ÖRTÜNMEYİ SEVMİYORDU KEFENLE HER YERİNİ ÖRTTÜLER.
ÖRTÜNMEYİ SEVMİYORDU KEFENLE HER YERİNİ ÖRTTÜLER.
ÜSTÜNE BİR DE PUŞİDE YANİ YEŞİL ÖRTÜDE ÖRTTÜLER
Örtünmeyi Sevmiyordu, Kefenle Her Yerini Örttüler
Hayatını dilediği gibi yaşamak istiyordu. Özgürlüğüne düşkündü, kurallar ve sınırlar ona ağır geliyordu. “Başıma örtü almak bana göre değil” derdi. Örtünmeyi sevmezdi.
Ne zaman biri ona tesettürü hatırlatsa, “Beni yargılamayın, herkes kendi hayatına baksın” derdi. “Önemli olan kalp temizliği” diyerek konuyu kapatırdı. Bir gün kapanmayı düşünüyordu belki ama o gün hiçbir zaman gelmedi… Ta ki ölüm gelip her şeyi bitirene kadar.
Kefenle Örtülmek
Ölüm aniden geldi. Ne bir hazırlık yapabilmişti ne de veda edebilmişti. Bir zamanlar örtünmeyi reddeden bedeni şimdi bembeyaz bir kefene sarılıyordu. Tüm bedeni, başı, yüzü, elleri… Her yanı örtüldü.
Eskiden bir örtüyü bile fazla bulanlar, şimdi onu tamamen örtüyorlardı. Çırpınma şansı yoktu, itiraz edemezdi artık. İnsan hayattayken sevmediği örtüyü, ölüm ona zorla giydiriyordu.
Üstüne Bir de Yeşil Örtü
Yetmedi… Onu mezarlığa götürürken tabutunun üzerine bir de yeşil puşide, yani örtü serdiler. Eskiden rengârenk giyinmeyi severdi ama şimdi üstünde yalnızca beyaz bir kefen ve yeşil bir örtü vardı.
İnsanlara “Beni yargılamayın” derdi ama şimdi herkes onun için “Allah rahmet eylesin” diyordu. Belki de içlerinden biri fısıldıyordu: “Keşke hayattayken kendi isteğiyle örtünseydi…”
Gerçek Özgürlük Hangisi?
Oysa tesettür bir yük değil, bir özgürlüktü. Hayattayken kendini Allah’a adamak, kendi iradesiyle örtünmek bir şerefti. Ama o bunu anlamadı. Özgürlük diye düşündüğü şey, aslında bir aldanıştı. Çünkü ölüm gelip her şeyi bitirdiğinde, hayattayken kaçtığı şey, ona zorla giydirildi.
Sonuç: Kendi Rızamızla Örtünelim
Bu hayat geçici… Ölüm gelip çattığında, artık tercihlerimizin bir anlamı kalmayacak. Örtünmeyi sevmeyenler bile bir gün kefene sarılacak. Ama kendi irademizle örtünmekle, mecbur kalıp örtünmek arasında büyük bir fark var.
Keşke kefen ilk örtümüz olmasaydı… Keşke Rabbimizin emrini hayattayken yerine getirip, örtüyü bir zorunluluk değil, bir rahmet olarak görebilseydik. Çünkü kendi isteğimizle örtünmezsek, ölüm gelip bizi örtecek. Ama o zaman iş işten geçmiş olacak…
