel bir duayla Gazze halkı için Rabb’e niyazda bulunulması istendi.

Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com

İsrail’in Saldırganlığı ve Küresel Vicdanın Uyanışı

Dünya, uzun yıllardır şahit olduğu kanlı sahnelerle bir kez daha tarihe ibret levhaları yazıyor. Terör devleti İsrail, Gazze başta olmak üzere işgal ettiği topraklarda masumları hedef alıyor; çocukların, kadınların ve yaşlıların feryatları göğe yükseliyor. Bu vahşet karşısında sadece İslam dünyasında değil, Batı toplumlarının vicdanlı fertleri arasında da güçlü bir itiraz yükseliyor.

Küçük Bir Devlet, Büyük Bir Fitne

Coğrafi bakımdan Konya’nın çeyreği kadar bile olmayan İsrail, sahip olduğu askeri imkânlarla bölgeyi tehdit eden bir güç merkezi haline gelmiştir. Ancak asıl kudreti, Amerika ve Batı’dan aldığı destekten gelmektedir. Bu destek olmasa, İsrail’in tek başına ayakta kalamayacağı açıktır.

Bununla beraber, artık Batı toplumlarında da güçlü bir vicdan sesi duyulmaktadır. Hollywood’dan Avrupa siyasetçilerine, dini liderlerden sanatçılara kadar pek çok farklı kesim İsrail’in işlediği suçları dile getirmektedir. İtalyan sanatçı Roberto Benigni’nin “Çocuk yaralandığında bile savaş durmalı” sözleri, insanlığın ortak feryadının bir yankısıdır.

Siyonizm ve Yahudilik Ayrımı

İsrail’in en büyük yalanlarından biri, bütün Yahudileri arkasına almış gibi görünmesidir. Dünyanın bir kısım yerinde yaşayan hahamlar, İsrail’in varlığını reddetmekte ve onun Yahudilik değil, Siyonizm üzerine kurulduğunu dile getirmektedir. Nitekim Haham Weiss’in “Siyonist İsrail Devleti’nin yok olması için dua ediyoruz” sözleri, bu hakikati teyit etmektedir.

ABD ve Çifte Standart

ABD’nin İsrail’e koşulsuz desteği, aslında kendisini de çıkmazlara sürüklemektedir. 11 Eylül saldırılarından sonra Afganistan işgaline bahane üreten Amerikan siyasetinin, İsrail’in Katar’a yönelik saldırılarını görmezden gelmesi, çifte standardın en açık örneklerindendir. Trump’ın İsrail politikalarındaki zikzakları ve tepkileri, ABD içinde bile ciddi bir kriz alanı haline gelmiştir.

Avrupa’da Tepkiler

Avrupa’da Eurovision boykotu tehdidi, İrlanda, İspanya ve Slovenya gibi ülkelerin “İsrail katılırsa biz yokuz” çıkışı, sadece kültürel alanda değil, siyasi zeminde de yükselen bir karşı çıkışı göstermektedir. İngiltere’de SNP lideri Stephen Flynn’in Başbakan Starmer’ı eleştirmesi, vicdanlı siyasetçilerin hâlâ var olduğunu gösteren umut verici bir işarettir.

İslam Dünyası ve İmtihan

Ne yazık ki İslam ülkeleri, birlik içinde hareket edememekte, kimi zaman da İsrail’in oyunlarına alet olmaktadır. Katar saldırısı sonrasında Türkiye ve Mısır’dan gelen sert açıklamalar, İsrail’in Arap coğrafyasına da doğrudan meydan okuduğunu göstermektedir. Ancak bu tepkilerin sahici bir siyasi ve askeri adımla birleşip birleşmeyeceği henüz belirsizdir.

Halkların Duruşu

Gazze’de şehit düşen yavrularına veda eden bir babanın gözyaşı, Berlin’de, Paris’te, İstanbul’da, Roma’da yükselen “Nehirden denize özgür Filistin” sloganlarıyla birleşiyor. İnsanlık, ortak bir vicdan zemini buluyor.

Sonuç: Zulüm ile Abad Olanın Sonu

Netanyahu hükümetinin dillendirdiği “gönüllü göç” planı, aslında bir başka isimle etnik temizliktir. Tarih şahitlik etmiştir ki zulüm ile abad olunmaz. Firavunlar, Nemrutlar, Hitlerler ve diğer zalimler gibi, İsrail’in de zulüm düzeni er geç çökecektir.

Bugün dünya toplumları tek bir sloganla birleşiyor:
“Nehirden denize, özgür Filistin!”

Bu feryat sadece bir slogan değil, zulmün karanlığını yaracak bir sabahın müjdesidir.

Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com

Görevimiz Hizmet, Sonuçlar Allah’tan

Hayatın karmaşık dokusunda, insanoğlu sürekli bir arayış ve mücadele içindedir. Başarıya ulaşmak, hedeflere varmak ve bir iz bırakmak arzusu, iç tepkidir. Ancak bu yolculukta sıklıkla gözden kaçan bir gerçek vardır: Bizler, yalnızca üzerimize düşeni yapmakla yükümlüyüz. Sonuçların ve başarıların nihai sahibi ise başka bir gücün elindedir.
Bu derin hakikati en güzel şekilde ifade eden sözlerden biri Risale-i Nur Külliyatı’ndan geliyor:

“Biz, hizmetle mükellefiz. Neticeleri ve muvaffakiyet Cenab-ı Hakk’a aittir.”

Bu ifade, sadece bir cümle değil, aynı zamanda hayata bakış açımızı kökten değiştirebilecek bir duşuncedir.
Bu sözün hikmetini anlamak için tarihin sayfalarına göz atmak yeterlidir. Hz. Nuh’un gemi yapımı, Hz. İbrahim’in ateşe atılması, Hz. Musa’nın Kızıldeniz’i yarması ve Hz. Peygamber’in hicret yolculuğu… Tüm bu olaylarda peygamberler, üzerlerine düşen görevi titizlikle yerine getirmişlerdir. Nuh (a.s) gemiyi inşa etmiş, ama tufanı durdurmamıştır; İbrahim (a.s) ateşe teslim olmuş, ama onu gülistana çevirmemiştir; Musa (a.s) asasını vurmuş, ama denizi yarıp geçmemiştir. Onlar, kendilerine yüklenen görevi yerine getirmiş, sonuçları ise her şeyin yegane sahibi olan Allah’a bırakmışlardır. Bu, insan iradesinin acziyetini kabul etmek ve ilahi kudretin sonsuzluğunu tasdik etmektir. Bir çiftçi tarlasını sürer, tohumlarını eker ve sular. Ama o tohumların yeşermesi, büyüyüp ürün vermesi onun elinde değildir. Bu, tam anlamıyla “hizmetle mükellef olma”nın pratik bir örneğidir.

Gerçek Tesir Eden Yalnızca O’dur

İnsanoğlu, yaşadığı dünyada olayların nedenlerini ve sonuçlarını kendi çabalarına bağlama eğilimindedir. Başarıyı kendi zekasına, gücünü kendi iradesine, mutluluğunu kendi imkanlarına yorar. Bu durum, bizi farkında olmadan gizli bir şirke ve kibre sürükleyebilir. Oysa ki olayların ardındaki gerçek fail ve tesir eden, yalnızca Allah’tır. Bu hakikat, Bediüzzaman Said Nursi’nin Mesnevi-i Nuriye adlı eserinde şu şekilde açıklanır:

“Müessir-i hakiki yalnız Allah’tır. Tesir-i hakiki esbabda yoktur. Esbab, izzet ve azamet-i kudretin perdesidir.”

Bu söz, neden-sonuç ilişkisinin arkasındaki ilahi hikmeti anlamak için kritik bir anahtardır. Bir doktorun hastayı iyileştirmesi, bir mühendisin köprüyü inşa etmesi, bir öğretmenin öğrenciyi bilgilendirmesi… Tüm bu fiillerde görünen sebepler, aslında ilahi kudretin birer perdesidir. Sebeplere aşırı anlam yüklemek, bizi asıl yaratıcıyı görmekten alıkoyar. Örneğin, bir hasta iyileştiğinde, bu durum doktora atfedilir. Ancak doktor sadece Allah’ın şifa kanunlarını uygulayan bir vesiledir. Asıl şifayı veren Allah’tır. Sebepler, ilahi gücün ve hikmetin tezahür ettiği birer araçtır. Onları aşırı yüceltmek, asıl kudret sahibini göz ardı etmektir. Bu, aynı zamanda insanın acziyetini ve Allah’ın her şeye gücünün yettiğini idrak etmenin bir yoludur. Sebeplere takılıp kalmak yerine, onları birer basamak olarak görmek, bizleri hem tevazuya hem de şükre sevk eder.

Sünnet-i Seniye ve Edebin Kaynağı

Din, sadece ibadetlerden ibaret bir sistem değildir; aynı zamanda bir edep, bir ahlak ve bir yaşam tarzıdır. İslami geleneğin kalbinde yer alan ve tüm yaşamı kuşatan bu edep anlayışının kaynağı, Hz. Peygamber’in (s.a.v.) Sünnet-i Seniye’sidir. Bu derin hakikat, Bediüzzaman’ın Risale-i Nur – Lem’alar kitabında şu şekilde ifade edilir:

“Sünnet-i Seniyeyi bilen, kat’iyyen anlar ki: Edebin enva’ını, Cenab-ı Hak habibinde cem’etmiştir. Onun Sünnet-i Seniyesini terkeden, edebi terkeder.”

Bu söz, İslam’daki edep anlayışının Hz. Peygamber’in yaşamıyla olan doğrudan ilişkisini vurgular. O’nun konuşması, susması, yürümesi, yemeği, aile ilişkileri, tebessümü… Her biri, insana örnek teşkil eden birer edep dersidir. Hz. Peygamber’in hayatı, insanlık için ahlaki bir kılavuz, bir edep anayasasıdır. O’nun sünnetini terk etmek, sadece bir ibadeti ihmal etmek değil, aynı zamanda insanı insan yapan ahlaki değerlerden, edepten uzaklaşmaktır. Modern dünyada ahlaki yozlaşmanın, edepsizliğin ve manevi boşluğun artışının temelinde, Sünnet-i Seniye’den uzaklaşmanın payı büyüktür. Zira sünnet, sadece tarihi bir miras değil, aynı zamanda her çağda geçerli olan ve insanı en yüce ahlaki mertebelere ulaştıran bir yaşam biçimidir.

Şirk: Tüm Mahlukatın Hakkına Tecavüzdür

İnsanlık tarihi boyunca en büyük günah olarak kabul edilen şirk, yani Allah’a ortak koşmak, basit bir inanç sapması değil, aynı zamanda evrensel bir ahlaki yozlaşmadır. Şirk, yalnızca ilahi haklara bir tecavüz değil, aynı zamanda tüm varlık aleminin haklarına ve onuruna karşı işlenmiş büyük bir cürümdür. Bu, Bediüzzaman Said Nursi’nin Şualar adlı eserinde şu şekilde açıklanır:

“Şirk öyle bir cürümdür ki, herbir mahlukun hakkına ve şerefine ve haysiyetine bir tecavüzdür. Ancak onu Cehennem temizler.”

