Tesbitler – islam bilgi arşivi

İnsan, varoluşunun derinliklerinde hep bir arayış içinde olmuştur. Bu arayış, bazen bir yol, bazen bir eşik, bazen de bir kapı olarak belirir zihninde. Ancak bazı kapılar vardır ki, ne bir kolu ne bir menteşesi ne de bir anahtarı vardır. İşte “kapısı olmayan toprak kapı” tam da böyle bir imgedir; görünmez ama hissedilir, sessiz ama çağırıcı, mütevazı ama sonsuz. Bu kapı, insanın hem kendi içine hem de ötesine açılan bir sırdır. Peki, bu kapı nereye ve nerelere açılır? Gelin, bu soruya hikmet, ibret ve tefekkür penceresinden bakalım.

#### Toprak: Başlangıç ve Bitişin Simgesi
Toprak, insan için hem bir yuva hem bir mezardır. Tohumun filizlendiği, hayatın yeşerdiği bir rahimdir; aynı zamanda, bedenin geri döndüğü, sessizce kucaklandığı bir son duraktır.
Ve de ahirete giden ilk durmaktır,ilk istasyondur.
“Kapısı olmayan toprak kapı” ifadesi, bu ikiliği en çarpıcı şekilde gözler önüne serer. Toprak, insanın dünyevi varlığını temsil ederken, “kapısı olmayan” ifadesi, bu varlığın ötesine işaret eder. İnsan, topraktan gelir ve toprağa döner; ama ruhu, bu döngünün ötesine, sonsuzluğa uzanır. İşte bu kapı, insanın hem fiziksel hem de manevi yolculuğunun eşiğidir.

Toprağın kapısı yoktur, çünkü o, herkes için açıktır. Bir kralın da bir yoksulun da son durağıdır toprak. Bu, bize ilk hikmeti sunar: Eşitlik. Toprak, ne rütbe tanır ne de zenginlik; herkesin ortak paydasıdır. Bu eşitlik, insana tevazuyu öğretir. Öyleyse, kapısı olmayan toprak kapı, ilk olarak insanın kendi acziyetine ve haddine açılır. İbret şudur ki, ne kadar yükselirsek yükselelim, hepimiz bir gün bu kapıdan geçeceğiz.

#### Kapısız Kapı: Manevi Bir Geçiş
“Kapısı olmayan” ifadesi, insanın zihninde bir paradoks oluşturur. Kapı, bir geçişi, bir eşiği temsil eder; ama kapısı olmayan bir kapı, belki de insanın kendi engellerini aşması gerektiğini hatırlatır. Tasavvufta, “kapı” kavramı, kişinin hakikate ulaşmak için kat ettiği manevi aşamaları ifade eder. Şeriat kapısı, tarikat kapısı, marifet kapısı ve nihayet hakikat kapısı… Ancak “kapısı olmayan” bir kapı, bu aşamaların ötesinde bir hakikate işaret eder. Bu, insanın kendi benliğini, arzularını, korkularını ve tüm dünyevi bağlarını aşarak ulaştığı bir eşiktir.

Hikmet buradadır: Kapısı olmayan kapı, insanın kendi içindeki engelleri kaldırmasıyla açılır. İnsan, nefsini bir kale gibi koruyan surları yıkmadıkça, bu kapıdan geçemez. İbret ise şudur: Gerçek özgürlük, dış kapılardan değil, iç zincirlerden kurtulmakla mümkündür. Toprak kapı, bu açıdan, insanın kendi hakikatine, özüne ve nihayetinde ilahi birliğe açılır.

#### Ölüme ve Yeniden Doğuşa Açılan Kapı
Toprak kapı, aynı zamanda ölümü ve yeniden doğuşu sembolize eder. İnsan bedeni, toprakla başlar ve toprakla biter. Ancak ruh, bu tekrarların ötesine geçer. Kur’an-ı Kerim’de, “Sizi topraktan yarattık, oraya geri döndüreceğiz ve sizi bir kez daha oradan çıkaracağız” (Taha, 20:55) ayeti, bu tekrarları açıkça ifade eder. Toprak kapı, insanın fiziksel varlığının son bulduğu, ama manevi varlığının yeniden dirildiği bir eşiktir.

Bu, bize derin bir tefekkür sunar: Ölüm, bir son değil, bir başlangıçtır. Kapısı olmayan toprak kapı, insanın korkularını, özellikle de ölüm korkusunu aşması için bir davettir. Hikmet şudur ki, ölüm, sadece bir geçiş kapısıdır; asıl hayat, bu kapının ötesindedir. İbret ise, insanın dünyevi hırslarının ne kadar boş olduğunu hatırlatmasıdır. Zenginlik, şöhret, güç… Hepsi, bu kapının eşiğinde birer gölgeden ibarettir.

#### Sonsuzluğa Açılan Kapı
Toprak kapı, sadece ölüm ve manevi yolculukla sınırlı değildir. Bir tohum, toprağın kucağında filizlenir; bir çiçek, toprağın bağrından yükselir. Toprak, hayatın tekrarını temsil eder. Kapısı olmayan toprak kapı, insanın tabiatla bağını hatırlatır. Modern dünyada, beton ve çelikle çevrili hayatlarımızda, bu kapı bize tabiatın sadeliğini ve hikmetini yeniden keşfetme fırsatı sunar.

Hikmet buradadır: İnsan, tabiatın bir parçasıdır; ondan kopamaz. Toprak kapı, insanın tahiatla uyum içinde yaşaması gerektiğini öğretir. İbret ise, tabiatı tahrip eden insanın, kendi sonunu hazırladığı gerçeğidir. Bu kapı, aynı zamanda evrenin sonsuzluğuna açılır; çünkü toprak, yıldız tozlarından oluşmuştur ve insan, evrenin bir yansımasıdır.

#### Sonuç: Bir Davet ve Bir Uyarı
“Kapısı olmayan toprak kapı nereye ve nerelere açılıyor?” sorusu, aslında insanın varoluş yolculuğuna dair bir sorgulamadır. Bu kapı, insanın kendi acziyetine, tevazuya, hakikate, ölüme, yeniden doğuşa, tabiata ve sonsuzluğa açılır. Ancak bu kapıdan geçebilmek için, insanın kendi içindeki kapıları açması gerekir: Önyargıların kapısını, kibrin kapısını, hırsın kapısını…

Hikmet, bu kapının herkese açık olduğudur; çünkü toprak, kimseyi ayırmaz. İbret, bu kapının kaçınılmaz olduğudur; çünkü her insan, er ya da geç bu eşiği geçecektir. Ve tefekkür, bu kapının bir son değil, bir başlangıç olduğudur; çünkü her son, yeni bir başlangıcı müjdeler.