Tesbitler – islam bilgi arşivi

1. Kuran’ın Hitabı

Kuran-ı Kerim’in hitabı, insanlara yol gösterici bir rehber sunmak, Allah’ın iradesini bildirmek, ahlaki değerleri öğretmek ve doğru yolu göstermek üzerinedir. Kuran, hayatın her alanına dair öğütler, yasalar, kıssalar ve ibretler sunarak hem bireysel hem de toplumsal hayatı düzenler.

Evrensel Değerler: Kuran, adalet, merhamet, dürüstlük, yardımseverlik gibi evrensel değerler üzerine kurulu bir hitap içerir. Bu değerler, tüm insanlık için geçerli olan ve değişmeyen ilkeler olarak sunulmuştur.

Dünya ve Ahiret Dengesi: Kuran, insanlara yalnızca dünya hayatını değil, ahiret hayatını da hatırlatan bir rehberdir. Dünya ve ahiret dengesini korumaya yönelik öğütler sunar ve insanlara geçici dünya hayatına kapılmadan, ebedi olan ahireti düşünmelerini öğütler.

İlahi Vahiy ve Uyarılar: Kuran’ın hitabı, insanları doğruya çağıran bir uyarı ve müjde içermektedir. Müminlere Allah’ın rahmetini ve cennetini müjdelerken, inkâr edenlere de uyarılarda bulunur.

2. Kuran’ın Muhatapları

Bütün İnsanlık: Kuran, tüm insanlığa hitap eden bir kitaptır. Ayetlerde sık sık “Ey insanlar!” ifadesi geçer, bu da Kuran’ın sadece Müslümanlara değil, tüm insanlara hitap ettiğini gösterir. Onun mesajları, iman edenler kadar iman etmeyenler için de geçerlidir.

Örnek Ayet: “Ey insanlar! Rabbinizden sakının.” (Nisa Suresi, 4:1)

Müminler ve Müslümanlar: Kuran’da “Ey iman edenler!” şeklinde birçok hitap yer alır. Bu ifadeler, özellikle iman edenlere yönelik nasihat ve emirler içerir. Kuran, Müslümanlara ibadetleri, ahlaki değerleri ve Allah’ın emirlerini hatırlatarak onlara rehberlik eder.

Örnek Ayet: “Ey iman edenler! Hepiniz topluca barışa (İslam’a) girin.” (Bakara Suresi, 2:208)

Peygamber Efendimiz (s.a.v.): Kuran’da birçok ayet doğrudan Hz. Muhammed’e hitap eder. Peygamberimize yönelik bu ayetler, onun görevini nasıl yerine getireceği, Allah’a olan teslimiyeti ve davet süreciyle ilgilidir. Peygamberimizin Kuran’daki hitapları, aynı zamanda ümmetine örnek teşkil eder.

Örnek Ayet: “De ki: Ben sadece bir uyarıcıyım.” (Sad Suresi, 38:65)

Geçmiş Toplumlar ve Peygamberler: Kuran, geçmiş toplumlara ve peygamberlere dair kıssalar sunarak o dönemin insanlarına da dolaylı olarak hitap eder. Bu kıssalar, hem o toplumlara verilen ilahi mesajları aktarır hem de tüm insanlık için dersler içerir.

Örnek Ayet: “Ad kavmine de kardeşleri Hud’u gönderdik.” (Araf Suresi, 7:65)

Akıl Sahipleri (Tefekkür Edenler): Kuran, sık sık akıl sahiplerine ve düşünenlere hitap eder. Bu hitaplar, insanları Kuran üzerinde düşünmeye ve Allah’ın ayetleri üzerinde tefekkür etmeye teşvik eder. Kuran, aklı kullanmanın, evreni ve yaratılışı düşünmenin önemini vurgular.

Örnek Ayet: “Elbette bunda düşünen kimseler için dersler vardır.” (Nahl Suresi, 16:11)

3. Kuran’ın Evrensel ve Zamansız Muhatabı

Her Çağda Geçerli Mesajlar: Kuran’ın hitabı, sadece Kuran’ın indiği döneme değil, kıyamete kadar tüm zamanlara ve toplumlara yöneliktir. Kuran’ın mesajları zamansızdır ve her çağda, her coğrafyada geçerli olan evrensel değerler içerir.