Bu çarpıcı ifade, şirkin ne kadar derin ve yıkıcı bir günah olduğunu gözler önüne serer. Allah’a ortak koşmak, O’nun yaratma, rızık verme ve yönetme gibi sıfatlarına tecavüz etmek demektir. Bu, aynı zamanda her bir canlının haklarına da bir tecavüzdür. Zira her bir varlık, yaratıcısına karşı sorumludur. Onları yaratıcısından başkasına kulluk ettirmek, onların fıtri onuruna ve haysiyetine aykırıdır. Bir taşın, bir ağacın, bir yıldızın bile yaratıcısına karşı bir saygısı vardır. Onları putlaştırmak veya onlar aracılığıyla başka bir güce sığınmak, bu varlıkların yaratıcısına olan bağlılıklarına bir saygısızlıktır. Bu nedenle şirk, yalnızca bireysel bir günah değil, aynı zamanda tüm evrenin düzenine ve ahlakına karşı işlenmiş büyük bir suçtur. Bu cürüm, o kadar ağırdır ki, ancak Cehennem ateşi gibi mutlak bir cezalandırma ile temizlenebilir.

Makalenin Özeti

Bu makale, dört farklı kaynaktan alıntılanan derin manalı sözleri, kendi konu bütünlükleri içinde ele alarak geniş bir perspektif sunmaktadır.

İlk bölümde, insanoğlunun asıl görevinin hizmet etmek olduğunu ve sonuçların Allah’a ait olduğunu belirten bir ifade incelenmiştir. Bu, eylemin kendisini önemli kılan ve sonuçlara takılıp kalmamamızı öğütleyen bir yaşam düşüncesidir.

İkinci bölümde, olayların arkasındaki gerçek etkenin yalnızca Allah olduğu ve görünen nedenlerin birer perde işlevi gördüğü vurgulanmıştır. Bu, tevazu ve şükre sevk eden, gizli şirkten koruyan bir bakış açısı sunar.

Üçüncü bölümde, Hz. Peygamber’in Sünnet-i Seniye’sinin tüm edep ve ahlaki değerlerin kaynağı olduğu ve bu yoldan ayrılmanın ahlaki bir boşluğa yol açtığı açıklanmıştır.

Son olarak, dördüncü ve en çarpıcı bölümde ise şirk’in, sadece Allah’ın haklarına değil, aynı zamanda tüm varlıkların onuruna ve haysiyetine karşı işlenmiş büyük bir cürüm olduğu ve bu nedenle en ağır cezalara layık bir günah olduğu ifade edilmiştir.

Tüm bu sözler, yaşamın farklı yönlerini kapsayan, ahlaki, manevi ve hikmetli bir derinlik sunarak okuyucuyu düşündürmeye ve ibret almaya davet etmektedir.

Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com

İman ve Teslimiyet Zinciri: Dünya ve Ahiret Saadeti

İnsanoğlunun en büyük amacı, şüphesiz ki hem bu dünyada hem de ahirette huzur ve mutluluğu yakalamaktır. Bu arayış, çoğu zaman karmaşık ve meşakkatli bir yolculuk gibi görünse de, İslam’ın temelinde yatan manevi bir zincir, bu hedefe ulaşmanın anahtarını sunar.
Risale-i Nur Külliyatı’nda geçen şu veciz ifade, bu zincirin halkalarını bir bir gözler önüne serer:

“İman tevhidi, tevhid teslimi, teslim tevekkülü, tevekkül ise saadet-i dareyni iktizâ eder.”

Bu söz, bir felsefe ya da soyut bir düşünce değil, tam anlamıyla bir yol haritasıdır.
Bu derin sözün ilk halkası olan iman, bizi tevhide götürür. İman etmek, her şeyden önce Allah’ın varlığına ve birliğine inanmaktır. Yaratıcı’nın tek olduğu inancı, kainatın düzeninde ve kendi iç dünyamızda bir bütünlük hissi uyandırır. Bu bütünlük, parçalanmış ve anlamsız görünen hayatı anlamlı bir hale getirir. Tevhid, tüm varlıkların ve olayların tek bir iradenin eseri olduğunu bilmektir. Bu bilgi, bizi karmaşadan ve şüpheden kurtarır.
Tevhidin getirdiği huzur, bizi bir sonraki halkaya, teslime ulaştırır. Tevhidin derin idrakiyle insan, kendi acziyetini ve Allah’ın mutlak kudretini kabul eder. Bu kabul, O’nun iradesine kayıtsız şartsız boyun eğmeyi, yani teslimiyeti beraberinde getirir. Teslimiyet, pasif bir kabullenme değil, aksine aktif bir tevekkül halidir. Tarih boyunca peygamberler ve alimler, teslimiyetin en güzel örneklerini sergilemişlerdir. Hz. İbrahim’in (a.s) ateşe atılırken söylediği “Hasbunallah ve nimel vekil” (Allah bize yeter, O ne güzel vekildir) sözü, teslimiyetin zirvesidir. Bu teslimiyet, kalbe öyle bir dinginlik verir ki, en büyük felaketler bile kişiyi sarsamaz.
Teslimiyetin doğal bir sonucu olarak ortaya çıkan tevekkül ise, bu zincirin en kritik halkalarından biridir. Tevekkül, tüm gücümüzle çalışıp çabaladıktan sonra, sonuçları Allah’a bırakmaktır. Bu, sonuçların ne olacağını değil, asıl çabanın ve niyetin önemini vurgular. Tevekkül eden bir insan, elinden geleni yaptıktan sonra gerisini Allah’a havale eder. Bu durum, onu aşırı kaygı ve stresten uzak tutar. Bir tacir, dükkanını en iyi şekilde yönetir, en güzel ürünleri satar ama kazancı Allah’tan bekler. Bir öğrenci, elinden gelen en iyi şekilde dersine çalışır ama başarının Allah’ın takdiriyle geleceğini bilir. İşte bu tevekkül hali, insanı hem dünyevi başarıya hem de manevi huzura ulaştırır.
Zincirin son halkası olan tevekkülün getirisi ise saadet-i dareyn, yani hem dünya hem de ahiret saadetidir. Tevekkül eden bir kişi, dünya hayatının gelip geçici sıkıntılarından daha az etkilenir, çünkü bilir ki her şey Allah’ın takdiriyledir. Başarıda şımarmadığı gibi, başarısızlıkta da yıkılmaz. Ahiret hayatı için ise, tevhid ve teslimiyetle attığı her adım, ebedi mutluluğun kapılarını aralar. Bu zincir, hayatı rastgele olaylardan ibaret olmaktan çıkarıp, ilahi bir düzenin parçası haline getirir.

Fitne ve Anarşi: Dinin Şiddetle Men Ettiği Şey

Dinin asıl amacı, toplumsal huzur ve barışı tesis etmektir. İnsanlar arasında sevgi, saygı ve adalet temelli ilişkiler kurarak, yaşanabilir bir dünya inşa etmeyi hedefler. Ancak, bu yüce amaca en büyük tehditlerden biri fitne ve anarşidir.

Risale-i Nur Külliyatı’nda bu durum şu sözlerle açıklanır:

“Dinin şiddetle men ettiği şey, fitne ve anarşidir.”

Bu söz, dinin barışçıl doğasını ve kaos karşıtı duruşunu net bir şekilde ortaya koyar.
Fitne, insanlar arasına nifak tohumları ekmek, onları birbirine düşürmek ve toplumsal düzeni bozmak demektir. Tarihte nice medeniyetler, dış düşmanlardan ziyade iç çatışmalar ve fitne yüzünden yıkılmıştır. Dinin fitneyi bu denli şiddetle men etmesinin sebebi, onun toplumu içten içe kemiren, güveni yok eden ve barışı dinamitleyen yıkıcı gücüdür.
Hz. Peygamber (s.a.v.) döneminde Medine’de kurulan toplumsal yapı, fitneyi ortadan kaldıran ve farklı inançlardan insanları bir araya getiren bir antlaşmaya dayanıyordu. Bu durum, dinin asli amacının birleştirici ve barışçı olduğunu ispatlar.
Anarşi ise, otoritenin ve düzenin tamamen ortadan kalktığı, bireylerin keyfi davranışlarının hakim olduğu bir kaos halidir. Anarşi, her türlü ahlaki ve hukuki düzenin çözülmesine, hakların çiğnenmesine ve toplumsal karmaşaya yol açar. Din, bu kaosa karşı durarak, belirli kurallar ve sınırlar koyar. Bu sınırlar, bireysel özgürlükleri kısıtlamak için değil, toplumun genel faydası ve her bireyin güvenliği için vardır. Namaz, oruç gibi ibadetler, kişisel ahlakı geliştirirken, hırsızlık, cinayet gibi suçların cezalandırılması, toplumsal düzeni korur. Dinin şiddetle karşı çıktığı bu iki unsur (fitne ve anarşi), sadece bireysel değil, aynı zamanda toplumsal bir yıkımdır ve bu nedenle dinin temel prensipleriyle çelişir.

Manevi Yaralar ve Ebedi Hayat

İnsan, sadece fiziksel bir bedenden ibaret değildir; aynı zamanda bir ruh ve maneviyat sahibidir. Bu yüzden, tıpkı fiziksel yaralar gibi, manevi yaraların da ciddi sonuçları olabilir. Risale-i Nur Külliyatı’ndan gelen bir başka derin söz, bu gerçeği çarpıcı bir şekilde ifade eder:

“Hazret-i Eyyub Aleyhisselâm’ın yaraları, kısacık hayat-ı dünyeviyesini tehdit ediyordu. Bizim mânevî yaralarımız, pek uzun olan hayat-ı ebediyemizi tehdit ediyor.”

Bu söz, manevi meselelerin dünya hayatından çok daha önemli olduğunu vurgular.
Hz. Eyüp’ün (a.s) yaşadığı bedensel acılar ve yaralar, onun kısa olan dünya hayatını etkilemiş, fiziksel varlığını tehdit etmiştir. Ancak bu acılar, onun imanını zedelememiş, aksine teslimiyetini pekiştirmiştir. Bu yüzden, onun acısı sadece dünyevi bir imtihan olarak kalmıştır.
Bizim manevi yaralarımız ise, yalan, gıybet, kibir, haset, haksızlık gibi günahlardan kaynaklanır. Bu yaralar, fiziksel olarak gözle görülmezler ve belki de dünya hayatında bizi anında cezalandırmazlar. Ancak bu yaraların etkisi, Hz. Eyüp’ün yaralarından çok daha derindir, çünkü ebedi hayatımızı tehdit ederler. Bir yalan, sadece anlık bir yanılmaya neden olmaz, aynı zamanda ahiretteki konumumuzu tehlikeye atar. Bir gıybet, sadece başkasının onurunu zedelemez, aynı zamanda kendi manevi varlığımıza büyük bir darbe vurur. Bu manevi yaralar, ruhumuzu kirletir, kalbimizi katılaştırır ve Allah’tan uzaklaşmamıza neden olur. Bu yüzden, bu manevi yaraları tedavi etmek, dünyevi dertlerimizden çok daha büyük bir öncelik taşır.

Hayırlı İşlerin Engelleri

Hayatın her alanında, iyilik yapmak, güzellikler ortaya koymak ve topluma faydalı olmak gibi niyetler taşıyan her insan, bu yolun kolay olmadığını bilir. İyi niyetlerle başlayan nice proje, nice girişim, beklenmedik zorluklar ve engellerle karşılaşır. Bu durum, Risale-i Nur Külliyatı’nda şu hikmetli sözle açıklanır:

“Mühim ve büyük bir umur-u hayriyenin çok muzır mânileri olur.”

