Tesbitler – islam bilgi arşivi

SECDE: İLAHİ HUZURA GİRİŞİN KAPISI

İnsan, yaratılışı gereği boyun eğmeye meyillidir.
Ya Yaratan’a eğilir ya da yaratılana.
Secde; sadece yere eğilmek değildir, aslında kalbin, aklın, benliğin ve nefsin ilahî huzura teslimiyetidir.
O bir eğilme değil, bir yükseliştir.
Çünkü kul, secdede en aşağıya eğilerek en yükseğe yaklaşır.

1. Secde: İnsanın Yaratılış Sebebiyle Buluşması

Kur’an-ı Kerim’de insanın yaratılışının hemen ardından secde emri gelir:

> “Ben bir beşer yarattığımda ona ruhumdan üflediğimde, hemen ona secde edin.”
(Sâd, 38/72)

Bu ayette, secdenin insanın ruhî derinliğiyle doğrudan irtibatlı olduğu anlatılır.
Secde sadece fiziki bir hareket değil, ruhun sahibine dönüşüdür.
Ruh secdede sükûn bulur, beden ise onunla kıbleye yönelir.

2. İblisin İsyanı: Secdeden Kaçışın Bedeli

Yaratılış kıssasında en büyük kopuş, secdenin reddedilmesiydi.
İblis, kibri yüzünden secde etmedi ve ilahî rahmetten kovuldu.

> “Ben ondan üstünüm, beni ateşten onu çamurdan yarattın.” (A’râf, 12)

Bu cümle, hikmetsiz aklın, emre değil, nefse uyan itirazın sembolüdür.
Secde etmeyi reddetmek; akılla kibri, ilimle isyanı büyütmektir.
İşte bu yüzden secdesiz bilgi, insanı şeytanlaştırabilir.

3. Peygamberlerin Secdesi: Huzurda Eritilmenin Şahidi

Peygamberlerin hayatında secde, bir sığınaktır.

Hz. Musa, Tur’da secdeyle konuşmayı öğrenmiştir.

Hz. İbrahim, Rabbine secdeyle yakınlık kazanmıştır.

Hz. Muhammed (s.a.v), secdeyi gözünün nuru bilmiş,

> “Kulun Rabbine en yakın olduğu an, secde anıdır.” (Müslim, Salât 215) buyurmuştur.

O secde ki, yeri ayak altına alır ama kalbi arşın huzuruna çıkarır.

4. Bilimsel ve Psikolojik Yönüyle Secde

Secde yalnızca ruhî değil, bedenî ve zihinsel bir arınmadır.

Beyin, secde anında yerçekimine ters çalışır.

Kan akışı artar, beyin daha fazla oksijen alır.

Kalp ritmi sakinleşir, stres hormonu azalır.

Zihin huzura kavuşur.

Modern bilim, secdenin terapötik (iyileştirici) etkilerini araştırıyor.
Ama müminler, bu hakikati bin yıldır kalpleriyle tecrübe ediyor.

5. Secde: Modern İnsan İçin Bir Kurtuluş Kapısı

Bugünün insanı kibir dağlarında yalnız, hız girdabında yorgun, benlik çukurunda kaybolmuş durumda.
Oysa secde, insana;

Yavaşlamayı,

Boyun eğmeyi,

Anlamayı,

Tevazuya ulaşmayı
öğretir.

Secde; “ben”in kırıldığı, “Sen”in doğduğu andır.
Kibirle şişen nefsin patladığı, hakikatin sızdığı yerdir.

6. Secdeyi Kaybeden, Huzuru Kaybeder

Bugün dünyada huzursuzluk artıyor çünkü insanlar secdeyi unutuyor.
Sadece namazdaki değil, hayattaki secdeleri de terk ediyoruz.

Mal karşısında eğilen,

Makam için bükülen,

Moda için şekillenen,

Şehvet için düşen insanlar çoğalıyor.

Secde etmesi gereken ruh, boyun eğdiği nesnelerin kölesi oluyor.
Gerçek özgürlük, yalnızca Allah’a secdede saklıdır.

7. Secde: İmanın ve Hürriyetin Zirvesi

Secde eden insan:

Kullukta özgürlüğü,

Tevazuda yüceliği,

Huzurda gözyaşını,

Yerdeyken göğe yakınlığı yaşar.

Secde, dünyadan sıyrılıp arşa yönelmenin şifreli kapısıdır.
Ve o kapı, her namazda, her gönülde, her gözyaşında yeniden açılır.

Sonuç ve Özet

Secde, sadece bir ibadet hareketi değil; kulluğun kalp atışı, ruhun sığınağıdır.
İnsanı, yaratıcısıyla en derin bağa ulaştıran mana dolu bir teslimiyet hâlidir.
Bugün ruhun bunalımı, benliğin taşması, toplumun yozlaşması; secdenin unutulmuşluğunun açık göstergesidir.

Secdesi olanın istikameti vardır.
Secdesi olmayanın yönü kaybolur.

Kısa Özet:

Secde, insanın Allah’a en yakın olduğu andır; ruhun sükûnetidir.

Kur’an’da secde, yaratılışın merkezindedir ve iblisin isyanı, secdeyi reddedişle başlamıştır.

Peygamberler, secdeyle ilahî yakınlığı aramış; secde hayatlarının merkezinde olmuştur.

Bilimsel olarak da secde, zihni ve bedeni rahatlatan etkiler göstermektedir.

Bugün insanlığın kaybolan huzuru, kaybolan secdelerle ilgilidir.

Gerçek secde; sadece yere kapanmak değil, benliği Allah’a teslim etmektir.

************

Secdesizlik mi?

