M U S İ B E T
M U S İ B E T
Kur’an-ı Kerim açısından meseleye baktığımızda;musibetleri değerlendirirken;evvela musibetler bir imtihan vesilesidir.[1] Yani insanlar denenmektedirler.
İnsana düşen ise, bunlara karşı sabırdır.[2]
Bu musibetler insanın kendinden yani kendi eliyle davet ettiği bir davetiyedir.[3]
Yani Allah’a isyanı,emirlerinden yüz çevirmesi bunun en büyük amilidir.[4]
Nitekim kafirler,kendilerine musibet gelmesi anında dua edip Allah’a sığınırken,geçince unuturlar.[5]
Ve bununla beraber;nimet verilince yüz çevirir,musibet verilince ümitsiz olur. Nankörlükte bulunur.[6]
Ve böylece Allah insanlara musibeti,insanların küfürden imana dönmelerini sağlamak içindir.[7]
Madem musibeti veren O’dur ve O’nun takdiriyledir,[8] O’ndan gelen musibeti,yine O’ndan başka giderecek yoktur.[9]
Yani ağlatan da O’dur,güldüren de…[10]
Keffâret-üz Zünub olup,günahların silinmesine vesile olan musibetler,[11] iyiliklerin,iyi insanların çoğalması ve onların hürmetine zail olur ve uzaklaşır.[12]
Âyette:”Kelime-i Tayyibe,güzel kelimeler (İman ve salih amelden çıkan) O’na (doğru) çıkar ve yükselir.”[13] Ve bu arada küfür gibi kötü kelimeler de ağırlıklarıyla beraber çıkmaya çalışır. Yukarıda hangisi hangisine galebe ederse,aynı durum yer yüzüne akseder.
Yani;iyi kelimelerin çokluğuyla,galebesi anında yeryüzünde huzur ve asayiş görünürken;kötü kelimelerin iyi kelimelere galebesinde de yeryüzünde anarşi,fitne,fesad baş gösterip,kötüler iyilere hükmeder.
Netice olarak musibetler:
1)Günahları temizlemek içindir.
2)İmtihan ve denemek içindir.
3)İleride gelebilecek daha büyük bir musibetin gelmesini önlemek içindir.
4)İşlenilen günahlar sebebiyledir.
5)Sevab kazandırmak içindir.
Gelen her türlü hastalık,açlık,zelzele,taun,veba,savaş gibi musibetler bir hikmete mebnidir,tesadüfi değildir.
Su ve sabun temizlediği gibi,musibet de yıkamak ve temizlemek,aklayıp paklamak içindir.
Bu durumda yapılacak, acı meyveden daha acı olan sabırla mukabele etmektir. Sabır üçtür:1)Musibetlere karşı sabır. 2) İtaat da sabır göstermek 3) İbadet de devam ile sabır göstermektir.[14]
24-1-1995
MEHMET ÖZÇELİK
[1] Bakara.155,214,Al-i İmran.186.
[2] Bakara.155-17,Al-i İmran.186,Hadid.22-23.
[3] Nisa.79,Şura.30,48.
[4] Maide.49,A’raf.94-96.
[5] Yunus.12,22-23,Nahl.53-55.
[6] İsra.83,Rum.51.
[7] Secde.20-21.
[8] Teğabün.11.
[9] En’am.17,Yunus.107.
[10] Necm.43.
[11] Şura.30.
[12] Bakara.251.
[13] Fatır.10.
[14] Mektubat. B.Said Nursi.sh.259,bak. Tefsir-i Kebir. Fahreddin-i Razi. Terc.Heyet.1 / 142.