Bu söz, hayırlı işlerin ve büyük hedeflerin, beraberinde birçok zararlı engel getireceğini ifade eder. Bu engeller, dışarıdan gelebileceği gibi, insanın kendi iç dünyasından da kaynaklanabilir. Bir iyilik hareketi başlatmak isteyen bir kişi, çevresinden eleştirilerle, maddi zorluklarla veya beklenmedik ihanetlerle karşılaşabilir. Bu engeller, o işin ne kadar önemli olduğunu ve ne kadar büyük bir gayret gerektirdiğini gösterir. Örneğin, bir yardım kuruluşu kurmak, sadece para toplamak veya insanları organize etmekle sınırlı değildir. Bu yolda, bürokratik engeller, insan kaynaklı sorunlar ve hatta niyetini sorgulayan kötü niyetli insanlar ortaya çıkabilir.
Bu engeller, aslında bir imtihan ve aynı zamanda bir elemedir. Gerçekten o hayırlı işe inananlar ve sebat edenler, bu engeller karşısında yılmazlar. Bu engellerin üstesinden gelmek, o işin değerini ve bereketini daha da artırır. Bir nevi, bu zorluklar, o hayırlı işin sağlam bir temel üzerine inşa edilmesini sağlar. Bu söz, hayırseverleri ve idealist insanları zorluklar karşısında moral ve motivasyonlarını kaybetmemeye, aksine bu zorlukları aşarak daha güçlü ve kararlı olmaya teşvik eder.

Makalenin Özeti

Bu makale, dört farklı kaynaktan alıntılanan derin anlamlı sözleri, kendi konuları içinde detaylı bir şekilde incelemektedir.

İlk bölümde, imanın tevhide, tevhidin teslimiyete ve teslimiyetin tevekküle ulaştıran bir zincir olduğu ve bu zincirin dünya ve ahiret mutluluğunu getirdiği açıklanmıştır.

İkinci bölümde, fitne ve anarşinin, dinin en şiddetle karşı çıktığı ve toplumsal huzuru bozan unsurlar olduğu belirtilmiştir.

Üçüncü bölümde, maddi yaraların dünya hayatını tehdit ettiği gibi, manevi yaraların da ebedi hayatı tehdit ettiği vurgulanarak, manevi temizliğin önemi anlatılmıştır.

Son olarak, dördüncü bölümde ise büyük hayırlı işlerin beraberinde birçok engel ve zorluk getirdiği, ancak bu engellerin aşılmasının o işin değerini ve bereketini artırdığı ifade edilmiştir. Bu makale, hayatın farklı yönlerini kapsayan, düşündürücü ve ibret verici bir bakış açısı sunmaktadır.

Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com

Çıplaklık ve Teşhircilik: Manevî Çöküşün Zirvesi

İnsanın varlığı, ona bahşedilen akıl, irade ve edep ile kıymet kazanır. Bir varlığı değerli kılan, onun sahip olduğu beden değil; bedenin ardında saklı olan ruh, ahlak ve asalettir. Ne var ki günümüzde bu hakikatin gölgelenmeye başladığını görmek acı vericidir. Çıplaklık ve teşhircilik, sadece bir giyim tercihi yahut bireysel özgürlük meselesi değildir. Bu, aslında insanın kendi kıymetini düşürmesi, asaletten kopması ve seviyesini yitirmesidir.

Edep ve haya, insana insanlığını kazandıran iki temel ölçüdür. Edebin kaybolduğu yerde hoyratlık, hayasızlığın hâkim olduğu yerde de fıtrata aykırılık baş gösterir. Nitekim Kur’ân-ı Kerîm, helak edilen Lut kavminin en belirgin özelliğini fıtratın sınırlarını aşmak olarak bize bildirir. Bu sınırların en temel taşı da iffet ve haya çizgisidir. Onlar bu çizgiyi aştıklarında sadece kendilerini değil, toplumlarını da felakete sürüklemişlerdir.

Bugün modern toplumlarda “özgürlük” adı altında yaygınlaştırılan çıplaklık, aslında insanın kendi değerini meta seviyesine indirmesidir. Bedenini teşhir eden kişi, farkında olmadan şeytanın oyuncağına dönüşmekte; hem kendi maneviyatını tüketmekte hem de başkalarının gönül ve göz temizliğini kirletmektedir. Bu sebeple sadece bireysel bir günah değil, aynı zamanda toplumsal bir yozlaşma aracı haline gelmektedir.

Çıplaklık ve teşhircilik, kalite kaybıdır. Çünkü kalite, asaletten ve manevî duruştan doğar. Şahsi haysiyetini koruyamayan bir kimse, hangi maddî zenginliğe veya dünyevî mevkie sahip olursa olsun, hakiki manada değerini kaybetmiştir. Bu, insanı hayvani arzuların seviyesine indirirken, ruhu ve kalbi zayıflatır. Neticede geriye, manevî çöküş ve bedbahtlık kalır.

İnsan, yaratılış gayesini unuttuğunda kendi kıymetini de unutur. Rabbimiz bizi mükerrem bir varlık olarak yarattı. Bu mükerremiyetin korunması ise edep ve hayadan geçer. Dolayısıyla çıplaklık, sadece bir bedenin örtüsüz kalması değil; aynı zamanda ruhun soyunması, insanlığın asaletten kopmasıdır.

Sonuç olarak, çıplaklık ve teşhircilik bir özgürlük değil, esaretin adıdır. Şeytanın vesveselerine esir olmak, nefsin kölesi haline gelmektir. İffeti korumak ise, insanın hem dünya hem ahirette saadet yolunu bulmasıdır. İffet, asalettir; haya, kalitenin ölçüsüdür. Bunları kaybetmek, dünyayı da ahireti de kaybetmektir.

Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com

Gerçek Özgürlüğe Giden Yol: Sadece Allah’a Kulluk

İnsanoğlunun tarih boyunca en büyük arayışlarından biri, özgürlüktür. Ancak bu arayışta sıklıkla gözden kaçan bir gerçek vardır: Mutlak özgürlük, ancak Allah’a kul olmakla elde edilir.
Bu derin ve paradoksal görünen hakikat, Risale-i Nur Külliyatı’nda şu veciz sözle ifade edilir:

“Allah’a hakikî abd olan, başkalara abd olmaz.”

Bu ifade, yalnızca bir inanç prensibi değil, aynı zamanda bir yaşam düşüncesidir.
Bir kişi, Allah’ın mutlak ve sınırsız gücüne teslim olduğunda, diğer tüm fani varlıklara ve güçlere karşı özgürleşir. O artık ne paranın kölesidir, ne makamın nefsine esir düşer, ne de insanların beklentileri altında ezilir. Çünkü bilir ki, rızkı veren Allah’tır, makamları takdir eden O’dur ve insanların beğenisi de O’nun takdirindedir. Bu durum, onu patronunun, toplumun, hatta kendi nefsânî arzularının köleliğinden kurtarır.
Bir kişi, kalbini ve aklını yalnızca Allah’a yönelttiğinde, her türlü dünyevi kaygıdan arınır. Bu, gerçek bir özgürlük hissi, bir iç huzur ve bağımsızlık getirir.
Tarih, bu gerçeğin sayısız örnekleriyle doludur.
Hz. Yusuf (a.s), zindana atılmayı, efendisinin karısının günahkâr isteğine boyun eğmeye tercih etmiştir. Onun bu kararı, sadece bir ahlaki duruş değil, aynı zamanda Allah’a olan mutlak teslimiyetinin bir sonucudur. O, insanların zindanından korkmamış, çünkü kalbinde Allah’ın kudreti ve iradesi yer almıştır.
Benzer şekilde, Hz. Bilal-i Habeşi (r.a), işkenceler altında dahi tevhid inancından vazgeçmemiştir. O, köle olarak dünyaya gelse de, Allah’a kul olmakla, tüm fani efendilerine karşı gerçek bir özgürlük kazanmıştır.
Bu örnekler, Allah’a kul olmanın, dünyevi bağlardan kurtulmanın ve gerçek özgürlüğe ulaşmanın yegâne yolu olduğunu bizlere göstermektedir.

Gerçek Üstat ve Tevhid-i Kıble

İnsan, hayatı boyunca bir rehbere, bir kılavuza ihtiyaç duyar. Tarihin farklı dönemlerinde, insanlar bu rehberliği bazen karizmatik liderlerde, bazen ideolojilerde, bazen de popüler kültürde aramıştır. Ancak bu arayışın nihai hedefi, insanlığı gerçek bir bütünlüğe ve doğru yola ulaştıracak olan tek rehberi bulmaktır.
Bediüzzaman Said Nursi, Mesnevi-i Nuriye adlı eserinde bu gerçeği şu şekilde dile getirir:

“Üstad-ı hakikî Kur’an’dır. Tevhid-i kıble bu üstadla olur.”

Bu söz, Kuran’ı sadece bir ibadet kitabı olarak değil, aynı zamanda hayatın her alanına rehberlik eden tek ve en üstün kılavuz olarak tanımlar. Kuran, insanlığın tüm sorularına cevap veren, ahlaki değerleri belirleyen ve doğru ile yanlışı ayırt etmemizi sağlayan ilahi bir fener gibidir. Onun rehberliği, bizi ideolojilerin, liderlerin ve fani üstatların getirdiği karmaşadan korur.
“Tevhid-i kıble” ifadesi ise bu sözün en can alıcı noktasıdır. Kıble, Müslümanların namazda yöneldikleri yöndür ve birliği, ortak hedefi simgeler. Kuran’ın rehberliğinde, tüm Müslümanlar, farklı görüşleri ve felsefeleri olsa bile, ortak bir “kıbleye” yönelirler. Bu yöneliş, toplumsal, siyasi ve manevi bir birliği tesis eder. Bu birliği sağlayan tek güç, Kuran’ın evrensel ve değişmez hakikatleridir. Kuran’dan uzaklaşıldığı zamanlarda, farklı felsefeler, ideolojiler ve liderler ortaya çıkar ve her biri insanları farklı yönlere çeker. Bu da toplumsal bölünmelere, anlaşmazlıklara ve manevi karmaşaya yol açar. Bu yüzden, gerçek bir üstat arayan her birey ve toplumsal birlik arayan her ümmet, kılavuzunu Kuran’dan almalıdır.

Aziz Mahmud Hüdâyi’den İbretli Bir Teslimiyet Örneği

İnsanoğlunun en temel özelliklerinden biri, aciz ve muhtaç olmasıdır. Ne kadar zengin, ne kadar güçlü ya da ne kadar başarılı olursa olsun, her insan, temelde bir hiç olduğunu, varlığının Allah’a bağlı olduğunu idrak etmelidir. Aziz Mahmud Hüdâyi Hazretleri, bu gerçeği “abd-i âciz” (aciz kul) kavramıyla özetlemiş ve şu mısralarla dile getirmiştir:

“Veren Sen’sin, alan Sen’sin, kılan Sen,
Ne verdinse odur, dahi nemiz var?!”

