Tesbitler – islam bilgi arşivi

KURANI KERİMDE ALLAH VE YARATICILIĞI
Kur’an-ı Kerim’de Allah’ın yaratma olarak kullandığı kelimeler.

Kur’an-ı Kerim’de Allah’ın yaratmayı ifade etmek için çeşitli kelimeler kullanılmıştır. Bu kelimeler, yaratma sürecinin farklı yönlerini ve anlamlarını yansıtır. İşte Kur’an’da yaratma anlamında kullanılan bazı önemli kelimeler:

1. “Halk” (خَلَقَ): En sık kullanılan yaratma fiillerinden biridir ve “yaratmak, yoktan var etmek” anlamına gelir. Allah’ın her şeyi, özellikle evreni ve canlıları yoktan yarattığını ifade eder. Örneğin, “O, gökleri ve yeri yarattı” (En’âm, 6:1).

2. “Bedi” (بَدِيع): Yoktan yaratmak veya örneği olmadan yaratmak anlamında kullanılır. Allah’ın bir şeyi var ederken hiçbir örneğe ya da yardıma ihtiyaç duymadığını ifade eder. “Göklerin ve yerin eşsiz yaratıcısıdır” (Bakara, 2:117).

3. “Fatr” (فَاطِر): “Yarmak, açmak, ortaya çıkarmak” anlamına gelir. Allah’ın yaratma sürecini detaylandıran bir kelimedir ve genellikle göklerin ve yerin yaratılması bağlamında kullanılır. “Gökleri ve yeri yaratan Allah” (Fâtır, 35:1).

4. “Bera” (بَرَأَ): “Yaratmak, şekil vermek” anlamında olup Allah’ın insanı ve diğer varlıkları özel bir tasarım ve özelliklerle yarattığını vurgular. “Yaratan, var eden, şekil veren Allah’tır” (Haşr, 59:24).

5. “Nesh” (نَسَخَ): Bir şeyin yerini başka bir şeyle değiştirmek anlamına gelir. Doğrudan yaratma anlamında sıkça geçmese de yaratılışta bir düzenin ve devamlılığın sağlanması bağlamında kullanılır.

6. “Tasviye” (تَسْوِيَة): “Düzene koymak, şekil vermek” anlamındadır. Allah’ın yaratmaya devam ettiği ve her şeyin en mükemmel şekilde düzenlenmiş olduğu anlamını taşır. “Sonra onu düzenleyip biçimlendirdi” (Secde, 32:9).

7. “İhya” (إِحْيَاء): Canlandırmak, hayat vermek anlamında olup Allah’ın ölüden diriyi çıkarma, yok olanı canlandırma yeteneğini ifade eder. Bu kelime özellikle kıyamet ve ahiret inancıyla ilgilidir.

8. **Cea’l (جعل)**: “Yapmak”, “kılmak”. Daha çok bir şeyin belirli bir hale getirilmesi, düzenlenmesi anlamında kullanılır.

Bu kelimeler, Allah’ın yaratıcı gücünün çeşitli yönlerini ortaya koyar ve Kur’an’da yaratılışın çok yönlü ve derin bir süreç olduğunu vurgular.

@@@@@@@

Kur’an-ı Kerim’de Allah için kullanılan kelimeler.

Kur’an-ı Kerim’de Allah’ın yüceliğini, benzersizliğini ve kudretini ifade eden birçok isim ve sıfat kullanılmıştır. Bu isimler, Allah’ın farklı özelliklerini ve sıfatlarını ortaya koyar. İşte Kur’an’da Allah için kullanılan bazı önemli isimler ve anlamları:

1. Allah (الله): Kur’an’da Allah’ın zatına özgü özel bir isimdir. Başka hiçbir varlık için kullanılmaz ve tüm güzel isimleri kapsayan en kapsamlı addır.

2. Rab (الرَّبّ): Terbiye eden, yöneten, düzenleyen anlamına gelir. Allah’ın tüm varlıkların Rabbi olduğu, her şeyi yönettiği ve koruduğu anlamını taşır.

3. Rahmân (الرَّحْمٰن): Sonsuz rahmet sahibi, bütün varlıkları kapsayan rahmeti ifade eder. Allah’ın merhametinin çok geniş ve sınırsız olduğunu vurgular.

4. Rahîm (الرَّحِيم): Özellikle müminlere yönelik rahmetini ifade eder. Rahmân ve Rahîm isimleri birlikte Allah’ın hem tüm varlıklara hem de özellikle inananlara yönelik rahmetini belirtir.

