NİCELİK Mİ NİTELİK Mİ?
NİCELİK Mİ NİTELİK Mİ?
Eğitim mi Veriyoruz, Geleceği mi Öğütüyoruz?
Bugünkü Milli Eğitimin egitimi ise;
Bugün eğitim kurumları niceliksel başarıya odaklı.
Test çözmeyi öğretiyorlar, tefekkür etmeyi değil.
Ezberletiyorlar, anlamayı değil.
Bilgi yığıyorlar, irfan inşa etmiyorlar.
Lafız var, ruh ve mana yok.
Öğrenci Google’ laştırılırken ki, o da yetersiz kalmakta, yorum, düşünme ve üretmekten uzaklaşmaktadır.
Eğitim geleceğe yönelik ve geleceği inşa etmekten uzak, günü ve en insaflısı elini uzatıp kurtarabildiğiyle yetinilmektedir.
Akan selin önünden kurtarabilindiği kadar.
Eğitim eğitiyor mu, üğütüyor mu?
Bir okul açıldığında bir hapishane kapanıyor mu?
Eğitim seviyesi yükselince, suç oranı düşüyor mu yoksa artıyor mu?
Öğrenilen bilgi suçun büyüklüğüne ve kalitesine katkıda mı bulunuyor yoksa zorlaştırıyor mu?
***********
Her okul açıldığında bir hapishane kapanıyor muydu?
Peki bugün her okulda eğitim verilirken, insanlık mı inşa ediliyor yoksa insan öğütülüyor mu?
Eğitim, bir milletin ruhunu şekillendiren en derin nehir, en geniş vadidir.
Ama o nehir kirlenmişse, o vadi çoraklaşmışsa;
Artık eğitim eğitmez, sadece öğütür.
- Nicelik Arttı, Nitelik Kayboldu
Bugün sınıflar dolu, diplomalar renkli, tabelalar süslü.
Ama bu süs, bir hakikati örtemiyor:
Tefekkür yok. Tahlil yok. İrfan yok.
Testler bilgi veriyor ama şuur kazandırmıyor.
Ezber var ama anlama çabası yok.
Google’dan bilgi arayan çocuklar, kendilerini bile aramıyor.
Soru çözüyorlar ama hayatın sorularına cevapsız kalıyorlar.
- Eğitimde Ruh Kaybı: Sadece Akla, Sadece Niceliğe Odaklanmak
Modern eğitim sistemleri, insanı sadece akıl ve zeka üzerinden tanımlar oldu.
Kalp, ruh, mana, ahlâk, hikmet dışlandı.
Bu yüzden eğitilen insan sayısı arttı ama bilgeliğe ulaşan insan azaldı.
Tıpkı Mimarlık Fakülteleri ve Mimarlar arttı ancak bir Mimar Sinan’a denk bir mimar çıkmadı.
Tıp Fakülteleri ve Doktorlar çoğaldı ancak İbn-i Sina’ya denk kaç tane doktor yetişti?
Örnekler çoğaltılabilir.
Bir zamanlar medreseler sadece ders vermezdi, şuur inşa ederdi.
Bugünse öğrenci “okul”dan çıkıyor ama “okumuş” olmuyor.
Çünkü ruhsuz bir eğitimden, duyarsız bir nesil doğar.
- Eğitim Suçları Azaltıyor mu, Yoksa Daha Kalitelisini mi Üretiyor?
Bir paradoks:
Eğitim seviyesinin artmasıyla suç oranlarının da artması arasında gizli bir ilişki var.
Cahil suç işlerken, suçu kabadır.
Ama eğitimli bir zihinden çıkan suç, planlı, derin ve yıkıcıdır.
Tıpkı dağdaki cahil eşkıyanın soyduğu kervan ile, bugün bir şehrin soyulması ve Euro (yuro) ların baklava kutularında götürülmesi arasındaki fark; okumamış ile okumuş arasındaki farkı gösteriyor.
Her ne kadar bu genelleme anlamına gelmese de, bir vakıadır.
Çünkü bilgi ahlâkla, hikmetle, sorumlulukla birleşmemiştir.
Nitekim Einstein bile uyarır:
> “Ahlâkî değerlerden yoksun bir eğitim, toplumu felakete sürükler.”
Tilkiyi kümese bekçi yapmaya benzer.
- Geleceği İnşa Eden Eğitim Nerede?
Bugünkü eğitim, günü kurtarıyor.
Biraz daha iyisi, belki yarını hedefliyor.
Ama geleceği kurmak, medeniyet inşa etmek, insanı diriltmek gibi bir kaygısı yok.
Çocuklar sisteme adapte ediliyor,
Sistem ise ahlâkı dışlayan bir çark gibi dönüyor.
Sorgulayan değil, suskun nesil isteniyor.
Üreten değil, tüketen birey aranıyor.
Düşünen değil, diz çöken akıl talep ediliyor.
- Hakiki Eğitim: Marifetten İrfana, Bilgiden Hikmete Giden Yol
Gerçek eğitim nedir?
Sadece bilgi vermek mi?
Ezberletmek mi?
Testlerde başarı sağlamak mı?
Hayır!
Gerçek eğitim;
İnsanı tanımaktır. Kalbi uyandırmaktır. Aklı işlettirmektir. Vicdanı konuşmaktır.
Zira;
> “Terbiye-i İslâmiye ile yetişen bir fert, milyonlara bedeldir.”
Çünkü o insan, sadece bilgiyle değil, şuurla, hikmetle, ahlâkla yoğrulmuştur.
Sonuç: Okul Açmak Yeter mi?
Bir okul açmak, bir hapishaneyi kapatır mı?
Eğer o okul insanı inşa ediyorsa, evet.
Ama sadece bilgi yükleyip vicdanı uyutuyorsa;
O zaman yeni hapishaneler açılır, sadece duvarları farklı olur.
Bugünkü eğitim, nefsaniyeti besliyor ama şahsiyeti kurutmaktadır.
Bu gidişle diploması olan ama hayata dair hiçbir derinliği olmayan bir nesil ortaya çıkar.
Özet:
Bugünkü eğitim, bilgiye ulaşımı kolaylaştırsa da hikmeti, irfanı ve şahsiyeti ihmal etmektedir.
Eğitim sistemimiz, öğrenciyi bilgiye boğmakta ama düşünmeden, üretmeden uzaklaştırmaktadır.
Eğitim seviyesi arttıkça suç oranları da artmakta; çünkü ahlâksız bilgi, suça hizmet edebilmektedir.
Geleceği inşa edecek eğitim, sadece aklı değil kalbi de beslemeli, sadece öğretmemeli, aynı zamanda terbiye etmelidir.
Gerçek eğitim; tefekkür, ahlâk ve hikmetle bütünleştiğinde anlamlı olur.
Hazırlayan: Mehmet Özçelik – www.tesbitler.com
