BİRİNCİ SÖZ- SENARYO
BİRİNCİ SÖZ
SENARYO
” Bismillah ne büyük tükenmez bir kuvvet, ne çok bitmez bir bereket olduğunu anlamak istersen şu temsilî hikâyeciğe bak, dinle. Şöyle ki:
Bedevî Arap çöllerinde seyahat eden adama gerektir ki bir kabile reisinin ismini alsın ve himayesine girsin, tâ şakîlerin şerrinden kurtulup hâcatını tedarik edebilsin. Yoksa tek başıyla hadsiz düşman ve ihtiyacatına karşı perişan olacaktır.
İşte böyle bir seyahat için iki adam sahraya çıkıp gidiyorlar. Onlardan birisi mütevazi idi, diğeri mağrur. Mütevazii, bir reisin ismini aldı. Mağrur, almadı. Alanı, her yerde selâmetle gezdi. Bir kātıu’t-tarîke rast gelse der: “Ben, filan reisin ismiyle gezerim.” Şakî def’olur, ilişemez. Bir çadıra girse o nam ile hürmet görür. Öteki mağrur, bütün seyahatinde öyle belalar çeker ki tarif edilmez. Daima titrer, daima dilencilik ederdi. Hem zelil hem rezil oldu.
İşte ey mağrur nefsim, sen o seyyahsın. Şu dünya ise bir çöldür. Aczin ve fakrın hadsizdir. Düşmanın, hâcatın nihayetsizdir. Madem öyledir, şu sahranın Mâlik-i Ebedî’si ve Hâkim-i Ezelî’sinin ismini al. Tâ bütün kâinatın dilenciliğinden ve her hâdisatın karşısında titremeden kurtulasın.”
*********
SENARYO
Senaryo Başlığı: “Bismillah’ın Gücü”
Sahne 1: (Geniş çöl manzarası)
Göz alabildiğine uzanan sarı kumlar. Gökyüzü kavurucu bir mavilikte. İki yolcu, çölün ortasında ilerlemektedir.
Biri, tevazu sahibi ve boynu hafif eğik; diğeri, mağrur, dimdik ve kibirli bir yürüyüşle ilerler.
Tevazu sahibi adam, yanındaki kibirli adama döner:
– “Kardeşim, bu çölden selâmetle geçmek için bir reisin himayesine girmemiz lazım. Onun ismini anarak yol almalıyız.”
Mağrur adam küçümseyerek cevap verir:
– “Ben kimsenin ismini anmadan da yolumu bulurum. Kendi gücüm bana yeter.”
Sahne 2: (Yolculuk başlar)
İki yolcu ayrılır.
Mütevazi olan, bir kabilenin reisine sığınır. Yolda rastladığı eşkıyalar ona ilişmez, çünkü o güçlü bir ismin himayesindedir.
Girdiği her çadırda ikramla karşılanır, ihtiyacı görülür, güvende hisseder.
Öte yandan mağrur yolcu, her köşe başında yağmacıların tehdidine uğrar. Eşkıyalar onun yiyeceğini alır. Çadırdan çadıra dilencilik yapar. Her adımda korku içinde titrer.
Sahne 3: (Yolculuğun sonu)
Tevazu sahibi yolcu, güvenle menziline ulaşır.
Mağrur olan ise aç, susuz, perişan bir halde yere yığılır.
Kamera yavaşça mağrurun yüzüne yaklaşır. Adam pişmanlıkla yere kapanır.
Gözyaşları içinde mırıldanır:
– “Keşke ben de bir isme sığınsaydım… Kendi başıma yetemedim.”
Sahne 4: (Anlatıcı sesiyle iç ses)
(Görüntüde çölde yalnız kalan mağrur adam ve arka planda, serin bir vahada dinlenen tevazu sahibi adam görünür.)
Anlatıcı sesi şöyle der:
> “Ey insan! Dünya çölünde yalnızsın. Aczin ve fakrın sonsuz. Gücün yetmez, kudretin yetişmez.
Bismillah de!
O Sonsuz Sultan’ın himayesine gir!
Yoksa bu koca çölde bir hiç olarak kaybolursun.
Bismillah, sana tükenmez bir kuvvet ve bitmeyen bir bereket kapısı açar.
Unutma:
Kendi ismine güvenen helâk olur, Allah’ın ismine sığınan selâmet bulur.”
Sahne 5: (Kapanış sahnesi)
Göz alıcı bir şekilde “Bismillah” yazısı çölde bir su kaynağı gibi parlar. Üzerinde çiçekler açar, gökyüzü serin bir maviliğe bürünür.
Arka planda hafif bir ney sesi eşliğinde, son cümle görünür:
“Bismillah her hayrın başıdır.”
@@@@@@@
Yukarıdaki senaryoya uygun kısa ve etkileyici bir seslendirme metni:
[Yumuşak ama derin bir ses tonuyla, hafif fon müziği eşliğinde:]
> “Ey insan!
