Tesbitler – islam bilgi arşivi

Öz ve Kabuk: Bu Yolculuk Kiminle Biter?

İnsan bu dünyaya gelirken özüyle gelir. Ruhuyla, fıtratıyla, tertemiz bir hakikat çekirdeğiyle… O öz, bir emanettir. İlâhî nefha ile can bulan bir sırdır. Lakin bu öz, hemen bir kabukla sarılır: Ceset, arzular, nefs, dünyevî meşgaleler…

Kabuk, bu dünyaya aittir. Maddeden yapılmıştır, toprağa dönecektir. Ama öz, semaya meyleder. Geldiği yere dönmek ister. Ruh, bedenin kalabalıklarında daralır bazen; çünkü o yuvayı değil gurbeti yaşar.

Kabuk Olgunlaşınca Öz Belli Olur

Her fidan gibi insan da bu dünyada büyür, olgunlaşır. Ve tıpkı meyve gibi, dışındaki kabuk ne kadar gösterişli olursa olsun, içi çürümüşse değersizdir. Zira Allah, dışa değil, kalbe, niyete, öze bakar.

Hayat, bir olgunlaşma sürecidir. Her imtihan, kabuğu çatlatan bir darbeyle gelir. Kimi darbeler öze zarar vermez, hatta özün parlamasına vesile olur. Kimi darbelerse kabukla birlikte özü de parçalar.

Kimileri Olgunlaşır, Kimileri Çürür

Bazı insanlar vardır, zorluklar karşısında güzelleşir. Ruhları derinleşir, özleri parlar. Kabukları incelir, özleri belirginleşir. Onlar, meyve gibi olgunlaştıkça eğilir, tevazuyla Rablerine yaklaşırlar.

Bazılarıysa kabuğa takılır. Şekilde kalır, surette yaşar. Gösterişin, şehvetin, dünyanın aldatıcı süsünün içinde özü unutur. Kalbi katılaşır, ruhu kurur, özü sönmeye yüz tutar. Sonunda kabuğuyla birlikte çürür.

Gidiş Vakti: Kabuk Kalır, Öz Gider

Ölüm geldiğinde her şey ayrışır. Kabuk toprağa döner, öz semaya yönelir. Mezar, kabuğun istirahat yeridir. Ama ruh, ya Rabbinin rahmetine uçar ya da taşıyamadığı yükleriyle mahkûm olur.

Bu yüzden, insan öze yatırım yapmalı. Görünene değil, görünmeyene önem vermeli. Cesedi değil, ruhu süslemeli. Çünkü sonsuzluk, özle kazanılır.

Bir Hikmetli Kıssa: Cevizin Hâli

Bir bilge, eline bir ceviz alır ve sorar:

“Ey dostlar, bu cevizi dışıyla mı tartarsınız, içiyle mi?”

Bir talebesi cevap verir: “Elbette içiyle.”

Bilge başını sallar: “Öyleyse sen de ömrünü dışınla değil, içinle tart. İnsanlar dışını alkışlasa ne çıkar, Allah içini beğenmezse?”

Son Söz: Bu Yolculuk Özle Biter

İnsan, özüyle gelir, özüyle gider. Kabuk, burada kalır; toprak onu alır. Ama öz, hesabını vermek üzere yükselir.

Kabuk geçicidir, öz ebedi.

Sen hangi tarafı besliyorsun?