BENİ DUYDUN ALLAHIM
BENİ DUYDUN ALLAHIM
Tıpkı Hz. Ademi duyduğun gibi.
Hz. Eyyûb’u duydu ve O’na şifa verdi.
Hz. Yunus’u balığın karnındayken duydu, karanlıktan aydınlığa çıkardı.
Bunlar Kur’an-ı Kerim’den bizler için numunelerdir.
Yani böyle dua edin ve de duaya devam edin.
Zira o yasak meyveden yedikten sonra;
“…Ey Rabbimiz! Biz kendimize zulmettik. Eğer bizi bağışlamaz ve bize acımazsan mutlaka ziyan edenlerden oluruz.”[1]
-Nuh Peygamberde 950 yıl boyunca anlatıp ancak 70 kadar kimsenin iman ettiği uzun tebliğ sonucunda dayanamamış ve beddua etmek zorunda kalmıştı;
“…Rabbim! Şüphesiz ben Sen’den hakkında bilgim olmayan şeyi istemekten Sana sığınırım. Eğer beni bağışlamaz ve bana acımazsan, şüphesiz ziyana uğrayanlardan olurum.”[2]
-“…Rabbim! Beni yalanlamalarına karşı bana yardım et!”[3]
-“Rabbim! Beni, ana-babamı, iman etmiş olarak evime girenleri, iman eden erkekleri ve iman eden kadınları bağışla, zalimlerin de ancak helâkini arttır.”[4]
-Lup Peygamber livatacıların ahlaksızlığından sıkılmış, artık karısının da ortak olduğu bu dayanılmaz hal alan yüz kızartıcı durumda bardağı taşıran en son damla genç ve yakışıklı meleklerin insan suretinde gelişi olmuştu;
“Rabbim! Beni ve âilemi bunların yaptıklarından kurtar!”[5]
“…Ey Rabbim! Bozguncu, ortalığı fesada veren, bu kavme karşı bana yardım et.”[6]
-Tevhidin bayraktarlığını yapan ve babası put yapıp satan İbrahim Peygamber temiz soya sahip olmak için dua etmişti;
” Ey Rabbim! Beni ve soyumdan gelecekleri namazı devamlı kılanlardan eyle; ey Rabbimiz! Duâmı kabul et!”[7]
-Yusuf Peygamber küçük yaşından itibaren ağır sınavlarla karşı karşıya kalmış ve bir iftira ile zindana atılmıştı;
“…Ey Rabbim! Zindan bana bunların davet ettikleri şeyden daha sevimlidir. Eğer Sen, bu kadınların tuzaklarını benden uzaklaştırmazsan, ben onların sevdasına düşer, cahillerden olurum.”[8]
-Sabır kahramanı Eyyüb Peygamber malı, canı ve ailesiyle imtihan etmiş ve kazanmıştı;
“Şüphesiz ki ben derde uğradım, sen ise merhametlilerin en merhametlisisin.” (Enbiya suresi, 83)
-Şuayb Peygamberde arkasında kendisini destekleyip duyan Rabbisine iltica edip O’nun adaletine sığınıyordu;
“…Rabbimiz! Bizimle kavmimiz arasında adaletle hükmet! Sen hükmedenlerin en hayırlısısın.”[9]
-Ümmetinin başına 9 bela gelip her seferinde de Allaha yalvarıp musibetin kalkmasını talep eden Musa Peygamber bunların onları zulümlerinden vaz geçirmediğini görmüş ve sonunda yine Allaha sığınmaktan başka çarenin olmadığını görüyordu.
“…Rabbim! Doğrusu kendime zulmettim (başıma iş açtım). Beni bağışla…”[10]
“…Rabbim! Beni zalimler gürûhundan kurtar.”[11]
-Balığın karnındaki Yunus Peygamberde kendisini ancak Allahın kurtaracağına ve duyacağına inanmış ve yalvarmıştı;
“…Sen’den başka ilâh yoktur. Sen her türlü kusurdan, eşi-ortağı olmaktan uzaksın. Şüphesiz ben kendine yazık edenlerden oldum.”[12]
-Ve Peygamberimizde Allaha sığınıp tevekkül ediyordu;
“…Allah bana yeter. O’ndan başka ilâh yoktur. Ben sadece O’na güvenip dayanırım. O yüce Arş’ın sahibidir.”[13]
-Kendimizde tevbe ve istiğfar ile, dua ve teheccüd ile Rabbimizin bizi işittiğini göreceğiz.
Muztar yani zor durumda olan insanın samimi dua ve niyazı karşılığını mutlaka bulmaktadır.
O herkesi işiten ve cevap verendir.
Allah Kur’an’ı Kerim’de kendisini sürekli işiten ve gören olarak tavsif eder.
O gizliyi açığı, sesliyi fısıltıyı kısaca her şeyi işitendir.
İster kavli ister hali olsun.
İster karanlıkta ister aydınlıkta olsun.
Yeter ki o samimiyet ve teslimiyeti gösterelim.
“Allah’ın, hoş bir sözü; kökü sağlam, dalları göğe doğru olan, Rabbinin izniyle her zaman meyve veren hoş bir ağaca benzeterek nasıl misal verdiğini görmüyor musun? İnsanlar ibret alsın diye Allah onlara misal gösteriyor.”[14]
MEHMET ÖZÇELİK
4-9-2023
[1] A’râf Sûresi, 23.
[2] Hûd Sûresi, 47.
[3] Mü’minûn Sûresi, 26.
[4] Nûh Sûresi, 28.
[5] Şuarâ Sûresi, 169.
[6] Ankebût Sûresi, 30.
[7] İbrâhim Sûresi, 40.
[8] Yûsuf Sûresi, 33.
[9] A’râf Sûresi, 89.
[10] Kasas Sûresi, 16.
[11] Kasas Sûresi, 21.
[12] Enbiyâ Sûresi, 87.
[13] Tevbe Sûresi, 129. Bak. https://www.islamveihsan.com/peygamber-dualari.html
[14] İbrahim. 24,25.