Bu mısralar, derin bir teslimiyetin ve tevazuun ifadesidir. Hüdâyi Hazretleri, tüm varlığımızın, sahip olduklarımızın ve hatta yaşadığımız her olayın Allah’ın iradesiyle gerçekleştiğini vurgulamaktadır. Bu, pasif bir kadercilik değil, her şeyin mutlak sahibi olan Allah’a karşı duyulan derin bir saygıdır. Bize verilenin de, bizden alınanların da O’ndan olduğunu bilmek, kalpteki hırsı, kibri ve nankörlüğü ortadan kaldırır.
Bu anlayış, insana gerçek bir huzur ve kanaat duygusu kazandırır. Bir insan, başarıyla karşılaştığında bunu kendi çabalarına değil, Allah’ın lütfuna bağlar. Bir kayıpla karşılaştığında ise sabreder, çünkü bilir ki her şey O’nun takdiridir. Bu teslimiyet, kişiyi dünyevi kaygıların ve hırsların esaretinden kurtarır. Hüdâyi Hazretleri’nin bu sözleri, modern insanın sahip olma ve kontrol etme arzusuna karşı, çok kıymetli bir manevi ders sunar: “Dahi nemiz var?!” Yani, O’nun verdikleri dışında neyimiz var ki? Bu soru, bizi bencillik ve gururdan uzaklaştırmaya, kendi acziyetimizi idrak etmeye ve her anımızı O’nun rızası doğrultusunda yaşamaya davet eder.

Her Şey O’nun İrade ve Meşiyetiyle Olur

Hayatın akışında gerçekleşen olaylar, çoğu zaman bizim kontrolümüz dışındadır. İnsan, kendi hayatının yegâne mimarı olduğunu düşünse de, derinlemesine düşündüğünde, her şeyin çok daha büyük bir irade tarafından yönetildiğini fark eder.

“Her şey onun irade ve meşietiyle olur. İstediği olur, istemediği olmaz. Her ne isterse yapar. İstemezse hiçbir şey olmaz.”

Bu söz, mutlak tevhidin ve ilahi kudretin en temel prensiplerinden birini özetler.
Bu prensip, sadece büyük olayları değil, hayatımızın en küçük detaylarını da kapsar. Bir yaprağın dalından düşmesi, bir damla yağmurun yere inmesi, kalbimizin atması… Bütün bu olaylar, Allah’ın iradesi ve dilemesi (meşieti) ile gerçekleşir. İnsan, ne kadar plan yaparsa yapsın, ne kadar çabalarsa çabalasın, Allah istemedikçe hiçbir şeyin gerçekleşmeyeceğini bilir. Bu durum, insanı mutlak bir acziyet hissine sevk ederken, aynı zamanda O’nun sonsuz gücüne karşı bir huşu ve hayranlık duygusu uyandırır.
Bu inanç, bizi gereksiz kaygılardan ve anlamsız mücadelelerden kurtarır. Bir kişi, eğer bir şeyin olmasını gerçekten istiyorsa, bunun için tüm çabasını gösterir ama sonucunu Allah’a bırakır. Zira bilir ki, “istediği olur, istemediği olmaz”. Bu, tevekkülün en güçlü kaynağıdır. Öte yandan, bu gerçeklik, her türlü haksızlığa ve zulme karşı mücadele etmemiz gerektiği gerçeğiyle çelişmez. Zira bu mücadele de Allah’ın iradesiyle mümkün olur ve bu çaba, O’nun rızasını kazanmanın bir yoludur.

Makalenin Özeti

Bu makale, dört farklı kaynaktan iktibas edilen derin manalı sözleri, kendi konu bütünlükleri içinde ele almaktadır.

İlk bölümde, Allah’a gerçek kul olmanın, insanı tüm dünyevi güçlerin ve hırsların köleliğinden kurtaran gerçek özgürlük olduğu vurgulanmıştır.

İkinci bölümde, Kuran’ın insanlığın tek ve hakiki rehberi olduğu ve bu rehberlik sayesinde toplumsal birliğin (tevhid-i kıble) sağlanabileceği anlatılmıştır.

Üçüncü bölümde, Aziz Mahmud Hüdâyi Hazretleri’nin mısraları aracılığıyla, insanın aciz bir kul olduğu ve sahip olduğu her şeyin Allah’tan bir lütuf olduğu gerçeğinin, kişiyi tevazuya ve kanaate sevk ettiği ele alınmıştır.

Son olarak, dördüncü bölümde ise hayattaki her şeyin Allah’ın mutlak iradesiyle gerçekleştiği ve O’nun dilemediği hiçbir şeyin olamayacağı gerçeğinin, tevekkülün temelini oluşturduğu açıklanmıştır.

Tüm bu sözler, insanın manevi yolculuğunda birbirini tamamlayan ve derinlik katan bir bütünlük sunmaktadır.

Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com

DÜNYAYI BİTİREN KANSER HÜCRESİ FAİZDİR

Evet, gercekten de dünyayı bitiren kanser hücresi faizdir.
Dünyada en büyük savaş ve en büyük yıkım faizin bir sarmal halinde dünyayı sarması ve sarmalamasıdır.
Faiz dünyayı kanser hücresi gibi içten içe bitirmekte ve eritmektedir.
Dünyanın, öyleki Rus-Ukrayna savaşının bitmesinden daha önemli alması gereken çözümü, faizin bitirilmesidir.

Bundan 25 yıl kadar önce orta bir şehir olan Adıyaman’ın bankalarında bir yakınım 30 trilyon paranın olduğunu söylemişti.
Kendisine, bunun 1 trilyonu piyasaya çıksa ne olur, dediğimde;
Çıldırır, demişti.

Şimdi mi?
Varın siz düşünün!

Bunu birde tüm Türkiye,  İslam dünyası ve tüm insanlık dünyası için düşünün.
Azında azınlığı olan bir kesim dünyanın sülük gibi kanını emmektedir.

*****

Dünyayı Sülük Gibi Emen Faiz

İnsanlık tarihi boyunca nice savaşlar, nice istilalar, nice yıkımlar yaşandı. Topların, tüfeklerin, orduların yapamadığını kimi zaman bir kalem darbesi, kimi zaman bir faiz oyunu yaptı. Çünkü faiz, görünmez bir savaşın en tehlikeli silahıdır. Kan dökmez ama kanı emer; şehirleri yakmaz ama şehirlerin kalbini söndürür; bombalar patlatmaz ama toplumları sessiz sedasız çökertir.

Faiz, adeta bir kanser hücresi gibidir. Bedenin sağlıklı hücrelerine sızar, onların gıdasını emer, çoğalır, büyür ve sonunda bütün vücudu esir alır. Bugün dünyanın içine sürüklendiği ekonomik krizlerin, borç batağının, enflasyonun, açlık ve sefaletin kökünde işte bu faiz illetini görmek mümkündür.

Sessiz Savaşın Silahı

Günümüz dünyası, görünürde savaşlarla meşgul. Ukrayna-Rusya savaşı, Gazze’deki katliamlar, Afrika’daki iç çatışmalar gündemi meşgul ediyor. Fakat perde arkasında daha büyük ve küresel bir savaş sürüyor: Faiz savaşı.
Devletler borç batağına sürükleniyor, şirketler zincirleme iflas ediyor, milletlerin alın teri faiz çarkında öğütülüyor. Sadece zenginlerin daha zengin, fakirlerin daha fakir olduğu bir düzene kapı aralanıyor.

Adıyaman’dan Dünyaya

Bundan 25 yıl kadar önce orta ölçekli bir şehir olan Adıyaman’ın bankalarında, bir yakınımın anlattığına göre 30 trilyon lira mevduat vardı. Ona, “Bunun yalnızca 1 trilyonu piyasaya çıksa ne olur?” diye sorduğumda, aldığım cevap çarpıcıydı:
— “Çıldırır!”
Bu, sadece bir şehrin ekonomisi için geçerliydi. Bugün Türkiye genelinde, İslam dünyasında ve bütün kürede bu rakamların neye tekabül ettiğini düşünün. Sülük gibi yapışmış bir azınlık, milyarlarca insanın kanını emiyor.

Kur’ân’ın İkazı

Kur’ân-ı Kerim, faizi açık bir şekilde yasaklamış, faizle uğraşmayı Allah ve Resulü’ne savaş açmakla eş tutmuştur:

> “Eğer faizcilikten vazgeçmezseniz, artık Allah ve Rasûlü’ne karşı savaş açtığınızı, onların da size savaş açtığını bilin. Eğer tevbe ederseniz anaparanız sizindir. Böylece ne haksızlık etmiş ne de haksızlığa uğramış olursunuz..” (Bakara, 279)
Bu tehdit, faizin sadece bir ekonomik tercih değil, aynı zamanda insanlık için ölümcül bir hastalık olduğunu haber veriyor.

Çözüm Nerede?

Savaşların bitmesi, barış masalarının kurulması elbette önemlidir. Ancak asıl barışı sağlayacak olan, insanlığı faiz prangalarından kurtarmaktır. Çünkü faiz bitmeden adalet, üretim, bereket, paylaşım ve gerçek özgürlük de olmayacaktır.
Adaletin temeli, alın teri ve emeğe hakkını vermektir. Faiz ise emeğin hakkını sömürür, üretimi baltalar, tembelliği teşvik eder. O yüzden faizle mücadele, sadece ekonomik bir reform değil, aynı zamanda insanlığın onur mücadelesidir.

Sonuç

Bugün dünyanın en büyük meselesi, savaşlardan daha yakıcı, krizlerden daha sarsıcı, açlıktan daha tehlikeli olan faiz belasından kurtulmaktır. Faiz zincirini kırmadan, toplumların huzur bulması mümkün değildir. Çünkü faiz, dünyayı sülük gibi emen, kanser gibi büyüyen görünmez bir savaştır.
Savaş kanı akıtırken, faiz kanı emmektedir.
İkisinin de hedefinde insan hayatını bitirme vardır.
Biri maddi hayatı bitirirken, faiz maddi ve manevi hayatı bitirmektedir.

Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com

Sünnetin Önemi: İhmal, Cinayet ve Dalalet

İslam dininin temel direklerinden biri olan Sünnet-i Seniye, sadece Hz. Peygamber’in (s.a.v) söz ve fiillerinden ibaret değildir; o, aynı zamanda bir yaşam tarzı, bir ahlak rehberi ve dünya-ahiret dengesini kurmanın en sağlam yoludur. Bu nedenle, Sünnet’e olan yaklaşımımız, manevi hayatımızın kalitesini doğrudan belirler.
Risale-i Nur Külliyatı’nda bu konu, üç farklı şekilde ele alınmıştır:

“Sünnete ittiba etmeyen, tenbellik eder ise, HASARET-İ AZÎME; ehemmiyetsiz görür ise, CİNAYET-İ AZÎME; tekzibini işmam eden tenkid ise, DALALET-İ AZÎMEDİR.”