Secdesizlik şeytanî bir özelliktir.
Huzurdan kaçıştır.
Rabbini ve kendini unutmaktır.
Emre itaatsizliktir.
İnsanın hakikatinin Hakla buluşmasına engel olmaktadır.
Huzurdan kaçarak, huzursuzluğa koşmaktır.
Huzur ve huzuru bulmamak ve bulamamaktır.
Secdesizlik istikametin kaybıdır.

**********

SECDESİZLİK: ŞEYTANÎ BİR ÖZELLİKTİR

Secde, kulun Rabbine en yakın olduğu andır. Yüzü yere sürmek suretiyle, “Ben hiçim, Sen her şeysin” demektir. Bu sebepledir ki, secde sadece bir fiziksel eğilme değil, aynı zamanda ruhun Hakk’a yönelişi, nefsin diz çöküşüdür. Ve işte tam da bu yüzden, secdesizlik sıradan bir ihmalkârlık değil, şeytanî bir tavrın dışavurumudur.

Secdesizlik: Huzurdan Kaçış ve Huzursuzluğa Koşuştur.

Kur’an-ı Kerim’de şeytanın secdeden kaçışı, insanlık tarihindeki ilk büyük isyanın sembolüdür:

> “Emrimize karşı kibirlendi ve kâfirlerden oldu.”
(Bakara, 34)

Secdesizlik, sadece bir emre karşı gelmek değildir; aynı zamanda Hakk’a karşı benliğini ilahlaştırmaktır. Şeytanın “Ben ondan üstünüm” (Sad, 76) sözü, secdesizliğin ardındaki psikolojik ve varoluş bunalımı ifşa eder: Kibir.

Secde bir yöneliştir, secdesizlik bir savruluş. Hakk’a yüz çevirmekle insan, iç huzurunu kaybeder ve kendini boşlukta bulur. Zira secde, insanın yeryüzündeki en ilahi kıvamıdır; onu terk eden, kendi asli dengesini de yitirir.

Tarihte Secdesizlik ve Hüsranın İzleri

Firavun, Nemrud ve Karun… Bu isimler, secdesizliğin tarih boyunca aldığı farklı formlardır. Her biri ilahi emir karşısında secde yerine isyanı tercih etmiş, kendi benliklerini ilahlaştırmıştır. Sonuçları mı?

Firavun denizde boğulurken imana yöneldi ama kabul edilmedi. Çünkü secdeyi zamanında yapmamıştı.

Nemrud sineğin saldırısıyla yere yıkıldı. İzzet ararken zillete düştü.

Karun yeryüzünde yürürken yere batırıldı. Çünkü secde etmeyen yerin üstünde duramaz.

Bu tarihi örnekler, secdesizliğin sonunun ya yerin dibine batmak ya da boğulmak olduğunu gösterir. Huzurdan kaçan, huzursuzluğa mahkûmdur.

Secdenin Bilimsel ve Psikolojik Yansımaları

Modern psikoloji, “yere kapanma” eylemini teslimiyetin ve egonun bastırılmasının simgesi olarak tanımlar. Secde hali, bedensel olarak en alçak pozisyonu almakla beraber, zihinsel ve ruhsal bir boşalmayı da beraberinde getirir.

Beyin dalgalarının secde anında “alfa” seviyesine düştüğü, bunun ise derin bir huzur ve konsantrasyon hali doğurduğu bilimsel olarak tespit edilmiştir. Ayrıca, düzenli secde ve namazın, anksiyete, stres ve depresyonu azalttığı, serotonin düzeyini artırdığı araştırmalarla ispbatlanmıştır.

Secde: İnsanın Hakikatine Dönüşüdür

İnsan, “secde eden bir varlık” olarak yaratılmıştır. Meleklerin secde ettiği bir varlıktır o. Ancak bu şeref, ancak kendisinin de secde etmesiyle korunabilir.

Secdesizlik, insanın kendi özünden uzaklaşması, ruhunun kıblesini şaşırmasıdır. Kıblesini şaşıran ise hayatın yönünü kaybeder.

Bu sebeple secdesiz bir hayat, istikametsiz bir hayattır. Secdeyle yoğrulmamış bir benlik, ne kendiyle ne de Rabbiyle barışabilir. Ve insan kendi içinde savaşırken, dış dünyada da barışı kuramaz.

Bir Şairin Dediği Gibi…

> “Secde bir iniltidir,
Diz çöküş değil, ruhun kanat çırpışıdır.”

Ve her secde, kalbin yeniden inşa edildiği bir mabettir. O mabet yıkıldığında, geriye sadece harabe kalır.

Sonuç: Secde Ya Hayattır Ya Hiçlik

Secde, Hakk’ın huzurunda durabilmenin adıdır. Secdesizlik ise huzura çıkmamak, huzuru kaybetmektir.

Secdesizlik:

Emre isyan,

Hakka yabancılaşma,

Nefse tapınma,

Benliğe secde,

Ve hakikatten kaçıştır.

Oysa secde, ruhun kıyamıdır. En alçak duruşta, en yüksek mana saklıdır. Kaldırdığın başın değil, yere koyduğun alnındır seni yücelten.

Özet

Bu makalede secdesizliğin şeytanî bir vasıf olduğu, huzurdan uzaklaştırdığı, tarihî örneklerle hep bir hüsranla sonuçlandığı ifade edildi. Bilimsel olarak secdenin insana psikolojik faydaları ortaya kondu. Secdenin insana hem yön hem değer kazandırdığı, secdesizliğin ise istikametsizlik ve benlik putu olduğu anlatıldı.
Sonuç olarak, secde eden kurtulur, secdeden kaçan ise kaybolur.

Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com