Karun’un Helakı: Servetin ve Kibrin Sonu
Karun’un Helakı: Servetin ve Kibrin Sonu
Güneş, ihtişamla parıldarken Karun’un sarayının altın kapıları açıldı. Herkesin hayranlıkla izlediği bu adam, büyük bir servetin sahibi olarak tanınıyordu. Hazine sandıkları, değerli taşlar, altın ve gümüşle doluydu. Karun, bu zenginliği Allah’ın bir lütfu olarak görmek yerine, kendi aklının ve yeteneğinin eseri olarak görüyordu. ‘Bu serveti kendi ilmim sayesinde kazandım!’ diyerek böbürleniyordu.
Uyarı ve İnkar
Musa Peygamber, ona servetin Allah’ın bir imtihanı olduğunu hatırlattı. Fakirlere yardım etmesini, adaleti gözetmesini öğütledi. Ancak Karun, bu sözleri küçümseyerek, ‘Bana kimse hesap soramaz!’ diye karşılık verdi. Kibrinin ve açgözlülüğünün gölgesinde, halkı ezmeye, mallarını haksız kazançlarla büyütmeye devam etti.
Felaketin İlk İşaretleri
O gün, Karun büyük bir gösterişle halkın arasına çıktı. Üzerindeki kıymetli giysiler, altın işlemeli tahtı, ona eşlik eden hizmetkarları göz kamaştırıyordu. İnsanlar arasında fısıltılar dolaşıyordu: ‘Keşke bizim de Karun gibi servetimiz olsaydı!’ Ancak bir grup mümin, ‘Allah’ın rahmeti daha hayırlıdır!’ diyerek bu sahte ihtişama kapılmamaları gerektiğini hatırlatıyordu.
Helak Anı
Tam o anda, yeryüzü gürleyerek sarsılmaya başladı. Halk dehşetle geri çekildi, Karun’un sarayı ve hazineleriyle birlikte toprağın derinliklerine gömüldüğünü gördüler. Altınlarla dolu sandıklar, muhteşem saraylar, ihtişamla döşenmiş avlular… Hepsi bir anda yok oldu. Karun, servetiyle birlikte, kibirle yükseldiği dünyanın derinliklerine çekildi.
Geriye Kalan Sessizlik
Şimdi onun ihtişamlı sarayından geriye hiçbir iz kalmamıştı. Karun’un adını duyanlar, onun sonunu düşündüklerinde irkiliyorlardı. ‘Dün onun gibi olmayı isteyenler, şimdi onun yerinde olmadıkları için şükrediyorlar!’ dediler.
Bir Uyarı: Servet ve Kibir Nereye Götürür?
Karun’un helakı, insanlığa servetin bir imtihan olduğunu hatırlatır. Servet, kibir ve bencillikle yönetildiğinde, sahibini felakete sürükler. Peki, bugün bizler bu hikayeden ders alıyor muyuz, yoksa aynı hataları mı tekrar ediyoruz?
