İKİNCİ SÖZ – SENARYO
İKİNCİ SÖZ – SENARYO
İmanda ne kadar büyük bir saadet ve nimet ve ne kadar büyük bir lezzet ve rahat bulunduğunu anlamak istersen şu temsilî hikâyeciğe bak, dinle:
Bir vakit iki adam, hem keyif hem ticaret için seyahate giderler. Biri hodbin, tâli’siz bir tarafa; diğeri hudâbin, bahtiyar diğer tarafa sülûk eder, giderler.
Hodbin adam, hem hodgâm hem hod-endiş hem bedbin olduğundan bedbinlik cezası olarak nazarında pek fena bir memlekete düşer. Bakar ki her yerde âciz bîçareler, zorba müthiş adamların ellerinden ve tahribatlarından vaveylâ ediyorlar. Bütün gezdiği yerlerde böyle hazîn, elîm bir hali görür. Bütün memleket, bir matemhane-i umumî şeklini almış. Kendisi şu elîm ve muzlim haleti hissetmemek için sarhoşluktan başka çare bulamaz. Çünkü herkes ona düşman ve ecnebi görünüyor. Ve ortalıkta dahi müthiş cenazeleri ve meyusane ağlayan yetimleri görür. Vicdanı, azap içinde kalır.
Diğeri hudâbin, hudâ-perest ve hak-endiş, güzel ahlâklı idi ki nazarında pek güzel bir memlekete düştü. İşte bu iyi adam, girdiği memlekette bir umumî şenlik görüyor. Her tarafta bir sürur, bir şehrâyin, bir cezbe ve neşe içinde zikirhaneler; herkes ona dost ve akraba görünür. Bütün memlekette yaşasınlar ve teşekkürler ile bir terhisat-ı umumiye şenliği görüyor. Hem tekbir ve tehlil ile mesrurane ahz-ı asker için bir davul, bir muzıka sesi işitiyor. Evvelki bedbahtın hem kendi hem umum halkın elemi ile müteellim olmasına bedel; şu bahtiyar, hem kendi hem umum halkın süruru ile mesrur ve müferrah olur. Hem güzelce bir ticaret eline geçer, Allah’a şükreder.
….Ey nefsim! Bil ki evvelki adam kâfirdir veya fâsık-ı gafildir.
….Diğer adam ise mü’mindir; Cenab-ı Hâlık’ı tanır, tasdik eder.
@@@@@@@
BAŞLIK: “İki Yolculuk: Hakikatin İki Yüzü”
TÜR: Kısa film / Belgesel (anlatımlı kurgu)
SÜRE: 12-15 dakika
AÇILIŞ SAHNESİ
Görüntü: Sonsuz gibi uzanan bir çöl… İki adam, birbirinden uzak yönlere doğru yürümeye başlar.
Anlatıcı (dış ses):
“Bir vakit iki adam, hem keyif hem ticaret için yolculuğa çıkar. Biri, yalnız nefsini düşünen hodbin bir adam… Diğeri, Rabbini tanıyan, kalbi açık, bahtiyar bir adam…”
SAHNE 1: HODBİN ADAMIN YOLCULUĞU
Görüntü:
Simsiyah bulutlar, kasvetli bir şehir. Duvarlara zincirlenmiş insanlar, zalim askerlerin bağırışları, ağlayan çocuklar. Adam, gözlerinde korku ve nefretle etrafa bakar.
Ses:
“Bu adam, hodgâm ve bedbin idi. Her şeyi çirkin, karanlık, düşmanca görür. Kalbi de dışı gibi kararmıştır.”
Adamın iç sesi (kendiyle konuşur):
“Neden bu dünya bu kadar korkunç? Herkes neden bana düşman? Ölüm neden bu kadar acı?”
Görüntü:
Meyhane. Adam sarhoş olur, insanlar silüet gibi geçip giderken, o yalnızlığını unutmaya çalışır.
Ses:
“Vicdanı azap içindedir. Bu karanlıktan kurtulmanın tek yolu, kendini uyuşturmaktır. Fakat karanlık içten içe onu yiyip bitirir.”
