ÇOCUKLARIN DÜNYASI
ÇOCUKLARIN DÜNYASI
Çocuklar toplumun aynasıdır. Onlar bizim kimliğimiz ve göstergemizdir. Bizim onları nasıl görmüş olmamızla beraber, onlarında bizi nasıl gördükleri ve görmek istedikleri de o kadar önemlidir. Onların dünyalarında nasıl görünüyor ve görünmekteyiz?
Nasıl görüyor ve gösteriyorsak,öylede onların dünyalarında bulunuyoruz.
Toplumun özü ve özetidirler çocuklar.
Çocuklar; dünyalarını temiz tutamamakla beraber, kirlettiğimiz dünyalarına önem vermediğimiz mağdurlardır.
Bir dünya istiyorum;kirsiz,lekesiz,mafyasız,kavgasız.!
Sizler nasıl bir dünya istiyorsunuz?
Bir dünya bekliyorum;akılla kalblerini koparmıyan,kalblerini akıllarına yedirmeyen bir nesil,bir gençlik bekliyorum!
Kendi ayakkabısının bağını görmiyen,insanların boynundaki adeta manevi esaret bağını görürde,onun kısıtlamasına gider mi?
Boynundaki yükün farkına varmıyan o insan,boynunun borcu olan Allaha kulluğu,insanlara hizmeti hiç düşünür mü?
Çocukların dünyası saf ve şeffaf. Al haberi çocuk dan. Onları kendi dünyamıza alarak kirlettik,onların dünyasına da gidemedik. Alemleri dikensiz. Diken olsa da geçici ve de samimi,batmayan cins-den.
Büyüklerin dünyasında başlara taç olan,gönüllere ilaç olan,insanlığa sertaç olan izzetli peygamberin geçtiği yerlere içerisindeki dikenleri yerlere saçıb döken,onun hesabını yapan Ebu Lehebler ve onun odun taşıyıcısı olan kadınları var. Elleri kurusun! Kurudu,kurudular ya!..Şeyy,eksik mi söyledim; Nesilleri kurusun! Kuruyor ya!..
Kimler geldi,kimler geç di bu felek-den
Kalbur ile un elerken deve geç di bu elek-den.
40 metre öteden,40 yılını harcayarak iğnenin deliğinden ipi geçiren bir ipe hayatı bağlı olanlarda geçti, insanlığı kurtarmayı düşünenler de geçti ve bitirmeyi düşünenler de…Bitkiler ve otlar gibi,bitti,gitti..
İşte küçüklere büyükçe bir soru. Sizin ve insanların dünyasında ne var,ne yok? Kendi dünyam ile mukayesemde gördüğüm; Ben de akılla beraber his,rahmet yağmuruyla beraber sis var. Onlar ise sissiz. Bendeki düşünce ve tecrübe,onlardaki saflık ve şeffaflık.
Büyükler gelin küçük ve çocuk olun, onlarda çocuk kalarak büyüklerin yerinde olsunlar!…
03-10-98
MEHMET ÖZÇELİK
