Tesbitler – islam bilgi arşivi

Verimli Toprak Gibi İnsan Olmak: Kalbin Tarlasında Hakikat Yağmurları

“(Toprağı) iyi ve elverişli beldenin bitkisi, Rabbinin izniyle bol ve bereketli çıkar. (Toprağı) kötü ve elverişsiz olandan ise, faydasız bitkiden başkası çıkmaz. Şükredecek bir toplum için biz âyetleri işte böyle değişik biçimlerde açıklıyoruz.”Araf Suresi 58. Ayet

Rahmet yüklü rüzgârlar gibi Peygamberler, semavî rahmetin ilk habercileri ve taşıyıcılarıdır. Onlara indirilen ilâhî kitaplar ise, çorak gönülleri dirilten, kupkuru kalpleri yeşerten birer rahmet yağmurudur. Tıpkı bir tarlanın yağmura, güneşe, tohuma ve bakımına ihtiyacı olduğu gibi, insan kalbinin de hidayete, ilme, hikmete ve güzel ahlâka ihtiyacı vardır.

Toprak gibidir insan.

Kimisi verimli, kimisi çorak. Kimi tohum ektiğinde bereketle geri verir; kimi ise ne kadar uğraşılırsa uğraşılsın diken verir, taş verir, yabani ot verir. Birinin gönlünde Kur’an yeşerir, merhamet filizlenir, güzel ahlâk meyve verir. Diğerinin gönlüne ise ne ekilse tutmaz, çünkü o kalp, gafletin kuraklığıyla çatlamış, nefsin taşlarıyla örtülmüştür.

“İsin yanına varan is, misin yanına varan mis kokar.” der atalarımız. Kiminle yürürsen, kiminle oturur kalkarsan, gönlünü kimlerle hemhal edersen ona benzersin. Zira toprak, ne ekilirse onu verir; kalp de neyle beslenirse ona dönüşür. Mis kokulu bir çevre, insanın gönül bahçesini gül bahçesine çevirir. Fakat is dolu bir ortamda gönül kararır, kalp katılaşır.

Her insan bir tarladır.

Bazısı içindeki cevheri işleyerek rahmete dönüşür, toplumun yükünü taşır, fayda verir. Kimisi ise nefsin rüzgârına kapılır, gölgesinden başka bir şey vermez etrafına.

Zira Allah, kullarını zayi etmek istemez. Fakat toprağın kabul etmediği tohum gibi, bazı gönüller de rahmet mesajını geri çevirir. Oysa Rabbimiz, “şükredecek bir toplum için” ayetlerini farklı şekillerde beyan eder. Düşünsünler, ibret alsınlar, dönüş yapsınlar diye…

Murâdîfleriyle bir bakış:

Verimli toprak: Gönlü açık, kalbi uyanık, hikmete susamış insan.

Çorak arazi: Katılaşmış kalp, nefsin esareti altındaki birey.

Yağmur: İlâhî mesaj, vahiy, hikmet ve nasihat.

Tohum: Kur’an ayetleri, güzel sözler, salih ameller.

Meyve: Güzel ahlâk, faydalı işler, topluma hizmet.

Son Söz:

Kendimizi sorgulamalıyız: Hangi toprağa benziyoruz? Kalbimiz hakikatin tohumlarına açık mı, yoksa taşlaşmış mı? Hangi rüzgârla savruluyoruz; rahmet mi, nefis mi? Ve nihayet, kokumuz ne? Mis mi, is mi?

Allah bizleri, kalbi rahmetle yumuşayan, gönlü hakikatle yeşeren, sözüyle, duruşuyla ve ameliyle topluma fayda sağlayan güzel insanlardan eylesin.