SAHNE 2: HÜDA-BİN ADAMIN YOLCULUĞU
Görüntü:
Işıkla aydınlanmış bir ova, insanlar gülümseyerek vedalaşıyor, asker uğurlama gibi bir tören var. Müzik, tekbir ve sevinç sesleriyle yankılanır.
Ses:
“Bu adam, Hudâ-perest ve hak-endiştir. Her şeyi Rabbine bağlı görür. Ölümü bir kavuşma, ayrılığı bir terhis bilir.”
Adamın iç sesi:
“Ne güzel bir yer… Herkes bir şenlik havasında. Ölüm bile burada bir bayram gibi…”
Görüntü:
Bir pazar yeri, eline dürüstçe kazandığı bir ticaret torbası geçer. Gözleri yaşarır, ellerini kaldırıp dua eder.
Ses:
“O, her şeyi rahmetle okur. Her bir varlık ona bir dost, bir kardeş olur. Kalbi huzurla dolar.”
SAHNE 3: İKİ YOLCULUĞUN KESİŞİMİ (AYNA SAHNESİ)
Görüntü:
İki adam bir aynanın iki tarafındadır. Aynı dünyaya bakarlar ama biri karanlık, biri aydınlıktır.
Ses:
“Göz aynı göz… Dünya aynı dünya… Fakat bakış değişince, her şey değişir. Kâfirin nazarında dünya bir matemhane… Mü’minin nazarında ise bir zikirhanedir.”
FİNAL SAHNESİ: MESAJ
Anlatıcı (dış ses):
“İmanda ne büyük bir nimet, ne büyük bir saadet var… Bil ki evvelki adam kâfirdir, gafildir. Diğeri ise Rabbini bilen bir mü’mindir.”
Görüntü:
Hudabin adam ufka doğru yürürken, arkasında aydınlık bir iz bırakır. Diğeri karanlıkta kaybolur.
Ekranda yazı:
“Hayat bir yolculuktur. Nasıl baktığın, neye inandığın, nereye vardığını belirler…”
“İman, her şeyin anahtarıdır.”
– Bediüzzaman Said Nursî
@@@@@@@
BAŞLIK: “İki Yolculuk: Hakikatin İki Yüzü”
TÜR: Kısa film / Belgesel (anlatımlı kurgu)
SÜRE: 12-15 dakika
AÇILIŞ SAHNESİ
Görüntü: Sonsuz gibi uzanan bir çöl… İki adam, birbirinden uzak yönlere doğru yürümeye başlar.
Anlatıcı (dış ses):
“Bir vakit iki adam, hem keyif hem ticaret için yolculuğa çıkar. Biri, yalnız nefsini düşünen hodbin bir adam… Diğeri, Rabbini tanıyan, kalbi açık, bahtiyar bir adam…”
SAHNE 1: HODBİN ADAMIN YOLCULUĞU
Görüntü:
Simsiyah bulutlar, kasvetli bir şehir. Duvarlara zincirlenmiş insanlar, zalim askerlerin bağırışları, ağlayan çocuklar. Adam, gözlerinde korku ve nefretle etrafa bakar.
Ses:
“Bu adam, hodgâm ve bedbin idi. Her şeyi çirkin, karanlık, düşmanca görür. Kalbi de dışı gibi kararmıştır.”
Adamın iç sesi (kendiyle konuşur):
“Neden bu dünya bu kadar korkunç? Herkes neden bana düşman? Ölüm neden bu kadar acı?”
Görüntü:
Meyhane. Adam sarhoş olur, insanlar silüet gibi geçip giderken, o yalnızlığını unutmaya çalışır.
Ses:
“Vicdanı azap içindedir. Bu karanlıktan kurtulmanın tek yolu, kendini uyuşturmaktır. Fakat karanlık içten içe onu yiyip bitirir.”
SAHNE 2: HÜDA-BİN ADAMIN YOLCULUĞU
Görüntü:
Işıkla aydınlanmış bir ova, insanlar gülümseyerek vedalaşıyor, asker uğurlama gibi bir tören var. Müzik, tekbir ve sevinç sesleriyle yankılanır.
