DİNİ SEVDİRMEK Mİ YOKSA NEFRET ETTİRMEMEK Mİ?
DİNİ SEVDİRMEK Mİ YOKSA NEFRET ETTİRMEMEK Mİ?[1]
Veya sevdirirken nefret ettirmemek.
İslam, insanların hem dünya hem de ahiret saadetini temin eden bir dindir. Ancak bu saadetin kapısını açacak olan unsur, dinin nasıl anlatıldığı ve nasıl yaşandığıdır. Din, sadece bir inanç sistemi değil, aynı zamanda bir ahlak, bir yaşam biçimi ve bir huzur kaynağıdır. Dolayısıyla insanlara dini sevdirmek, onların kalplerine bu huzuru ve güzelliği nakşetmek büyük bir hizmettir. Peki, önemli olan dini sevdirmek midir, yoksa insanlara nefreti önlemek mi?
DİNİ SEVDİRMENİN GÜZELLİĞİ
Cenab-ı Hak, İslam’ı insanlara bir rahmet olarak göndermiştir:
“Biz seni âlemlere rahmet olarak gönderdik.” (Enbiya, 107)
Peygamber Efendimiz (s.a.v.), dini tebliğ ederken insanların kalplerini fetheden bir üslup kullanmıştır. O, kimseyi zorlamamış, İslam’ı güzellikleriyle anlatmış, insanların önce kalplerine hitap etmiştir. İnsanları dinden soğutan veya onlara nefret ettiren hiçbir tavır sergilememiştir.
Bir gün, Mescid-i Nebevi’ye bir bedevi gelip mescidin bir köşesine küçük abdestini bozmuştu. Sahabeler hemen öfkeyle onu azarlamak istediler. Ancak Peygamberimiz (s.a.v.), onların müdahale etmesine engel oldu ve sakince şöyle buyurdu:
“Bırakın, işini bitirsin. Sonra üzerine bir kova su dökün, mesele hallolur.”
Bu tavır, dinin sertlikle değil, şefkat ve anlayışla anlatılması gerektiğinin en güzel örneklerinden biridir. Eğer Efendimiz (s.a.v.), bedeviyi azarlayıp dışlamış olsaydı, belki de o kişi İslam’dan tamamen soğuyacaktı. Ama O, sabır ve merhametle yaklaşarak hem kalbini kazandı hem de İslam’ın hoşgörüsünü gösterdi.
İNSANLARI DİNDEN NEFRET ETTİRMEMEK
Dini anlatırken en büyük tehlikelerden biri, insanları nefret ettirecek bir üslup kullanmaktır. Çünkü yanlış üslup, doğru bir mesajı bile etkisiz hale getirebilir. Bu konuda Efendimiz (s.a.v.) şöyle buyurur:
“Kolaylaştırın, zorlaştırmayın; müjdeleyin, nefret ettirmeyin.” (Buhari, İlim, 11)
Günümüzde bazı kimseler dini anlatırken sert, katı ve ürkütücü bir dil kullanabiliyor. Sürekli cehennemden, azaptan, yasaklardan bahsederek insanları korkutuyorlar. Oysa bir çiçeği büyütmek için onu sürekli sulamak, güneş almasını sağlamak gerekir. Eğer çiçeğin toprağını kurutur, ona zarar verecek şekilde davranırsak, solmasına sebep oluruz. Aynı şekilde insanlara dini anlatırken de onların kalplerini beslemeli, onlara ümit aşılamalıyız.
Özellikle çocuklara ve gençlere dini sevdirmek çok önemlidir. Eğer din, sadece bir yasaklar bütünü gibi sunulursa, gençler bundan uzaklaşabilir. Oysa din, bir aşk ve muhabbet meselesidir. Kalplere sevgiyle girer, zorlamayla değil.
ÖLÇÜ: ORTA YOL
Dini anlatmada iki aşırılıktan kaçınmak gerekir:
1. Aşırı katı ve korkutucu olmak: Sürekli yasaklar, günahlar ve azaplarla insanları baskı altına almak, dinin aslında bir rahmet dini olduğu gerçeğini gölgeleyebilir.
2. Aşırı gevşek olmak: Dinin emir ve yasaklarını tamamen yok sayarak sadece “her şey serbest” gibi göstermek de tehlikelidir. Çünkü İslam, belirli kuralları olan bir nizam dinidir.
Bu noktada en güzel yol, Peygamberimizin (s.a.v.) sünnetidir. O, insanlara ne zorlaştırarak ne de gevşek davranarak yaklaşmıştır. Onların seviyelerine inerek, anlayışla ve şefkatle dini anlatmıştır.
SONUÇ
Dini sevdirmek ve insanları ondan nefret ettirmemek, birbirinin ayrılmaz parçalarıdır. Sevdirerek anlatmak, nefret ettirmenin önüne geçer. Dini güzel yaşamak ve güzel anlatmak, en etkili tebliğ metodudur. Çünkü insanlar dinin emirlerinden çok, o dini yaşayan insanların hal ve hareketlerinden etkilenirler.
Unutmayalım ki, İslam bir kolaylık ve rahmet dinidir. Bizler de bu rahmeti başkalarına sunarken, Efendimizin (s.a.v.) yolunu takip etmeli, sevdirerek anlatmalı ve asla nefret ettirmemeliyiz.
[1] https://www.youtube.com/watch?v=_FhmV8Rwvf4