5. Mâlik (مَالِك): Mülk ve egemenlik sahibi anlamına gelir. Allah’ın kıyamet günü ve tüm zamanların hakimi olduğunu ifade eder.

6. Kuddûs (الْقُدُّوس): Her türlü eksiklikten münezzeh, kutsal anlamındadır. Allah’ın yüceliğini, temizliğini ve noksansız olduğunu belirtir.

7. Selâm (السَّلَام): Barış, huzur kaynağı anlamına gelir. Allah’ın güven ve huzur veren, her türlü tehlikeden emin kılan olduğunu ifade eder.

8. Azîz (الْعَزِيز): İzzet sahibi, çok güçlü ve üstün anlamına gelir. Allah’ın kudret ve yücelik açısından erişilmez olduğunu vurgular.

9. Cebbâr (الْجَبَّار): İradesini her durumda gerçekleştiren, dilediğini zorla yaptırabilen anlamındadır. Allah’ın mutlak güç ve irade sahibi olduğunu belirtir.

10. Hâlık (الْخَالِق): Yaratıcı, yoktan var eden anlamına gelir. Allah’ın her şeyi yaratan olduğu ifade edilir.

11. Bârî (الْبَارِئ): Her şeyi kusursuz bir uyum içinde yaratan, var eden anlamındadır.

12. Müheymin (الْمُهَيْمِن): Gözeten, koruyan anlamındadır. Allah’ın her şeyi kontrol altında tutan, her an her şeyi bilen olduğunu belirtir.

13. Alîm (الْعَلِيم): Her şeyi bilen anlamına gelir. Allah’ın geçmişi, şimdiyi ve geleceği kapsayan bilgisi olduğu ifade edilir.

14. Hakîm (الْحَكِيم): Hikmet sahibi, her işinde en doğru kararı veren anlamına gelir. Allah’ın her işinin yerinde ve hikmetli olduğunu belirtir.

15. Latîf (اللَّطِيف): Lütuf sahibi, çok ince iş gören anlamındadır. Allah’ın yarattıklarına karşı çok ince ve gizli rahmeti olduğunu ifade eder.

16. Razzâk (الرَّزَّاق): Rızık veren anlamına gelir. Allah’ın tüm varlıkların rızkını en güzel şekilde sağladığını ifade eder.

17. Mucîb (الْمُجِيب): Dualara icabet eden anlamına gelir. Allah’ın kullarının çağrılarına cevap verdiğini ifade eder.

18. Sabûr (الصَّبُور): Çok sabırlı anlamındadır. Allah’ın kullarının yanlışlarına karşı hemen cezalandırmayan, onlara tövbe fırsatı tanıyan sabırlı olduğunu ifade eder.

19. Ehad (الأَحَد): Tek, biricik anlamına gelir. Allah’ın eşi, benzeri olmadığını vurgular.

20. Samed (الصَّمَد): Hiçbir şeye muhtaç olmayan, her şeyin kendisine muhtaç olduğu anlamına gelir. Allah’ın mutlak bağımsızlığını ifade eder.

 

Bu isimler ve sıfatlar, Allah’ın sonsuz ilmini, kudretini, adaletini, rahmetini ve birliğini derinlemesine ifade eden anlamlar içerir. Allah’ın 99 ismi (Esmâ-i Hüsnâ) olarak bilinen bu isimler, O’nun benzersiz özelliklerini ve kullarıyla olan ilişkisini farklı yönleriyle ortaya koyar.

@@@@@@@@

Kur’an-ı Kerim’de şahıs olarak kimlerin ismi geçmektedir?

Kur’an-ı Kerim’de birçok şahsın ismi doğrudan zikredilmiştir. Bu isimler, peygamberler, tarihi şahsiyetler, krallar, kadınlar ve çeşitli toplumların önderleri gibi farklı kişilerden oluşur. Bu şahıslar genellikle kıssalar ve olaylar aracılığıyla anlatılır, insanlara ibret ve ders olması amacıyla aktarılır. İşte Kur’an’da adı geçen önemli şahıslar:

1. Peygamberler

Kur’an’da adı geçen peygamberler, insanların Allah’a olan imanlarını güçlendirmek ve doğru yolu göstermek için gönderilmişlerdir. Adı geçen peygamberler şunlardır:

Âdem (عَادَمَ): İlk insan ve ilk peygamber.

Nûh (نُوح): Büyük Tufan ile tanınan peygamber.

İdris (إِدْرِيس): Sabırlı ve erdemli olarak anılan peygamber.

