Risale-i Nur Külliyatı’nda geçen Teceddüd, Teveddüd, Taarrüf, Tahabbüb kelimeleri ve anlamları.
Risale-i Nur Külliyatı’nda geçen Teceddüd, Teveddüd, Taarrüf, Tahabbüb kelimeleri ve anlamları.
Risale-i Nur Külliyatı’nda geçen teceddüd, teveddüd, taarrüf ve tahabbüb kelimeleri, Bediüzzaman Said Nursi’nin yaratılış, tefekkür ve Allah ile insan arasındaki ilişkiyi anlamada kullandığı önemli kavramlardır. Her biri, yaratılışın ve ilahi hakikatlerin farklı yönlerini açıklamak için kullanılır.
1. Teceddüd (Yenilenme):
Köken: Arapça “c-d-d” kökünden türemiştir. “Yenilenmek, tazelenmek, yeniden ortaya çıkmak” anlamındadır.
Risale-i Nur’daki Anlamı:
Kâinatta sürekli bir yenilenme, değişim ve tazelenme vardır. Bu, Allah’ın yaratma fiilinin sürekli olduğunu ve her an yeni bir tecelli ile kendini gösterdiğini ifade eder.
Örneğin, mevsimlerin değişmesi, hayatın devri daim içinde yenilenmesi, varlıkların sürekli değişimle yaratılması Allah’ın Hayy (hayat veren) ve Müceddid (yenileyen) isimlerinin tecellisidir.
Tefekkür açısından: İnsan, kâinattaki bu yenilenmeyi fark ederek Allah’ın varlık ve birlik delillerini idrak eder.
- Teveddüd (Sevgi ve Dostluk Arzusu):
Köken: Arapça “v-d-d” kökünden gelir. “Sevgi ve dostluk kurma, sevgiyi açığa çıkarma” anlamındadır.
Risale-i Nur’daki Anlamı:
Allah, yarattığı mahlûkat ile dostluk ve sevgi bağını kurar. Varlık âleminin güzellikleri ve hikmetleri, Allah’ın kullarına olan sevgisini ve rahmetini yansıtır.
İnsan fıtratında da sevgi ve dostluk kurma ihtiyacı vardır. Bu ihtiyaç, insanın Allah’a olan sevgisini artırmak ve O’na yönelmek için bir vesile olarak yaratılmıştır.
Tefekkür açısından: İnsan, kâinattaki ilahi tecellileri görerek Allah’ın sevgisini fark eder ve O’na karşı sevgi besler.
3. Taarrüf (Tanınma, Kendini Tanıtma):
Köken: Arapça “a-r-f” kökünden gelir. “Tanınma, tanıtma, aşina kılma” anlamındadır.
Risale-i Nur’daki Anlamı:
Allah, kâinatı yaratırken isim ve sıfatlarını mahlûkatına tanıtır. Her bir varlık, Allah’ın isim ve sıfatlarının bir aynasıdır.
Örneğin, bir çiçek Allah’ın Cemil (güzel) ismini, bir yağmur damlası Rahman (merhametli) ismini tanıtır.
Tefekkür açısından: İnsan, yaratılan varlıklardaki bu ilahi isim ve sıfatların tecellilerini okuyarak Allah’ı tanır ve O’nu idrak eder.
4. Tahabbüb (Sevdirme):
Köken: Arapça “h-b-b” kökünden gelir. “Sevdirme, muhabbet meydana getirme” anlamındadır.
Risale-i Nur’daki Anlamı:
Allah, kâinattaki güzellikleri ve nimetleri yaratarak kendini mahlûkatına sevdirir. Bu sevdirme, insanın hem dünyada hem de ahirette Allah’a karşı şükür ve ibadet etmesine vesile olur.
Örneğin, bir meyvenin tadı, bir çiçeğin kokusu veya bir annenin şefkati, Allah’ın mahlûkatına olan sevgisini ve bu sevgiyi sevdirme maksadını gösterir.
Tefekkür açısından: İnsan, bu sevdirme tecellilerini fark ederek Allah’a olan sevgisini artırır.
Bu Kavramların Ortak Bağlantısı:
1. Teceddüd: Allah’ın yaratma fiilindeki sürekli yenilenmeyi ifade eder.
2. Teveddüd: Allah’ın mahlûkatına sevgi ve dostlukla yaklaşmasını ve insanın O’na yönelmesini gösterir.
3. Taarrüf: Allah’ın kendisini yarattıkları aracılığıyla tanıtmasını ifade eder.
4. Tahabbüb: Allah’ın kendisini mahlûkatına sevdirme hikmetini anlatır.
Bu dört kavram, insanın kâinatta Allah’ın varlığını, birliğini ve isimlerini anlaması için birer anahtar gibidir. Bediüzzaman, bu kavramlarla yaratılışı ve insanın Allah ile olan bağını derinlemesine açıklar.
https://kulliyat.risaleinurenstitusu.org/arama/Tecedd%c3%bcd
