ÇOCUĞUN FERYADI
ÇOCUĞUN FERYADI
“Çocuklarımızın karınlarını ve zihinlerini doyurduğumuz kadar ruhlarını da beslemeliyiz”
Anneciğim bir bilsen sana ne kadar minnettarım. Zira benim dünyaya gelmeme Rabbim seni vesile kıldı. Bana hayatın ve insanlığın verilmesinde sen sebeb oldun,senin vesilenle yaratıldım. Ne kadar fedakar bir anne imişsin ki,kış demeden,gece demeden dokuz ay beni mutlu ve umutlu bir vaziyette taşıdır.Çehreler beşuş,yüzler nurlu idi. Çünkü ben geliyordum. Bir aziz misafir bekliyordunuz. uzun yolculuklardan,zahmetli dönemlerden yuvarlana yuvarlana bir çok imkansızlıklar içerisinde var edildim. İşte anneciğim senin şefkatli kucakların arasında,her kesin sevinçle bana baktığı ve benimde tanımadığım ve görmediğim insanlar içerisindeyim.
Babamı bile bilmiyorum. Zira hiçbir kimseden bir ses ve sadâ duymaz iken senin şefkatle kalbinin sesini işitiyor,o yalnızlıkta onunla teselli buluyor,mest oluyordum. Şimdi ise kalbinle beraber tüm duygularını teneffüs ediyor,senin beni kokladığın gibi bende seni doyasıya kokluyorum ama yinede biliyorum ki,doyulmazsın. Belki sen ana doyarsın ama ben sana doyamıyorum ve de doymayacağım.
Annemin kucakları arasında yıkanmaktayım. Ne de çabuk kirlenmişim. Yoksa kirletilmiş miyim? Devamlı mı böyle kirlenip yıkanacağım? Oysa dokuz aydır böyle bir şeyle karşılaşmamıştım. Demek herkes böyle kirleniyor ve yıkanıyor. Bazı bakışlar ve konuşmalarla da kirleniyorum. O nasıl temizleniyor,bilmiyorum? Demek kirli bir yere gelmişim? Kirlenmemeliyim. Daha doğrusu kirletilmemeliyim. Diğerleri bu konuda ne yapıyor,nasıl temizlik yapıyorlar? O halde anneme yalvarayım,annemden sorayım ve isteyeyim:
-Anneciğim,ben kirlenmemeliyim. Kirletilmemeliyim. Her zaman temiz kalayım. Şimdi olduğu gibi her zaman seveyim,sevileyim.
O halde anneciğim,bana rabbimi anlat,bana yaradanımı anlat,bana ondan bahset,ondan bana haber ver. Benden ne ister,nasıl olmamı ister? Ne yapmamı emreder?Bunları bileyim anneciğim. Bunları öğreneyim anneciğim. İnsanların,kirlenen kimselerin istediği gibi değil,beni yaradanımın istediği gibi olayım. Onu bulayım. Her an onunla olayım. Onu bilmek ve bulmak hakkım değil mi anneciğim? istediklerini yerine getirmek gerekmez mi anneciğim?
Oku bana onun kitabını,bildir bana onun mesajını,anlat bana onun anlamını,yaşat bana ondakini. Bileyim ne diyor,olayım ne istiyor,yapayım neler emrediyor. Bildir anneciğim,anlat anneciğim,yalvarayım nolur anneciğim…
Peygamberimi anlat,gerekirse ağlat,beni ona bağlat. Onun gibi olayım. Onu sorayım. Kalbime sadece onun sevgisini sarayım,onu seveyim. Nolur anneciğim,beni ondan,onun sevgisinden mahrum etme,dünyamı da,cennetimi de haram etme,zehir etme…
Anneciğim,istemiyorum bu dünyayı. Beni cennete götür yada cenneti bize getir. Orada meleklerle,melek gibi insanları görmek,onlarla gezib arkadaş olmak istiyorum. Bunlar,buradakiler beni sıkıyor. Beni sıktırma anne,beni bıktırma anne,beni bunların eline terk edip atma anneciğim. Sonra beni yakarsın,ebedi hayatımı yıkarsın. Ahiretimi yıktırma,yaptır. Bana kıyma anneciğim. Beni getirdin,beterine götürme,getirdiğine pişman ettirme,beni bitirme. Batmak istemiyorum,bitip tükenmek değil,biterek yeşerip gelişmek istiyorum. Ölmek için gelmedim ben bu dünyaya,olmak istiyorum,beni oldur,güllerle doldur. Ama soldurma ne olur.. Temiz geldim,temiz gideyim. Her zaman sana dualar edeyim.
Anlat bana insan olduğumu,niçin var olduğumu? Ben boş bir saksıyım. Ek içime gülleri,ötsün üstünde bülbülleri. Dökme pislikler,ekme zakkum,etme her şeyi bana zıkkım. Derilsin benden cennet çiçekleri,şakısın bülbülleri. Kargalar ötmesin,merkebler anırmasın istemiyorum. Ya ben orda olmıyayım,yada onlar burda… Kıyma bana anne. İşte bak senin elindeyim,oda kurbanlık bir koyun gibi.. Beni kurban için de adarsın,meyhane için de… O göklerden yüksek şefkatin müsaade eder mi anne?
Anneciğim,biricik anneciğim.Seni hiçbir zaman kaybetmek istemiyorum. Ne bu kısa dünyada nede ebedi dünyada. Devamlı benimle olasın. Cennette de kucağına alasın,orada da beni sevesin. Bunu istiyorum senden,senin şefkatinden…
İşte elinde hamurum. Beni istediğin şekilde biçimlendirebilirsin. Ama ne olur biçimsiz biçimlendirme beni. Cehenneme değil,cennete layık şekillendir beni…
Anneciğim,ruhumu aç. Karnımı doyurduğun gibi,kalbimi de,ruhumu da doyur. Asi bir evlat,asi bir kul olmayayım. Bana anarşist demesinler. Bana sokak çocuğu,sürünenler, silinenlerden demesinler. Sürünmek ve silinmek istemiyorum.
İnsan,gerçek bir insan olmak istiyorum. Kıymasınlar bana,beni kıydırma anneciğim.
Ne olur beni anla,kolumdan tut,beni kaldır.
Feryadım değil,ben kalayım…
19-2-1993
MEHMET ÖZÇELİK
