YAPRAĞINI DÖKEN ADAM, YAŞLI ADAM
YAPRAĞINI DÖKEN ADAM, YAŞLI ADAM
Çocuk;her şeyi idrakten aciz ve saf olarak gelişir. Günahtan uzaktır. Aldatmaktan beridir. Doğumundaki berraklığı bulanıksız ve durudur. Duruşu gibi…
Hayatın kirleri onu kirletmemiş,hayatın isleriyle pislenmemiştir. O pis değil,iç ve dış duygularıyla temizdir.
Akıldan ziyade his duygusu hakim olan genç,kanı deli gibi akmakta,hayatını küllendirerek heveslerine yenik düşmektedir. Hayatının enerjik kor-unu,geçici istekleriyle örtmektedir.
Aklı örtülü,yarı mecnun..hayat sisli..gerçekler örtülü..tek gözlü bir kahraman..dünyayı tek eliyle tutmaya çalışan,tek yönlü,tek kollu bir kahraman adayı…
Genç geç fark eden,geç fark edilen bir zeminde yüzmektedir. Kaygan bir zeminde kaymakta,ayağı kaydırılmaktadır.
Tehlikeleri çok bir dönemin insanıdır o..
İhtiyar ise,hayatının yapraklarını dökmekte,tüketme döneminde bulunmaktadır. Biten ve bitirilen bir dönem.
Artık sisler gitmiş,yerini gerçekler almıştır. Her şey aynel yakin,hakkel yakin derecesinde görülmekte ve bilinmektedir. İstemese de…
Ağlanacak bir dönem,günahlarla gelinmiş ise…
Sevinilecek bir dönem,günahsız gelinmiş,imtihan başarıyla başarılmış ise…
Başlangıca geçiş sağlayacak,son dönem…
Her şeyin değil,imtihanın sonudur. O bir sonuçtur. İleriyi belirleyecek bir sonuç..
Hayatının son baharında yaprağını döken yaşlı adam,hayat ile olan tüm bağlarını koparmış,bir bağ ile bağlı kalmış..
Geriye;ya,yeyip tükettiği bir hayat..müflis insan..
Veya;dünyada ekip,ahirette biçeceği bir hayat;Karlı hayat..karlı insan…
MEHMET ÖZÇELİK