Dünya bir çöldür…
Düşmanın çok, gücün az, ihtiyacın sonsuz.
Kendi adınla yürürsen, yalnız kalırsın.
Titreyerek, düşerek, kaybolarak…
Ama Bismillah dersen,
Sonsuz kudretin kapıları sana açılır.
Bir isme dayanırsın ki,
O isim, gökleri ve yeri ayakta tutar.
Unutma:
Bismillah, her hayrın anahtarıdır.
Bismillah de…
Ve yolunu selâmetle bul!”
@@@@@@
Üç farklı tonda hazırlanmış seslendirme metinleri:
1. Daha Duygulu Ton:
> “Ey yorgun yolcu!
Dünya bir çöldür; sende ise ne su var, ne sığınak.
Kendi isminle yürürsen, yıkılırsın…
Her fırtına seni savurur, her düşman seni boğar.
Fakat Bismillah dersen…
Rahmet yolları açılır, kudret kanatları seni sarar.
Bir adı anarsın ki,
O ad, bütün kâinatı idare eder.
Bismillah de…
Bismillah ile yürü…
Bismillah ile var, menziline ulaş.”
2. Daha Coşkulu Ton:
> “Ey insan!
Acz içinde, fakr içinde yol alıyorsun!
Düşmanların sayısız!
Hâcatların sonsuz!
Tek başına mısın sanıyorsun?
Hayır!
Bismillah de!
Kudret orduları yanında saf tutsun!
Bismillah de!
Rahmet kapıları ardına kadar açılsın!
Çünkü Bismillah;
Bir siper, bir sancak, bir kudret mührüdür!
Bismillah! Her hayrın anahtarıdır!
Bismillah! Kurtuluşun yoludur!”
3. Daha Tasavvufi Ton:
> “Ey gönül!
Dünya çölünde şaşkın gezme…
Gücün az, kudretin eksik…
Dayanağın yoksa savrulursun.
Bir isme yaslan!
Bismillah de!
Çünkü Bismillah, Rabbine açılan sır kapısıdır.
Bismillah de…
Zikir olur diline, nur olur kalbine…
Bismillah ile başla ki,
Her adımın, Rahman’ın adıyla sarsılmaz bir iz olsun.
Unutma gönül:
Bismillah, vuslatın ilk kelimesidir.”
@@@@@@
Daha duygulu tondaki metin üzerinden tam bir diyalog akışı.
Başlık: Bismillah İle Yürümek
Giriş: (Fon: Hafif rüzgâr ve çöl sesleri)
Anlatıcı (içten, duygulu ses tonu):
> “Ey yorgun yolcu…
Dünya bir çöldür; sende ise ne su var, ne sığınak…”
(Görüntü: Sonsuz bir çöl. Tek başına yürüyen bir yolcu.)
Gelişme: (Fon: Hafif ney sesi arkada başlar)
Anlatıcı (ses tonu hafif yükselerek):
> “Kendi isminle yürürsen, yıkılırsın…
Her fırtına seni savurur, her düşman seni boğar.”
(Görüntü: Adamın ayağı kayıyor, kum fırtınasında ilerlemeye çalışıyor.)
(Kısa bir sessizlik, araya bir ‘hıçkırık gibi’ hafif bir efekt eklenebilir.)
Anlatıcı (daha yumuşak, umut dolu bir tonda):
> “Fakat… Bismillah dersen…
Rahmet yolları açılır, kudret kanatları seni sarar.”
(Görüntü: Ufukta bir vaha görünmeye başlıyor, adamın gözleri umutla parlıyor.)
Doruk Noktası: (Fon: Ney sesi güçlenir, yumuşak vurmalı bir ritim girer.)
Anlatıcı (güçlü ve dokunaklı bir sesle):
> “Bir adı anarsın ki,
O ad, bütün kâinatı idare eder.”
(Görüntü: Gökyüzünde yıldızlar belirir, adeta “Bismillah” kelimesini yazacak şekilde dizilir.)
Anlatıcı (tekrar hafif, ama kuvvetli bir vurguyla):
> “Bismillah de…
Bismillah ile yürü…
Bismillah ile var, menziline ulaş.”
(Görüntü: Yolcunun adımları hızlanır. Artık yalnız değil; arkasında manevi bir nur ordusu belirir gibi olur.)
Kapanış: (Fon: Ney sesi yavaşça hafifler, huzur dolu bir melodiye dönüşür.)
Anlatıcı (tatlı bir tebessümle, huzurlu bir ses tonuyla):
> “Çünkü…
Bismillah…
Her hayrın anahtarıdır.”
(Görüntü: Adam, serin bir vahaya ulaşır. Kameraya doğru dönüp tebessüm eder.)
Ekranda kapanış yazısı belirir:
> “Bismillah ile başlayan, Rahmetle kavuşur.”