Bu ifadeler, Sünnet’e karşı gösterilen farklı tavırların, manevi hayatımızda ne denli büyük sonuçlar doğuracağını çarpıcı bir şekilde özetler.
Tenbellik nedeniyle Sünnet’e uymamak, “Hasaret-i Azîme” yani büyük bir hüsrandır. Bu, bilerek ve isteyerek Sünnet’ten uzaklaşmak değil, daha çok gaflet ve ihmalkârlıktan kaynaklanan bir durumdur. Örneğin, bir Müslümanın sabah namazına kalkmamak için alarmı kurmaya erinmesi, ya da Peygamberimizin yeme-içme adabına dikkat etmemesi, bu tür bir hüsrana örnektir. Bu kişi, Sünnet’in getirdiği manevi huzurdan, bereketten ve ahiretteki büyük mükâfattan mahrum kalır. Peygamberimizin her davranışı bir hikmet taşır ve onu taklit etmemek, bu hikmetlerden ve feyizlerden gönüllü olarak vazgeçmektir.
Sünnet’i “ehemmiyetsiz” görmek ise, “Cinayet-i Azîme”, yani büyük bir cinayettir. Bu, tenbelliğin ötesinde, Sünnet’in değerini küçümsemek ve önemini önemsememektir. Bu tavır, Hz. Peygamber’e ve onun getirdiği ilahi mesaja karşı bir saygısızlıktır. Sünnet, Kur’an’ın bir tefsiri, bir açılımıdır. Sünnet’i önemsiz görmek, adeta Kur’an’ı anlamayı, hayatımıza uygulamayı reddetmek gibidir. Bu, İslam’ın ruhuna ve fıtratına aykırı bir cinayettir. Tarihte, Sünnet’i terk eden toplumların manevi ve ahlaki olarak çöküşe geçtiği görülmüştür.
Sünnet’i yalanlamak anlamına gelen bir şekilde “tenkid” etmek ise, “Dalalet-i Azîme”, yani büyük bir sapkınlıktır. Bu, en tehlikeli aşamadır. Bazı kişiler, Sünnet’in bazı uygulamalarını akla ve mantığa aykırı görerek, onu açıkça eleştirir ve reddeder. Bu tavır, kişinin imanını tehlikeye atar. Zira, Sünnet’in kaynağı vahiy ve ilahi ilhamdır. Bir Sünnet’i eleştirmek, aslında onunla gelen hikmeti ve ilahi iradeyi sorgulamaktır. Bu, insanı doğru yoldan saptırarak, dalalete sürükler.

Kaderin Adaleti ve Musibetlerin Hikmeti

Hayat, kimi zaman beklenmedik acılar, haksızlıklar ve musibetlerle dolu olabilir. Bazen, hak etmediğimizi düşündüğümüz şeyleri yaşarız ve bu durum, adalet duygumuzu sarsar. Ancak bu zorlukların altında, bizim göremediğimiz derin bir hikmet ve adalet yatar.
Bediüzzaman Said Nursi, bu gerçeği Emirdağ Lahikasında şöyle açıklar:
“Senin başına gelen zulümler ve musibetlerin altında kaderin adaleti var. İnsanlar, senin yapmadığın bir işe sana zulüm ediyorlar. Fakat kader senin gizli hatalarına binaen, o musibet eliyle seni hem terbiye, hem hatana keffaret ediyor.”

Bu söz, musibetlere bakış açımızı kökten değiştirir. İnsanlar bize haksızlık yapsa bile, bu haksızlığın bir sonucu olarak yaşadığımız sıkıntıların arkasında ilahi bir adalet mevcuttur. Dışarıdan bakıldığında, bir masumun zulme uğraması anlamsız ve adaletsiz görünebilir. Ancak Bediüzzaman, bu durumun kişinin “gizli hatalarına” bir “kefaret” olduğunu söyler. Bu, kişinin geçmişte işlediği ve belki de unuttuğu günahların bir temizliği, bir arınmasıdır.
Musibetler aynı zamanda ilahi birer “terbiye” aracıdır. Zorluklar, insanı olgunlaştırır, sabrı öğretir, kibir ve gururu kırar. Bir musibetle karşılaşan kişi, kendi acziyetini ve Allah’a olan ihtiyacını daha derinden hisseder. Bu, onu Allah’a daha çok yaklaştırır ve manevi olarak yükselmesine vesile olur. Tarihte nice peygamberler, alimler ve salih kullar, en büyük imtihanları yaşamışlardır. Hz. Eyyub (a.s), ağır hastalıklarla; Hz. Yusuf (a.s), zindanla; Hz. Peygamber (s.a.v), türlü türlü zulümlerle imtihan edilmiştir. Bu musibetler, onların manevi derecelerini yükseltmiş ve tüm insanlığa ibret olmuştur. Dolayısıyla, musibetler bir ceza değil, bir terbiye ve arınma vesilesidir.

Ebedi Dostluk ve Varoluşun Gayesi

İnsanın en temel arayışlarından biri, fani ve geçici olan bu dünyada, baki ve kalıcı bir anlam bulmaktır. Her şeyin gelip geçici olduğu bu hayatta, neye tutunmalı, neye bağlanmalıyız?
Bediüzzaman Said Nursi bu sorunun cevabını, Risale-i Nur Külliyatı’nda şu şekilde verir:

“Ebedînin sâdık dostu ebedî olacak. Ve bâkînin âyine-i zîşuur’u bâkî olmak lâzım gelir.”

Bu söz, sonsuz bir varlık olan Allah’a iman ve dostluk kuran kişinin, kendisinin de fani olmaktan çıkıp ebediyete ulaşacağını ifade eder. Baki olan (sonsuz olan) ile dostluk kuran fani bir varlık, bu dostluk sayesinde ebedileşir. Bu, ölümden sonraki hayatın, yani ahiretin kaçınılmaz bir sonucu ve ilahi bir vaadidir.

Sözün ikinci kısmı ise bu hakikati daha da güçlendirir.

“Âyine-i zîşuur”, yani “şuurlu ayna”, insanoğludur. Kainat, Allah’ın isimlerinin tecelli ettiği bir aynadır. İnsan ise, bu aynaların en şuurlu ve en mükemmelidir. Güzelliği yansıtan ayna, o güzelliği görebilen, fark edebilen bir varlık olmalıdır. Bu şuurlu ayna (insan), Bâkî olan Allah’ın isimlerini, sıfatlarını ve kudretini yansıttığına göre, kendisinin de o Bâkî’ye yaraşır şekilde bâkî (ebedî) olması gerekir. Fani olan bir şey, Baki’yi tam olarak yansıtamaz. Bu, ölümden sonraki yaşamın, yani ahiretin sadece bir inanç değil, aynı zamanda varlığın ve varoluşun mantıksal bir sonucu olduğunu gösterir.

Hakkı Tanıyan, Hakkın Hatırını Feda Etmez

Hayat, sürekli bir tercih ve fedakârlıklar zinciridir. Bazen kendi menfaatlerimizden, bazen sevdiklerimizden, bazen de değerlerimizden vazgeçmemiz istenir. Bu noktada, bizi doğru yolda tutan yegâne prensip, Hakk’ı bilmek ve ona bağlı kalmaktır. Bediüzzaman bu prensibi şöyle formüle etmiştir:

“Hakkı tanıyan, Hakkın hatırını hiç bir hatıra feda etmez.”

Bu söz, “Hak” kavramının hem mutlak hakikat anlamını hem de Allah’ın bir ismi olduğunu ifade eder. Hakkı tanıyan bir kişi, doğruyu, adaleti ve mutlak hakikati bilendir. Bu bilgi, ona öyle bir güç ve kararlılık verir ki, hiçbir dünyevi menfaat, hiçbir şahsi ilişki, hiçbir baskı onu bu hakikatten vazgeçiremez. Bu kişi, yalanın, zulmün ve haksızlığın karşısında dimdik durur.
Tarih, bu ilkenin en parlak örnekleriyle doludur. Hz. Ömer’in adaleti, ne akrabalarının ne de en yakın dostlarının hatırı için eğilmemiştir. O, “Hakk’ın hatırını” her şeyin üstünde tutmuştur. Aynı şekilde, Hz. Hüseyin (r.a), Emevi halifeliğinin zıddına, adaletsizliğe ve zulme karşı durarak, kendi ve ailesinin hayatını “Hakk’ın hatırı” için feda etmiştir.
Bu prensip, günümüz insanı için de büyük bir rehberdir. Modern dünyada, insanlar sıklıkla kariyerleri, sosyal statüleri veya popülerlikleri uğruna ahlaki değerlerinden, dürüstlüklerinden ve inançlarından taviz vermektedir. Oysa, “Hakkın hatırını” her şeyin üstünde tutan bir birey, geçici menfaatler uğruna ebedi değerlerini feda etmez. Bu, sadece manevi bir duruş değil, aynı zamanda karakterli ve onurlu bir yaşamın da anahtarıdır.

Makalenin Özeti

Bu makale, dört farklı kaynaktan alınan hikmetli sözleri, kendi konuları içinde derinlemesine incelemektedir.

İlk bölümde, Sünnet-i Seniye’ye karşı takınılan üç farklı tavrın (tenbellik, önemsememek, inkar etmek) sırasıyla büyük hüsran, büyük cinayet ve büyük sapkınlığa yol açtığı açıklanmıştır.

İkinci bölümde, bireyin başına gelen musibetlerin altında kaderin bir adaleti olduğu, bu sıkıntıların hem terbiye hem de gizli hatalara kefaret işlevi gördüğü belirtilmiştir.

Üçüncü bölümde, fani insanın, Baki olan Allah’la dostluk kurarak ebediyete ulaşacağı ve şuurlu bir ayna (insan) olarak ebedi olması gerektiği vurgulanmıştır.

Son olarak, dördüncü bölümde ise gerçekten Hakk’ı tanıyan bir insanın, hiçbir dünyevi hatır için adaletten ve hakikatten taviz vermeyeceği anlatılmıştır.
Bu makale, farklı konulara değinse de, insanın manevi yolculuğunda karşılaştığı temel meselelere ışık tutan, ibret verici bir bütünlük sunmaktadır.

Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com

İsrail’in Soykırımı ve Dünya Vicdanının Yükselen Sesi

Gazze’de aylardır devam eden katliam, yalnızca Filistin halkının değil tüm insanlığın kalbine işlenmiş bir yara hâline gelmiştir. İsrail, her gün masum çocukları, kadınları ve yaşlıları hedef alarak zulmünü artırmakta; buna rağmen dünya genelinde vicdan sahibi kitleler, yükselen bir sesle bu vahşete karşı tavır almaktadır. Son günlerde yaşanan gelişmeler, artık işin bir kırılma noktasına geldiğini göstermektedir.

Avrupa’da Vicdanın Çatlağı: Sessizlik Bozuluyor

Avrupa Parlamentosu Genel Kurulu’nda Belçikalı milletvekili Marc Botenga’nın sert çıkışı, AB’nin sessizliğini eleştiren bir haykırış oldu: “Gazze kırılma noktasında, Avrupa katliamları destekliyor!” Bu çıkış, uzun süredir eleştirilen AB’nin ikiyüzlü tavrına yönelmiş önemli bir eleştiridir. Ardından Avrupa Komisyonu’nun İsrail’e yönelik ticari desteği askıya alacağını açıklaması, Batı’nın giderek sıkışan İsrail karşısında konum değiştirmek zorunda kaldığını gösteriyor.

Hollanda ve İspanya’nın aşırı sağcı İsrailli bakanlara Schengen yasağı getirmesi, Avrupa’nın artık işgal devletine sınırsız alan açamayacağını gösteren bir başka işarettir.

