Y A R A T I L I Ş
Y A R A T I L I Ş
Allah-ın irade sıfatının bir neticesi olan insan;meleklerin bir yandan yaratılmasındaki manayı anlamak ve açıklamasını istemek demek olan İstifsar-la beraber,diğer yandan insanı”yer yüzünde karışıklık çıkaran”diye tavsif etmelerine karşılık;Allah sevdiği ve kendisini sevmesini istediği o insandan yana tercihini koymuştur. Bu tercih insanın da O’nu sevmesine ve ona teveccüh etmesine sebeb olmuştur.
İnsan unutulmadığını,tercih edildiğini unutmamış,ebede dek teveccüh ve yaradanına yönelmeyi terk etmemiştir,döküntüler olsa bile…
Ve ona olan sevgisini aşk derecesinde göstermiş. Adeta yanmıştır. Olgunluğunu yanmada bulmuştur.
Hamdım. Piştim. Yandım.
Melekler hamlara ve hamlığa bakmış,hamca bir varlık tasavvur etmişlerdir.
Allah ise;”Muhakkak ki ben bilirim,siz bilemezsiniz.” Siz benim bildiğim mana ve hakikatı “Bilmezsiniz.”demiş,tercihi yaratılıştan yana yapmıştır.
Tercih ile insana teveccüh ediyordu. İnsan da ona minnetdârâne müteveccih ve müteşekkir oluyordu.
Bu ona ma’kes,mazhar ve ayinedarlık yapmaya neden oluyordu.
Aynadaki güzellikler aynada değil,aynada görünenden kaynaklanıyordu. tüm güzellikler O’ndandı. Melekler bunu bilmiyor,Allah ise,biliyordu.
“Ben bilirim,siz bilmezsiniz.”diyordu. Ve öylede diliyordu.
Neticede insan diri diri,dizi dizi diziliyor,diriliyordu.
Melekler insanlardan çoktu. Canlılarda onlardan. Ancak kıymet kemiyet de değil,keyfiyet de idi. İnsan da keyfiyet de idi,keyfiyetli idi,keyifli idi.
13-12-1998
MEHMET ÖZÇELİK