Ses:
“Bu adam, Hudâ-perest ve hak-endiştir. Her şeyi Rabbine bağlı görür. Ölümü bir kavuşma, ayrılığı bir terhis bilir.”
Adamın iç sesi:
“Ne güzel bir yer… Herkes bir şenlik havasında. Ölüm bile burada bir bayram gibi…”
Görüntü:
Bir pazar yeri, eline dürüstçe kazandığı bir ticaret torbası geçer. Gözleri yaşarır, ellerini kaldırıp dua eder.
Ses:
“O, her şeyi rahmetle okur. Her bir varlık ona bir dost, bir kardeş olur. Kalbi huzurla dolar.”
SAHNE 3: İKİ YOLCULUĞUN KESİŞİMİ (AYNA SAHNESİ)
Görüntü:
İki adam bir aynanın iki tarafındadır. Aynı dünyaya bakarlar ama biri karanlık, biri aydınlıktır.
Ses:
“Göz aynı göz… Dünya aynı dünya… Fakat bakış değişince, her şey değişir. Kâfirin nazarında dünya bir matemhane… Mü’minin nazarında ise bir zikirhanedir.”
FİNAL SAHNESİ: MESAJ
Anlatıcı (dış ses):
“İmanda ne büyük bir nimet, ne büyük bir saadet var… Bil ki evvelki adam kâfirdir, gafildir. Diğeri ise Rabbini bilen bir mü’mindir.”
Görüntü:
Hudabin adam ufka doğru yürürken, arkasında aydınlık bir iz bırakır. Diğeri karanlıkta kaybolur.
Ekranda yazı:
“Hayat bir yolculuktur. Nasıl baktığın, neye inandığın, nereye vardığını belirler…”
“İman, her şeyin anahtarıdır.”
– Bediüzzaman Said Nursî
@@@@@@-
1. Seslendirme Metni ve Tonu
Anlatıcı sesi: Dingin, güven veren, hafif tok bir erkek sesi (örnek: belgesel anlatıcısı tarzı).
İç sesler: Karakterlere uygun olarak daha duygusal ve içsel tonlarda.
2. Görsel Yönlendirme
Her sahneye özel kısa açıklamalar:
Çöl ve Yol Ayrımı (Giriş):
Güneşin battığı bir çöl. Kamera yukarıdan iki adamı izlerken, yavaşça ayrılan yollar görünür. Hafif ney sesi.
Hodbin Adamın Yolculuğu:
Soğuk tonlar (mavi-gri). Kasvetli şehir, beton duvarlar, yalnızlık hissi. Arka planda hafif, gerilimli müzik.
Görseller: Zincirli insanlar, karanlık sokaklar, meyhane sahnesi, ağlayan çocuk silüetleri.
Hudabin Adamın Yolculuğu:
Sıcak tonlar (altın sarısı, yumuşak yeşil). Kalabalık ama huzurlu bir şehir, gülümseyen insanlar, çocuk sesleri.
Görseller: Cami avlusu, düğün gibi bir uğurlama töreni, zikir halkası, pazar yerinde ticaret.
Ayna Sahnesi:
Soyut ve sanatsal. İki karakter aynanın iki tarafında aynı manzaraya bakar ama biri gri, biri renkli görür.
Müzik: Hafif vurmalı çalgılar, düşünceyi yoğunlaştıran müzik.
Final:
Hudabin adam gün batımına doğru yürür, arkasında ışık izi bırakır.
Hodbin adam karanlıkta kaybolur, yavaşça silinir.
Ekranda yazılar belirdikçe fonda duygusal bir ney ve kanun eşlik eder.
3. Müzik ve Efektler
Arka planda mistik ve duygusal müzikler (ney, kanun, ud).
Hudabin sahnelerinde kuş cıvıltısı, rüzgâr sesi.
Hodbin sahnelerinde boğuk şehir uğultusu, hüzünlü yaylılar.
