Ruh ile Nefsin Kavşağında İnsan
Ruh ile Nefsin Kavşağında İnsan
1. İnsana Ruhun Üflenmesi
“Ona (Âdem’e) ruhumdan üflediğim zaman…” (Hicr, 29)
🔹 İnsan ruhu, semavî bir sırdır; sadece bedene hayat vermekle kalmaz, bütün İlâhî isimleri yansıtacak bir potansiyel taşır.
2. Nefis ve İmtihan
Kur’ân buyurur:
“Nefse ve ona bir düzen verene, sonra da ona fücurunu ve takvâsını ilham edene andolsun ki, nefsini arındıran kurtulmuştur; onu kirleten de ziyana uğramıştır.” (Şems, 7-10)
Nefis, kendini serbest ve müstakil ister.
🔹 Nefis, arzi yönüyle bir imtihan vesilesidir. Onu terbiye eden yükselir; terk eden düşer.
3. Kalp, Akıl ve Vicdanın Şahitliği
Kur’ân hatırlatır:
“Biz insana iki yol (hidayet ve dalâlet) göstermedik mi?” (Beled, 10)
🔹 İnsanın en büyük sermayesi deruni cihazlarıdır. Onlar doğru kullanılırsa, ruhu arşa yükseltir; yanlış kullanılırsa, nefse esir eder.
4. İmtihanın Hikmeti
Kur’ân:
“O, hanginizin daha güzel amel yapacağını denemek için ölümü ve hayatı yaratandır.” (Mülk, 2)
Risale-i Nur:
🔹 Ruh-nefis mücadelesi, insanın içindeki kabiliyetleri açığa çıkarır.
5. Sonuç: Yüceliş veya Düşüş
Kur’ân iki nihai noktayı bildirir:
“Andolsun, biz insanı en güzel kıvamda yarattık. Sonra onu aşağıların aşağısına indirdik. Ancak iman edenler ve salih amel işleyenler müstesna.” (Tîn, 4-6)
🔹 İnsan, iki uç arasında bir yolcudur. Ya ruhuyla semavîleşir, ya nefsiyle esfel olur.
✒️ Böylece Kur’ân’ın âyetleri, insanın ruh ve nefis kavşağındaki imtihanının azametli bir tablo olduğu ortaya çıkar.
Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com