Amerika’da Çatlayan Cephe

ABD’de senato duruşmasında iki gazi, “Gazze’de soykırım var! ABD bu soykırımın suç ortağıdır!” diyerek protesto etti. Gözyaşlarıyla konuşan eski istihbarat görevlisi Josephine Guilbeau’nun sözleri, dünyanın öbür ucundan yankılanan bir annelik feryadıydı: “Gazze’de ölen çocuklar hepimizin çocuklarıdır.”

Diğer yandan, İsrail ordusunda görev yapan bir Amerikalı Yahudi askerin, Gazze’de öldürdüğü bir aileyi alçakça anlattığı sözler, işgal ordusunun insanlıktan ne kadar uzaklaştığını bir kez daha gözler önüne serdi.

Latin Amerika’dan Direnişin Sesi

Meksika’da düzenlenen bir konserin 180 bin kişinin katılımıyla Filistin’e destek gösterisine dönüşmesi, müziğin vicdanın dili olduğunu gösterdi. Residente’nin şarkıları, meydanı dolduran yüzbinlerce insanın “Özgür Filistin!” haykırışına karışarak Gazze’deki mazlumların sesi oldu.

Ortadoğu’da Tepkiler: İttifak Çabaları

İsrail’in Katar ve Yemen’e saldırıları, işgalin bölgesel bir tehdit olduğunu bir kez daha ortaya koydu. Buna karşılık Yemen’den fırlatılan balistik füzeler, direnişin sınır tanımadığını gösterdi. Suudi Arabistan Veliaht Prensi Muhammed bin Selman’ın Arap ve İslam dünyasına harekete geçme çağrısı ile Türkiye ve Katar arasında yapılan kritik görüşmeler, İslam dünyasının önünde tarihi bir sorumluluk bulunduğunu işaret ediyor.

Halkların Vicdanı, Liderlerin Suskunluğunu Aşıyor

Londra’da binlerce kişi İsrail Cumhurbaşkanı Herzog’u protesto ederek “savaş suçlusu” pankartları açtı. Hollanda ve İspanya’nın yasakları, BAE’nin İsrailli firmaları konferanstan dışlaması, halkların ve bazı hükümetlerin artık işgal devletine alan tanımadığını ortaya koymaktadır.

Bir Türk vatandaşının İsrail Savunma Bakanı Katz’ı görüntülü arayarak yüzüne karşı tepki göstermesi ise bireysel cesaretin simgesi oldu. Sosyal medyada büyük yankı uyandıran bu olay, halkların öfkesinin sınır tanımadığını göstermektedir.

Sonuç: “Düşman Okunu Takip Ediniz…”

İmam Şafii’nin şu sözü günümüzü en güzel şekilde özetliyor:
“Fitne zamanında hakkı tutanları anlamak için düşman okunu takip ediniz, o sizi hak ehline götürür.”

Bugün düşman okları Gazze’nin üzerine yağıyor. Ancak o okların yönü bize bir gerçeği gösteriyor: Hak ehli Filistin’dir, mazlumların safıdır, işgale karşı duran herkesin yanıdır.

İsrail’in saldırıları, sadece Gazze’yi değil tüm bölgeyi kaosa sürüklemektedir. Ancak tarih göstermiştir ki zulüm, kendi kendini yiyip bitirir. Dünya vicdanı uyanmakta, halklar sokaklarda haykırmakta, İslam dünyası yeni bir birlik arayışına girmektedir.

İsrail gittikçe yalnızlaşacak, Gazze direnişi ise insanlığın ortak vicdanında büyüyerek yaşayacaktır.

Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com

Aç Canavara Karşı Tahabbüb: Tarihten ve Günümüzden İbretler

“Aç canavara karşı tahabbüb, merhametini değil iştihasını açar. Hem de diş ve tırnağının kirasını da ister.”
(Bediüzzaman Said Nursî)

Tarih boyunca zalim ve sömürgeci güçlere karşı en büyük hatalardan biri, onları dost zannetmek, merhametlerine güvenmek olmuştur. Halbuki aç bir canavara gösterilen iltifat ve sevgi, onun şefkat damarını değil, saldırganlığını daha da körükler. Bugün Arap coğrafyasında ABD ve İsrail ile kurulan ilişkiler, bu hakikatin canlı bir tezahürüdür.

Katar Örneği: Dostluğun Bedeli

Katar’ın ABD’ye 1,2 trilyon dolarlık yatırım sözü vermesi, Trump’a dort yüz milyon dolarlık uçak hediye sunması ve karşılığında güvence beklentisi ve özellikle Trump’ın koruma sozu vermesi bunun en bariz örneğidir.
Fakat dostluk ve himaye beklenen Amerika, İsrail’in Katar’ı doğrudan vurmasına ses çıkarmadı. Katarlılar, dostluk zannıyla aç canavara ekmek taşıdılar, fakat o canavar daha büyük lokmaların iştahını kabarttı.

Menfaat Üzerine Kurulu İttifaklar

ABD, İsrail ve Batı’nın siyasetinin temelinde merhamet değil, menfaat vardır. Dostlukları da düşmanlıkları da bu terazide ölçülür. Petrol, doğalgaz, stratejik üsler ve silah pazarları… Tüm ilişkiler bu menfaat dairesinde şekillenir. Merhamet beklemek, gölgeden su içmeye çalışmak gibidir.

Tarihten İbretler

Endülüs’ün Çöküşü: Müslümanlar arasındaki ihtilaflar, Hristiyan krallıklarla kurulan menfaat ittifakları, koca bir medeniyetin yıkılışına sebep oldu. Birbirine karşı gayrimüslim güçlerden yardım isteyen emirler, sonunda hem kendilerini hem halklarını yok etti.

Haçlı Seferleri: O gün de aynı tablo vardı. Müslümanların parçalanmışlığı, Haçlıların iştahını artırdı. Kudüs’te yaşanan katliam, merhamet bekleyenlerin karşılaştığı vahşeti gösterdi.

Osmanlı’nın Son Yüzyılları: Batı’nın “medeniyet, hürriyet ve ittifak” vaatleriyle aldatılan devletler, sonunda parçalanıp sömürgeleştirildi.

Bugüne Düşen Ders

Tarih tekerrür ediyor. Bugün Arap dünyası kendi aralarında birlik olamadıkları gibi, zalimlere iltifatla kurtuluş arıyor. Halbuki Kur’ân, “Ey iman edenler! Kendi din kardeşlerinizden başkasını dost ve sırdaş edinmeyin. Çünkü onlar size ellerinden gelen kötülüğü yapmaktan geri durmaz; her zaman sıkıntıya düşmenizi isterler. Baksanıza, size olan şiddetli öfkeleri ağızlarından taşıyor. Kalplerinde gizledikleri kin ve düşmanlık ise daha korkunçtur. Eğer aklınızı kullanıp gereğince davranırsanız, size âyetlerimizi kesin bir şekilde açıklamış bulunuyoruz.” (Âl-i İmrân, 118) ayetiyle bu hakikati asırlar öncesinden haber vermektedir.

******

Büyük Değişimin Eşiğinde

Dünya büyük bir değişimin eşiğinde. Zalimlerin zulmü şiddetlendikçe mazlumların direnci ve uyanışı artıyor. Karanlık ne kadar koyulaşırsa, şafak o kadar yakındır. Zulmün imparatorlukları yıkılır, fakat adalet ve hakikat her zaman baki kalır.

Sonuç

Aç canavara sevgi göstermek, onu doyurmaz; sadece daha çok saldırmasına yol açar. Müslüman dünya, tarihin ibretlerini unutmazsa, zillete düşmekten kurtulur. Aksi halde, dost zannettiği güçlerin pençesinde hem malını hem izzetini kaybeder.

Hakikî kurtuluş, zalime iltifatla değil, iman, birlik ve adaletle mümkündür.

Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com

Talîm-i Esmâ” hakikati.

Kur’ân’da bu hakikat özellikle Bakara Sûresi 31. âyetinde zikredilir:

> وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلَائِكَةِ فَقَالَ أَنْبِئُونِي بِأَسْمَاءِ هَؤُلَاءِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ

“Allah, Âdem’e bütün isimleri öğretti. Sonra onları meleklere gösterip: ‘Eğer doğru sözlü iseniz, bunların isimlerini bana haber veriniz’ buyurdu.” (Bakara, 2/31)

1. Talîm-i Esmâ Hakikati

Talîm (öğretmek): Cenâb-ı Hakk’ın, Hz. Âdem’e isimleri, manaları, eşyanın hakikatlerini, varlıkların mahiyetlerini, ilim, marifet ve hikmeti öğretmesidir.

Esmâ (isimler): Burada sadece kelime olarak “isim” değil; eşyanın mahiyetleri, özellikleri, ilimlerin kökleri, hikmetlerin anahtarları, Allah’ın isimlerinin tecellîleri anlaşılmıştır.

Bu yönüyle Hz. Âdem, ilmin, marifetin ve hilâfetin temsilcisi olarak yeryüzüne gönderilmiştir.

Meleklerin, “fesat ve kan dökecek bir varlık mı yaratacaksın?” sorusuna karşılık, Allah Teâlâ onun ilim ve isimlerle donatıldığını göstermiştir.

2. Muradifleri ve Yakın Anlamlıları

Kur’ân ve İslâmî kaynaklarda Talîm-i Esmâ hakikatinin muradifleri, yani aynı manayı hatirlatan kavramlar şunlardır:

1. İlm-i Esmâ: İsimlerin ve hakikatlerin ilmi.
2. Ma‘rifetullah: Allah’ı isim ve sıfatlarıyla tanımak. Çünkü isimler, Allah’ın esmasının tecellilerine açılan pencerelerdir.
3. İlm-i Ledünnî: Varlıkların bâtınî hakikatlerini bilme, Allah tarafından özel lütufla verilen bilgi.
4. Fıtrat İlmi: İnsanın yaratılışında kodlanan, eşyayı tanımaya yönelik kabiliyet.
5. Hilâfet İlmi: İnsana halifelik görevi için verilen bilgi ve istidat.
6. Tefekkür ve Tedebbür: Kâinat kitabını okuyup manalarını çıkarma.
7. Beyan İlmi: Konuşma, ifade etme, anlamları dile dökme kabiliyeti (Rahman, 55/4: “Ona beyanı öğretti.”).
8. Esmaü’l-Hüsnâ’nın Marifeti: Allah’ın isim ve sıfatlarının bilinmesi.

Yani; İnsan, bütün esmâ-i İlâhiyeye mazhardır. Âlemdeki her şey, insanda numunesini bulur.

Talîm-i Esmâ, bütün ilimlerin çekirdeğidir. İnsana verilen akıl, kalp, his ve latifeler, bu esmânın keşfine birer anahtar hükmündedir.

Kâinat, esmâ-i İlâhiyenin aynasıdır. İnsan da o aynanın en câmi’ suretidir.

3. Talîm-i Esmâ’nın Neticeleri
4. İlimlerin doğuşu: Bütün fen ve marifetlerin kaynağı Talîm-i Esmâ’dır.
5. İnsanın halifeliği: İnsana bu bilgi verilmeseydi, hilâfet sırrı ortaya çıkmazdı.
6. Allah’ın isimlerini tanımak: İnsan, esmâ tecellilerini okuyarak Allah’a marifetle yaklaşır.
7. Meleklerden farklılık: Melekler tesbih ve ibadetle muktedirdir; insan ise ilim, marifet, tefekkür ve halifelikle üstün kılınmıştır.

Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com

Hz. Âdem ve Hz. Havva’nın Cennetten Çıkarılışı: Hikmetler ve İbretler – 2 –

1. Hilkatin Esası: Allah’ın Bilinmek İstemesi

Cenâb-ı Hak, “Ben gizli bir hazine idim, bilinmek istedim; mahlûkatı yarattım.” kudsî hadisiyle hikmeti bildirir.
Hz. Âdem’in yaratılışı ve cennetten çıkarılışı, Allah’ın kendi Zât ve sıfatlarını insana tanıtmasının bir başlangıcıdır. Böylece insan, kendi acziyle Allah’ın kudretini; kendi fakrı ile O’nun rahmetini bilmiş olur.

2. Neslin Devamı ve Tenasül Hikmeti

Cennette kalış, bekâ ve huzur içindi; fakat insan neslinin çoğalması için nikâh yoluyla tenasül gerekiyordu. Bu ise arzda olacaktı.
Kur’an, “Ey insanlar! Sizi bir tek nefisten yaratan ve ondan eşini var eden Allah’a karşı gelmekten sakının.” (Nisâ, 1) buyurarak insan neslinin yeryüzünde çoğalmasının hikmetini bildirir.

3. İstidat ve Kabiliyetlerin İnkişafı

Cennette her şey hazır olduğu için, insandaki kabiliyetler inkişaf edemezdi. Açlık, susuzluk, yorgunluk, emek ve gayret; sabır, şükür ve tevekkül gibi manevî meziyetleri doğurur. İnsan, arzda mücahede ile kemâle yürür.

4. Talim-i Esma: İsimlerin Öğretilmesi

Allah, meleklere karşı Hz. Âdem’i üstün kılan sırrı Talîm-i Esma ile beyan etmiştir:
“Allah Âdem’e bütün isimleri öğretti…” (Bakara, 31)
Bu, eşyanın hakikatini bilme, ilmî keşiflerde bulunma ve sanatkârdan Sanatkâr’a intikal etme demektir.

5. Ene’nin Vahidi Kıyasi Olması

İnsana verilen “ene” yani benlik duygusu, bir kıyas ölçüsüdür. Allah’ın sonsuz ilim, kudret ve rahmet sıfatlarını anlamak için insana bir anahtar olarak verilmiştir. İnsan, “ben ilim sahibiyim” der, sonra aczini görerek “Allah’ın ilmi sonsuzdur” hakikatine ulaşır.

6. İnsan: Kâinatın Misali Musağğarı

Hz. Âdem’in yaratılışı, kâinatın küçük bir numunesi olan insanı meydana çıkardı. İnsan, “âlem-i asgar” yani küçük kâinat olarak bütün âlemlerin bir özeti oldu. Böylece âlemdeki tecelliler, insanda müşahhas hale geldi.

7. Halifelik ve Tavzif Hikmeti

Kur’an buyurur:
“Ben yeryüzünde bir halife yaratacağım.” (Bakara, 30)
İnsanın en büyük vazifesi, yeryüzünde Allah’ın isimlerini okumak, emanetini taşımak ve halifeliğini ilan etmektir. Bu vazife, arzda imtihan ile mümkündür.

8. Cemal ve Celal İsimlerinin Tecellisi

Cennette daha çok rahmet ve cemal isimleri tecelli ediyordu. Fakat Allah’ın kahrı, celali, izzeti ve adaleti de insanda görünmeliydi. İnsanın yeryüzüne gönderilişi, hem lütuf hem de kahır isimlerinin tecellisine sahne oldu.

9. İmtihan ve Teklif Sırrı

İnsan hem ameliyle eken, hem duygularıyla ekilen bir varlıktır. Bu dünyada yapılan imtihan, ebedî âlemin tarlasıdır.
Kur’an buyurur:
“Hanginizin daha güzel amel işleyeceğini denemek için ölümü ve hayatı yaratan O’dur.” (Mülk, 2)

10. Sonsuz Lütuf ve İhsan-ı İlahî

İnsanın cennetten çıkarılışı bir ceza değil, aslında büyük bir ihsandır. Çünkü dünyada çalışarak, sabrederek, iman ve ibadetle ebedî saadete liyakat kazanır. Allah, insana sonsuz nimetleri tattırmak için onu dünyada imtihan yoluna sevk etmiştir.

🌿 Sonuç

Hz. Âdem ve Hz. Havva’nın cennetten çıkarılışı, zahiren bir kayıp gibi görünse de, hakikatte insanlık için bir terakki kapısıdır. İnsan, bu dünya imtihanında sabır ve şükürle yürüyerek, kaybettiği cenneti ebedî olarak kazanacaktır.

Kur’an buyurur:
“Güzel sonuç, Allah’a karşı gelmekten sakınmanındır.” (Tâhâ, 132)

🌸 Böylece, cennetten çıkarılışın asıl sebebi bir düşüş değil, ebedî cennete yükselişin başlangıcıdır.

Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com

Hz. Âdem ve Hz. Havva’nın Cennetten Çıkarılışı: Hikmetler ve İbretler – 1 –

Hz. Adem ve Hz. Havvanın yaratılışı ve özellikle  cennetten ihracının en temel sebepleri şunlardır:

1- Allah Kendi mahfi olan Zat ve sıfatlarını bilmesi ve bildirmesidir.

2- İnsan neslinin çoğalması yani nikah yoluyla tenasül.

3- İstidat ve kabiliyetlerin neşvü nema bulması.

4- Talimi Esma. İlahi isimlerin insanda tecellisi ve mazhariyeti. Eşyanın bilinmesiyle sanattan sanatkara bir geçişi gerçekleştirme.

5- Ene ve enaniyetin bir vahidi kıyasi yani bir ölçü birimi olarak Cenâb-ı Hakkın sonsuz sıfatlarını bilme ve anlama.

6- Kâinata bir misali musağğar olması.

7- Tavzif. Yani önemli vazifelerle vazifelendirilmesi.

8- Celali ve Cemali farklı isimlerin farklı cihetlerle tecelli etmesi.

9- İmtihan amacıyla; insan bir yandan ameliyle ekmeye ve diğer yandan duygularıyla ekilmeye gelmiştir.

10- İnsana olan sonsuza kadar uzanacak Lütuf ve İhsan-ı İlahîden dolayı.

******

1. Allah’ın Zat ve sıfatlarını bilmesi ve bildirmesi

Allah Teâlâ, “Ben cinleri ve insanları ancak Bana ibadet etsinler diye yarattım.” (Zâriyât, 56) buyurur.
Buradaki “ibadet” sadece namaz ve oruç değil, Allah’ı bilmek, tanımak ve marifetullahta terakki etmektir.
Hz. Âdem’in yaratılışı, Cenâb-ı Hakk’ın kendi güzelliklerini bilinmek istemesinin bir neticesidir. Hadisteki,
“Ben gizli bir hazine idim, bilinmek istedim, mahlûkatı yarattım ki Beni bilsinler.” (Aclûnî, Keşfü’l-Hafâ, 2/132) sırrı burada tecelli etmiştir.

2. İnsan neslinin çoğalması (tenasül)

Melekler tekil varlıklardır, nesilleri yoktur. İnsan ise “halife” olarak yeryüzünü imar edecek, çoğalacak ve farklı nesillerle Allah’ın yeryüzündeki sanatını gösterecektir.
Cennetten çıkış da bu sırla ilgilidir: İnsan orada kalsaydı nesil çoğalması mümkün olmayacaktı. Dolayısıyla Hz. Âdem ve Havva’nın yeryüzüne gönderilişi, insanlığın binlerce ferdinin doğmasına hikmetli bir kapı olmuştur.

3. İstidat ve kabiliyetlerin inkişafı

Kur’ân’da, “Biz insanı imtihan edeceğiz” Yani;
“Gerçek şu ki, biz insanı katışık bir nutfeden (erkek ve kadının dölünden) yarattık; onu imtihan edelim diye, kendisini işitir ve görür kıldık.”
(İnsan, 2) buyrulur.
İnsan ruhuna sayısız kabiliyet ve istidat verilmiştir. Cennette bu potansiyeller açığa çıkmazdı; çünkü imtihan, tecrübe, musibet, sabır ve mücadele yoktu. Dünya ise kabiliyetlerin çelikleştiği bir meydandır.
Bak. İSTİDAT VE KABİLİYETLER: https://www.youtube.com/playlist?list=PLC4WlB02NHVVjWqvAOLI1Tflw8ODi1gxS

4. Talim-i Esma (İlahi isimlerin öğretilmesi)

“Allah Âdem’e bütün isimleri öğretti.” (Bakara, 31)
Hz. Âdem’in cennetten çıkarılması, bu isimlerin kâinat sahasında tecelli etmesi içindir. Dünya, Allah’ın bin bir isminin cilvelerini sergileyen bir sergidir. İnsan ise bu serginin temaşacısı ve keşşafıdır.
( Bak. https://tesbitler.com/index.php?s=Talim

5. Ene’nin (benlik) ölçü birimi olması

İnsana verilen “ene” (benlik), Allah’ın sonsuz sıfatlarını anlamak için bir mizandır.
Meselâ, “Ben işitiyorum” der, oradan Allah’ın her şeyi işittiğini anlar.
“Ben seviyorum” der, oradan Allah’ın Vedûd ismini kavrar.
Ama bu benlik doğru kullanılmazsa gurura ve enaniyete kayar; işte cennetten çıkışta da bu sır bir ders olarak verilmiştir.
Bak. https://tesbitler.com/index.php?s=Enaniyet+

6. Kâinata bir misali musağğar olması

İnsan, küçük bir âlem; âlem ise büyük bir insandır. “Biz insana kendi şah damarından daha yakınız.” (Kaf, 16)
Hz. Âdem’in yaratılışıyla insanda kâinatın bir özeti toplandı. Cennetten çıkarılışı da bu kâinat kitabını okumak, onun diliyle Allah’a muhatap olmak içindi.
Bak. https://tesbitler.com/index.php?s=%C4%B0nsan+

7. Tavzif (Görevlendirilme)

Kur’ân: “Ben yeryüzünde bir halife yaratacağım.” (Bakara, 30)
İnsan, yeryüzünde Allah’ın halifesi olarak görevlendirildi. Halifelik makamı, sorumluluk ister; bu da ancak imtihan ve dünya hayatıyla mümkündür. Cennette kalmak bu vazifenin önünü kapatırdı.
Bak. https://tesbitler.com/index.php?s=Cennetten+

8. Celali ve Cemali isimlerin tecellisi

Allah’ın sadece cemalî (rahmet, şefkat, güzellik) değil, celalî (kudret, kahır, izzet) isimleri de vardır. İnsan dünyaya gönderilmeseydi, bu isimlerin birçoğu tecelli etmeyecekti. Meselâ, Sabır, Şükür, Afuv, Tevvab, Kahhar, Aziz gibi isimler ancak imtihan ve hata ile bilinir. Bu yüzden cennetten çıkarılış, bir tecelli zenginliğidir.
Bak. https://tesbitler.com/index.php?s=Tecelli+

9. İmtihan sırrı

Kur’ân: “Hanginizin daha güzel amel yapacağını denemek için ölümü ve hayatı yarattı.” (Mülk, 2)
Cennette imtihan olmaz, çünkü nefsin arzuları orada yoktur. Yeryüzüne gönderilişin en büyük hikmeti, insanın ekici bir çiftçi gibi amellerini ekmesidir. Burada eker, ahirette biçer.
Bak. https://tesbitler.com/2025/09/04/bediuzzaman-said-nursinin-hikmet-isiginda-ihlas-mesru-daire-imtihan-ve-muhabbet-yolculugu/

10. Sonsuz lütuf ve ihsan

Allah, insana verdiği bu yolculukla ona sonsuz bir cenneti kazandırmak istemiştir.
Eğer Âdem ve Havva cennetten hiç çıkmasaydı, onların dereceleri sabit kalırdı.
Ama dünya imtihanı vesilesiyle, insan sabır, şükür, ibadet ve marifetle ebedî saadete kavuşur.
Bu da Allah’ın, insana olan nihayetsiz lütuf ve ikramının bir tecellisidir.

