KURAN-I KERİM’DE AKIL- KALB VE RUH VE BUNLARIN GÖREVLERİNİ YAPMALARININ ÖNÜNDEKİ ENGELLER.
KURAN-I KERİM’DE AKIL- KALB VE RUH VE BUNLARIN GÖREVLERİNİ YAPMALARININ ÖNÜNDEKİ ENGELLER. AYETLER BÜTÜNLÜĞÜ İÇERİSİNDEKİ BAĞLANTISI.[1]
Kur’ân-ı Kerîm’de akıl, kalp ve ruh birbirine bağlı kavramlar olarak ele alınır ve insanın manevi hayatında önemli bir yer tutar. Bu üç unsurun görevlerini tam anlamıyla yerine getirmesinin önündeki engeller de ayetlerde çeşitli yönlerden açıklanır.
1. Akıl (Düşünme, Anlama Yeteneği)
Akıl, doğruyu ve yanlışı ayırt etme, ibret alma ve hikmeti kavrama yeteneğidir. Kur’ân, aklı kullanmayı ve düşünmeyi teşvik eder, aklın kullanılmamasını ise kınar.
Düşünen akıl:
“Göklerin ve yerin yaratılışında, gece ile gündüzün birbiri ardınca gelişinde, akıl sahipleri için gerçekten açık ibretler vardır.” (Âl-i İmrân 3/190)
Aklın körelmesi (düşünmemek ve inat):
“Onların kalpleri vardır, fakat onunla anlamazlar. Gözleri vardır, fakat onunla görmezler. Kulakları vardır, fakat onunla işitmezler. İşte onlar hayvanlar gibidir, hatta daha aşağıdırlar. İşte onlar gaflet içindedirler.” (A’râf 7/179)
Engeller:
Gaflet (düşünmemek)
Taklitçilik ve körü körüne inanma (Bakara 2/170)
Nefsani arzulara uymak (Câsiye 45/23)
2. Kalp (Duygusal ve Ruhsal Merkez)
Kur’ân’da kalp, sadece fiziksel bir organ değil, aynı zamanda inancın, duyarlılığın ve idrakin merkezi olarak tanımlanır. Kalbin manevi durumları, kişinin Allah’a yakınlığını veya uzaklığını belirler.
Temiz ve sağlıklı kalp:
“O gün ne mal fayda verir ne de evlat! Ancak Allah’a kalb-i selim (arınmış bir kalp) ile gelenler başka.” (Şuarâ 26/88-89)
Mühürlenmiş kalp (katılaşma ve duyarsızlık):
“Hayır! Kazandıkları günahlar sebebiyle onların kalpleri paslanmıştır.” (Mutaffifîn 83/14)
“Allah, inkârcıların kalplerini mühürlemiştir, artık onlar anlayamazlar.” (Bakara 2/7)
Engeller:
Günahların birikmesi ve kalbin paslanması (Mutaffifîn 83/14)
İnançsızlık ve kibir (Bakara 2/7)
Dünya sevgisi ve şehvetin esiri olmak (Hadîd 57/20)
3. Ruh (İlahi Nefha ve Maneviyat)
Kur’ân’da ruh, Allah’ın insana üflediği ilahi bir emanet olarak görülür. Ruh, insanın Allah ile bağ kurmasını sağlayan temel unsurdur.
Ruhun kaynağı:
“Sana ruhtan soruyorlar. De ki: ‘Ruh, Rabbimin emrindendir. Size ilimden ancak az bir şey verilmiştir.’” (İsrâ 17/85)
Ruhun olgunlaşması ve nefis terbiyesi:
“Nefsini arındıran kurtuluşa ermiştir. Onu kirleten ise ziyan etmiştir.” (Şems 91/9-10)
Engeller:
Dünya tutkusu ve maneviyatsızlık (Tekâsür 102/1-2)
Şeytanın vesvesesi ve nefis tuzakları (Yusuf 12/53)
Zikirden ve ibadetten uzaklaşmak (Zümer 39/22)
Ayetlerin Bütünlüğü İçinde Bağlantı
Kur’ân’da akıl, kalp ve ruh birbiriyle iç içedir. Akıl düşünmezse, kalp katılaşır ve ruh zayıflar. Bir insan, aklını kullanıp tefekkür ederse, kalbi temizlenir ve ruhu yükselir. Ancak gaflet, günah ve kibir bu üç unsuru da etkisiz hâle getirebilir.
Özetle:
Akıl, hakikati anlamak için bir araçtır.
Kalp, hakikati hissetme ve yaşama merkezidir.
Ruh, insanı Allah’a bağlayan en derin boyuttur.
Bu yüzden Kur’ân, aklı çalıştırmayı, kalbi temiz tutmayı ve ruhu Allah’a yönlendirmeyi öğütler.
[1] https://www.youtube.com/watch?v=A_nC1vltuQ4