ENANİYET-BENLİK
ENANİYET-BENLİK
Âyette inanmayanlar için:”İşte onlar hayvanlar gibidir;hatta daha da sapıktırlar.”[1].
Bazı insanlar kendi görünen bu hakikatlarını bize de uydurmak için evrim dediler.İnsanın aslını inkâr ettiler.Asılsız bir gurura kapıldılar.
İnsanı bir et yığını,sadece maddeden müteşekkil bir varlık olduğunu;ruh,akıl ve kalbi susturmak üzere insanı maddeyle yoğurup,maddeyi ona kıble yaptılar.Maddeyi ilahlaştırıp,bir kararda kalmayıp,değişken olan maddeyi esas kabul ettiler.Allah’ın kıblesinden yüz çevirip,gururlarının ilahlaştırdığı maddeyi kıble edindiler.Bunada Materyalizm adını verdiler.
Evet yetmedi…Bu manevi duygular,Allah diye haykırdı.Bazen sızladı,sızlandı.Düşünmek ve o duyguları tatmin etmek istedi.Doyum kanalı olan uluhiyeti,maneviyatı ve dini ortadan kaldırmak üzere,insanlık ve hayvanlık aleminde eşi görülmez bir vahşet ile zulmetmeye başladı.Buna da Kominizm dedi.
Ara ara bu gurur ilahı tepki gördü.Benliğini başka bir surette göstermek üzere münafıkane cılkı çıkmış bir insancıllığın,Hümanizmin arkasına gizlenerek,insanlıktan dem vurmaya çalıştı.Ve iddia ettiki;İnsan bu dünyaya mutlu olmak için gelmiştir,mutluluğu temin etme uğruna az ve azınlığın refahını sağlarken,onun uğruna çoğunluğu feda eder.Sınırlı bir kesinme narkozlu huzur verir.Umuma hastalık,ızdırap ve ölümü tattırır.
Menfaatı uğruna herşeyini verir.Olmayan namusunu,şerefini ve de değerlerini…Gerçek rabbisine ise,ilgisiz ve bîganedir.Bir fincan kahve uğruna yüz takla atarken,gurur elini tutar,rüku ve secdeye eğdirtmez.
İnanın bu dünya imtihanına gelişi,gurur ve kibirle başladı.Bitiş ve gidişi de gururla sonlanacaktır.Gurur tüm çehresini gösterecektir.
Yeni yeni dünyanın yeni düzenbaz düzeni;Hümanizm ve Fir’avinizmdir.
Ene ve benlik,bir şeftali veya kayısı kabuğu gibi olup,içindeki çekirdeğin dışa çıkarak,neşvü nema bulup gelişmesini ve büyümsini engeller.O kabuğun kırılması gerektir.Aksi takdirde çekirdek çürür,ölür ve biter.
Tıpkı alemi içerisinde barındıran bir çekirdeğin kabuğunu kırarak,neslini devam ettirerek aleme yayılması gibi,insanda kendisine verilen benlik kabuğunu kırmazsa,özü,tüm kabiliyet ve değerleri söner,bir hiç olur.
Kabuk mesabesinde olan benlik,bir cihette koruyup,muhafaza ederek ağaç olup varlığını devam ettirmesine sebeb olurken,diğer cihetle de,özünü bırakıp kabukla meşgul oması halinde şeytana eş ve arkadaş olur.
Şairin ifadesiyle;Oluklar çift,birinden nur akar,birinden kir…
O halde benlik,gurur ve kibir aracı değil,Allah’ı bilme ve tanıma aracı olmalıdır ki,insan insan olsun…
MEHMET ÖZÇELİK
[1] A’raf.179.