Sonuç

Hz. Âdem ve Havva’nın cennetten çıkarılışı, bir ceza değil, insanlık için bir terakki kapısıdır.

Allah’ın bilinmesi,

isimlerinin açığa çıkması,

imtihan sırrının tecellisi,

nesillerin çoğalması,

benliğin ölçü vazifesi görmesi…

hepsi bu hadiseye bağlıdır.

İbret yönüyle:
Her insanın dünyaya gelişi, aslında kendi cennetinden çıkışıdır. Anne rahmindeki huzurdan dünya meydanına çıkar, tıpkı Hz. Âdem gibi… Buradaki yolculuk da yine asıl cennete dönüş içindir.

Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com

İsrail’e Karşı Küresel Tepkiler: Diplomasi, Direniş ve Zulme Karşı Vicdanın Yükselişi

Gazze’de aylardır devam eden katliam, sadece Filistin topraklarını değil, bütün dünyanın vicdanını sarsmaya devam ediyor. İsrail hükümeti, katliam ve saldırılarını artırdıkça, dünyanın farklı bölgelerinden yükselen tepkiler de büyüyor. Son günlerde yaşanan gelişmeler, artık sadece sokaklarda değil, devletlerin ve uluslararası kurumların resmi tavırlarında da ciddi değişimlerin başladığını gösteriyor.

Avrupa’dan İsrail’e “Soğuk Duş”

Bir zamanlar İsrail’in Avrupa’daki en güçlü diplomatik destekçilerinden sayılan ülkelerde bile rüzgâr tersine dönüyor. Hırvatistan Cumhurbaşkanı Zoran Milanovic’in, Gazze’deki soykırımın sorumlularından biri olarak gördüğü İsrail Dışişleri Bakanı Gideon Saar ile görüşmeyi reddetmesi, bunun en açık örneklerinden biri oldu. Bu, sadece bir diplomatik protokol ihlali değil; uluslararası meşruiyetin sorgulanması anlamına geliyor.

Benzer şekilde İspanya hükümeti, Gazze’deki soykırımın sorumluları arasında yer alan İsrailli bakanlara ülkeye giriş yasağı getirdi. Ulusal Güvenlik Bakanı Itamar Ben-Gvir ve Maliye Bakanı Bezalel Smotrich’in “istenmeyen kişiler” listesine alınması, Avrupa’da İsrail’e yönelik siyasi boykotun kapısını aralıyor.

Küresel Sumud Filosu: Vicdanların Deniz Yolculuğu

Gazze ablukasını kırmak amacıyla yola çıkan Küresel Sumud Filosu, İsrail’in engellemelerine ve saldırılarına rağmen yolundan dönmüyor. Tunus açıklarında gemilere yapılan saldırılar, uluslararası dayanışma ruhunu zedelemek bir yana, daha da pekiştiriyor. Aktivistlerin “dron saldırısı” altında bile vazgeçmemeleri, direnişin sadece Gazze’de değil, küresel ölçekte sürdüğünü gösteriyor.

Bu filo, tıpkı Mavi Marmara gibi tarihe vicdanın gemileri olarak geçiyor. Çünkü bu yolculuk sadece Gazze’ye insani yardım ulaştırma çabası değil, aynı zamanda insanlığın ortak vicdanını temsil eden bir yürüyüş.

Katar’daki Saldırı ve Yeni Cepheler

İsrail’in Katar’ın başkenti Doha’da Hamas heyetini hedef alması, çatışmanın sadece Gazze ve Batı Şeria ile sınırlı kalmayacağını gösteriyor. Bu saldırı, diplomasi masasında barışı arayan tarafların bile hedef alınabileceğinin en somut göstergesi oldu.

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın bu saldırıyı sert şekilde lanetlemesi ve “İsrail’in tüm bölgeyi felakete sürüklemek istediği” vurgusu, Türkiye’nin kararlı duruşunu bir kez daha ortaya koydu. Katar ve Türkiye’nin ortak açıklamaları, bölgesel dayanışmanın giderek güçlendiğini gösteriyor.

İngiltere ve ABD’de İsrail Krizi

İngiltere’de 60’tan fazla parlamenterin, İsrail Cumhurbaşkanı Herzog’un Londra ziyareti öncesinde hükümete yazdığı mektup, Batı’nın da içten içe bölündüğünü işaret ediyor. Mektupta, İngiltere’nin Soykırım Sözleşmesi gereği yükümlülüklerini yerine getirmesi gerektiği hatırlatıldı. Bu, İsrail’in artık sadece “desteklenen müttefik” değil, aynı zamanda “sorgulanan fail” konumuna düştüğünü gösteriyor.

ABD’de ise Başkan Donald Trump, Gazze’ye verdiği destek nedeniyle restoran çıkışında protesto edildi. “Trump, bugünün Hitleri” sloganları, Amerikan kamuoyunda Filistin meselesinin ciddi bir kırılma noktası haline geldiğini yansıtıyor.

Gazzeli Çocukların Çalınan Çocukluğu

Bütün bu siyasi gelişmelerin merkezinde ise acı bir gerçek var: Gazze’nin masum çocukları. Açlık, yıkım ve ölümle karşı karşıya kalan çocuklar, cenaze törenlerini oyun gibi taklit ederek “şehitlik provası” yapıyorlar. Bu görüntüler, sadece bir toplumun değil, bütün insanlığın utancıdır.

Sonuç: Zulme Karşı Küresel Uyanış

İsrail’in saldırıları ve zulümleri arttıkça, dünyanın farklı köşelerinden yükselen tepkiler de güçleniyor. Avrupa’dan Amerika’ya, Katar’dan Yemen’e kadar geniş bir coğrafyada vicdanlar harekete geçmiş durumda. Husi saldırıları, Sumud Filosu, diplomatik boykotlar ve sokak protestoları… Bütün bunlar, artık hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını gösteriyor.

Zalimlerin en büyük gücü sessizliktir. Bugün sessizlik bozuluyor, küresel vicdan uyanıyor. Zulmün kaleleri yıkılmaya, mazlumların sesi yankılanmaya başlıyor.

Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com

İsrail’e Karşı Yükselen Küresel Tepki: Boykotlar, Protestolar ve Yeni Dönem

Ortadoğu’da İsrail’in Gazze’ye yönelik saldırıları artık sadece bölgesel değil, küresel bir vicdan meselesine dönüşmüş durumda. Dünya genelinde farklı kesimlerden yükselen sesler, İsrail’in yalnızlaştığını ve giderek “meşruiyet krizi” yaşadığını açıkça gösteriyor.

Sanat Dünyasından Tarihî Boykot

Aralarında Olivia Colman, Mark Ruffalo, Javier Bardem, Tilda Swinton, Ava DuVernay, Yorgos Lanthimos ve Adam McKay gibi önemli isimlerin bulunduğu 1300’den fazla sinemacı, İsrail’e karşı boykot kararı aldı. Sinema, sadece eğlence değil; aynı zamanda vicdanı harekete geçiren bir sanat. Bu karar, “soykırım yapan devletin sanat ve kültürle aklanmasına izin vermeyeceğiz” mesajı taşıyor.

Avrupa’da Artan Tepkiler

Hırvatistan’ın Zagreb kentinde, İsrail Dışişleri Bakanı Gideon Saar “Savaş suçlusu hoş gelmedin, bir sonraki durak Lahey” pankartlarıyla protesto edildi.

İtalya’da futbol taraftarları, İsrail milli marşı okunurken sırtlarını sahaya dönerek Gazze’ye destek verdiler. Sporun diliyle verilen bu kırmızı kart, milyonların ortak vicdanını yansıtıyor.

İspanya hükümeti, İsrail’in savaş suçlarına karışan bakanlarının ülkeye girişini yasakladı. Avrupa’da giderek güçlenen bu dalga, diplomatik izolasyonu hızlandırıyor.

ABD ve 11 Eylül İddiaları

Gazeteci Tucker Carlson, İsrail’in 11 Eylül saldırılarıyla ilgili önceden bilgi sahibi olduğuna dair çarpıcı iddiaları gündeme taşıdı. Eski kayıtların sansürlenmesi, “küresel medya baskısı” gerçeğini bir kez daha hatırlattı. İsrail’in ABD siyasetindeki gölgesi, sadece bugünün değil, geçmişin de yeniden sorgulanmasına yol açıyor.

Ortadoğu’da Saldırgan İsrail

İsrail, vekil örgütler (PKK, YPG, DAEŞ) üzerinden yürüttüğü politikaları büyük ölçüde kaybettikten sonra bizzat sahaya inmiş durumda. Katar’ın başkenti Doha’da Hamas liderlerine yönelik suikast girişimi, bu saldırganlığın en son örneği oldu. Türkiye, saldırıyı sert ifadelerle kınarken, İsrailli akademisyen ve gazetecilerin “Bugün Katar, yarın Türkiye” tehditleri dikkat çekti.

Sumud Filosu ve Direnişin Sembolü

Gazze’ye insani yardım taşıyan Sumud Filosu’na yapılan drone saldırısı, İsrail’in insani yardım bileşenlerinden dahi korktuğunu gösteriyor. Ancak “Gazze bizi bekliyor” diyen aktivistler, saldırıya rağmen yollarına devam ediyor. Bu kararlılık, zalimin gücünden değil, mazlumun imanından doğuyor.

İngiltere ve Çifte Standart

İngiltere hükümeti, “İsrail’in soykırım niyeti yok” açıklamasıyla bir kez daha Batı’nın çifte standardını ortaya koydu. Tarihte İsrail’i bölgeye yerleştiren ülkenin bugün de açıkça sahip çıkması şaşırtıcı değil. Ancak bu tavır, İngiltere’nin uluslararası vicdan mahkemesinde ağır bir bedel ödeyeceğinin göstergesidir.

Sonuç: İlahi Kervan Yürümekte

Dünya İsrail’i giderek daha fazla “terör devleti” olarak tanımlıyor. Sanat, spor, siyaset ve halk hareketleri birleşerek büyük bir boykot dalgasına dönüşüyor.
İsrailli bir akademisyenin tehditlerine karşı verilecek en güzel cevap ise şu kadim sözle özetlenebilir:

“İt ürür, kervan yürür.”

Bu kervan, zulme karşı direnen insanlığın kervanıdır. Ve bu kervan, Allah’ın izniyle yürümeye devam edecektir.

Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com