Tesbitler – islam bilgi arşivi

İsraile karada da denizde de hatta dünyada da yer yok…
Çünkü yüzü yok.
Bir milletin varlığı, meşruiyeti ve kalıcılığı yalnızca silah gücüyle değil; haklılığıyla, adaletiyle ve insanlık ailesi içindeki duruşuyla ölçülür. Tarih şahittir ki, zulmün üstüne bina edilen her iktidar, bir gün kendi enkazı altında kalmıştır.
Bugün dünya meydanlarında yükselen sesler, yalnızca Filistin’in değil; insanlığın da çığlığıdır. İtalya liman işçileri, Akdeniz’de İsrail’e giden ölüm gemilerini engellemek için denizleri barikata çevirdi. İrlanda, soykırım karşısında “ticaret normal devam edemez” diyerek Batı’nın ikiyüzlü sessizliğini yırttı. Yunanistan’dan ABD’ye, Roma meydanlarından New York sokaklarına kadar yüz binler, ellerinde yalnızca pankart değil; vicdanlarını da taşıyor.
Ve Kudüs’ün çığlığı yankılanıyor: “Onca masum kanı döküldükten sonra mı hatırladınız adaleti?”

Kuduzun Hedefi: Zamanın Firavunu

Netanyahu’nun tehditleri, öfkesi, küstahlığı…
Asırlardır her zalimin diliyle aynı:
“Yakacağım, yıkacağım, yok edeceğim!”
Ama “eceli gelen it, cami duvarına bevleder” atasözü, tarihin en yalın gerçeğini fısıldıyor: Zulüm ömrünü doldurdu mu, kendi kuduzluğuyla kendi sonunu hazırlar. Firavun da “ben sizin en yüce rabbinizim” demişti; denizde boğulurken dudaklarından çıkan son söz, Rabbine yakarış oldu.
Bugün Netanyahu’nun BM kürsüsünde boş salonlara hitap etmesi, tarihin en ibretli sahnelerinden biridir. Dünyanın delegeleri sırtını döndü; yalnızca Filistin değil, insanlığın tüm vicdanı o kürsüden çekildi.

Gazze: İnsanlığın Vicdan Aynası

Gazze’de sığınacak yer kalmadı. Çöp yığınlarının yanına kurulan çadırlar, açlıktan şehit düşen gençler, bir parça ekmeğe hasret çocuklar… Bunlar yalnızca bir halkın dramı değil; insanlığın kalbine vurulmuş kara bir damgadır.
Ama işte o enkazın içinden doğan küçük kahraman İzzeddin, kız kardeşlerini ellerinden tutarak dışarı çıkardı ve şöyle dedi:
“Elhamdülillah, ailem güvende.”
Düşünelim: Evini, eşyasını, çocukluğunu, oyuncaklarını kaybetmiş bir çocuğun tek şükrü, sevdiklerinin hayatta olması… İşte Filistin’in direnişi burada saklıdır. Onların “Elhamdülillah”ı, tanklara meydan okuyan bir iman kalesidir.

Tarihin Hükmü: Zulmün Saltanatı Yıkılır

Bugün Erdoğan’ın ifadesiyle “İsrail yalnızlaşıyor.”
Bu yalnızlık diplomatik bir yalnızlık değil, tarihî bir yalnızlıktır. Roma’da meydanları dolduran kalabalıkların sloganları, İrlanda’nın resti, Endonezya’nın asker gönderme çağrısı, hepsi bir araya gelince şu hakikat beliriyor:
Hiçbir zulüm ebedî değildir.
Hiçbir işgal kalıcı değildir.
Hiçbir zorba tarihin hükmünden kaçamaz.
Tarih, zalimlere iki şeyi mutlaka gösterir:
• Halkların sükûtunun da bir günü vardır, haykırışının da.
• Zulümle abat olanın akıbeti, zilletle harap olmaktır.

İbret ve Hikmet

İsrail bugün tanklarıyla, füzeleriyle, lobileriyle ayakta duruyor gibi görünebilir. Fakat “adalet” karşısında en güçlü silahlar bile paslanır. Her şehit çocuğun gülüşü, her açlıktan düşen beden, her enkazın altından çıkan “Elhamdülillah” sesi, zalimin tahtını sarsan birer yıldırımdır.
Sosyal olarak; bu zulüm, insanlığın dayanışma damarlarını uyandırıyor.
Siyasi olarak; İsrail’in her hamlesi, daha çok müttefik kaybettiriyor.
Ahlaki olarak; zalimlerin suratındaki maskeler düşüyor.
Tarihi olarak; Firavun’un, Nemrut’un, Hitler’in sonu ne olduysa, İsrail’in de akıbeti aynı olacaktır.
Çünkü zulmün kitabında zafer yoktur; son vardır.

Son Söz

Gazze bugün insanlık için bir mihenk taşıdır. Kim zalimin yanında, kim mazlumun safında belli olmaktadır. İzzeddin’in şükrüyle, liman işçilerinin direnişiyle, meydanlarda yükselen “Özgür Filistin” sloganlarıyla tarihin terazisi yeniden kurulmaktadır.
Ve bu terazi, mutlaka hakkı tartacaktır.