Hûd (هُود): Âd kavmine gönderilen peygamber.

Sâlih (صَالِح): Semud kavmine gönderilen peygamber.

İbrahim (إِبْرَاهِيم): Tevhid inancının öncüsü olarak bilinir.

Lût (لُوط): Lût kavmine gönderilen peygamber.

İsmail (إِسْمَاعِيل): İbrahim’in oğlu ve Arapların atası kabul edilen peygamber.

İshak (إِسْحَاق): İbrahim’in oğlu, İsrailoğullarının atası.

Yakub (يَعْقُوب): İsrail olarak da bilinir, Yusuf’un babasıdır.

Yusuf (يُوسُف): Güzelliği ve hikmetiyle tanınan peygamber.

Şuayb (شُعَيْب): Medyen halkına gönderilen peygamber.

Mûsâ (مُوسَى): İsrailoğullarını Firavun’dan kurtaran peygamber.

Hârûn (هَارُون): Musa’nın kardeşi ve yardımcısı.

Dâvûd (دَاوُود): Peygamber ve kral olarak bilinir.

Süleyman (سُلَيْمَان): Bilgeliği ve güçlü hükümdarlığıyla tanınır.

Eyyûb (أَيُّوب): Sabır ve sıkıntılara dayanıklılığıyla bilinen peygamber.

Zülkifl (ذُو الْكِفْل): Sabırlı bir peygamber olarak anılır.

Yunus (يُونُس): Balığın karnında kalan peygamber olarak bilinir.

İlyas (إِلْيَاس): Tevhid mücadelesi veren peygamber.

Elyesa (الْيَسَع): İlyas’ın halefi olarak bilinir.

Zekeriyya (زَكَرِيَّا): Yahya’nın babası, dua ve sabırla anılır.

Yahya (يَحْيَى): Hz. İsa’nın müjdecisi olan peygamber.

İsa (عِيسَى): Mucizelerle doğmuş, annesi Hz. Meryem’dir.

Muhammed (مُحَمَّد): Son peygamber, İslam dininin elçisi.

2. Kadınlar

Kur’an’da kadınlar genellikle kıssalarla ve önemli olaylarla birlikte anılır. Doğrudan adı geçen tek kadın Hz. Meryem’dir:

Meryem (مَرْيَم): Hz. İsa’nın annesi, iffet ve iman timsali olarak anılır. Kur’an’da adı geçen tek kadın olma özelliğine sahiptir.

3. Krallar ve Hükümdarlar

Kur’an’da peygamberlerle ilişkisi olan bazı krallar ve hükümdarlar da anılır:

Firavun (فِرْعَوْن): Hz. Musa’nın karşısındaki Mısır hükümdarı.

Nemrud: Hz. İbrahim’e karşı çıkan zalim hükümdar (ismi doğrudan geçmez, fakat İbrahim kıssasında anlatılır).

Talut (طَالُوت): İsrailoğulları’nın hükümdarı.

Câlût (جَالُوت): Talut’un düşmanı olan zalim komutan, Davud tarafından yenilmiştir.

Ashâb-ı Kehf (Kehf Suresi’nde geçer): Bir hükümdarın zulmünden kaçarak mağaraya sığınan gençler.

4. Diğer Önemli Şahıslar

Bu kişiler peygamber olmasalar da, Kur’an’da önemli olaylarla birlikte anılmışlardır:

Âsiye: Firavun’un eşi, Hz. Musa’ya iman eden bir kadındır. Kur’an’da adı geçmez ancak mümin kadınlar arasında örnek gösterilir.

Hâmân (هَامَان): Firavun’un danışmanı, Hz. Musa’ya karşı düşmanlık eden biridir.

Karun (قَارُون): Zenginliği ve kibriyle tanınan, Hz. Musa zamanında yaşayan biri.

Lukman (لُقْمَان): Bilge bir şahıs olarak bilinir; oğluna nasihatleri Lukman Suresi’nde yer alır.

Üzeyir (عُزَيْر): Yahudiler arasında önemli bir şahsiyet; Allah’ın kudretiyle ilgili bir kıssa ile anılır.

Bu şahıslar, Kur’an kıssalarında insanların ders alması ve ibret çıkarması için anlatılmıştır. Kur’an, her birini belirli hikmetlerle ele alır ve okuyucularına onların hayatından dersler sunar. Bu şahısların kıssaları, inanç, sabır, adalet ve ahlak gibi değerleri anlamamıza yardımcı olur.

BAK: https://www.youtube.com/watch?v=N-PuveHc4es 
@@@@@@@