İnsan Fıtratına Hitap Etmesi: Kuran, insan fıtratına uygun şekilde gönderilmiştir. İnsanın manevi, ahlaki, toplumsal ve psikolojik ihtiyaçlarına hitap eden bir rehberdir. Bu nedenle her dönemde farklı milletlerden ve kültürlerden insanlar Kuran’dan ilham alır.

4. Kuran’ın İletişim Biçimi

Açık ve Anlaşılır Dil: Kuran, “apaçık bir kitap” (Müddessir Suresi, 74:31) olarak tanımlanır. Bu, onun mesajının tüm insanlara kolayca ulaşmasını sağlar. Ayetler, herkesin anlayabileceği ve ders alabileceği hikmetli bir dil ile sunulmuştur.

Sorular ve Uyarılarla Düşündürme: Kuran, insanları sorgulamaya, düşünmeye teşvik eden bir üslup içerir. Soru sorarak veya olayları hatırlatarak insanları düşünmeye sevk eder. Bu yöntem, insanların Kuran’ı derinlemesine anlamasına yardımcı olur.

Sonuç

Kur’an-ı Kerim’in evrenselliği, İslam’ın temel özelliklerinden biri olup, Kur’an’ın sadece belirli bir toplum veya dönem için değil, tüm insanlık ve tüm zamanlar için gönderilmiş bir rehber olduğunu ifade eder. Kur’an, içeriği, mesajı ve ilkeleriyle, her çağın insanına hitap eden bir kitabıdır. Bu evrensellik, hem onun öğretilerinin her yerde ve her zaman geçerli olmasında hem de tüm insanları kapsayan bir davet sunmasında kendini gösterir.

Kur’an-ı Kerim’in Evrenselliğinin Temel Boyutları

1. Tüm İnsanlığa Hitap Etmesi

Kur’an, sadece Arap toplumuna değil, tüm insanlığa gönderilmiş bir kitaptır. Bunun en açık örneklerinden biri, Kur’an’ın “insanlara” hitap eden ifadeleridir:

“Ey insanlar! Rabbinize ibadet ediniz…” (Bakara, 2/21) gibi ayetlerde, Kur’an’ın sadece Müslümanlara ya da belirli bir kavme değil, tüm insanlara seslendiği vurgulanmaktadır.

“Biz seni ancak bütün insanlara bir müjdeleyici ve uyarıcı olarak gönderdik…” (Sebe, 34/28) ayeti, Hz. Muhammed’in (sav) peygamberlik misyonunun da evrensel olduğunu göstermektedir.

2. Evrensel Ahlakî İlkeler

Kur’an, evrensel ahlaki prensipler sunar. Adalet, doğruluk, merhamet, iyilik, sabır ve dürüstlük gibi değerler, her toplumda ve her dönemde geçerli olan ahlaki normlardır. Bu değerler, herhangi bir kültür veya zamana mahsus değildir, tüm insanlık için rehberlik edici niteliktedir:

“Allah adaleti, iyiliği, yakınlara yardım etmeyi emreder…” (Nahl, 16/90). Bu ayet, adalet ve iyilik gibi evrensel değerleri teşvik eder.

3. Her Çağa Hitap Eden Mesajlar

Kur’an’ın mesajları, tarihin belli bir dönemine veya belirli bir sosyal yapıya hapsedilemez. Bilakis, her çağın şartlarına uygun olarak anlaşılabilecek şekilde genel prensipler sunar. Bilimsel, sosyal, ahlaki ve manevi alanlarda sunduğu ilkeler, insanlığın sürekli değişen koşullarına rağmen geçerliliğini korur.

Örneğin, bilimsel gelişmelerle daha da iyi anlaşılabilen bazı ayetler vardır. Bunlar, Kur’an’ın her dönemde anlaşılabilir ve keşfedilebilir bir yönünün olduğunu gösterir. Ancak Kur’an’ın asıl amacı, insanlara doğru yolu göstermek ve onları hakka yönlendirmektir.

4. Tüm Toplumlar ve Kültürler İçin Uygunluk

Kur’an, insan doğasına uygun hükümler ve prensipler getirmiştir. İnsanın temel ihtiyaçlarına, içsel özelliklerine ve toplumsal düzenine hitap eden bu hükümler, her toplumda uygulanabilir. Örneğin, sosyal adalet, yardımlaşma, aile yapısının korunması, ekonomik denge gibi hususlar, hem bireysel hem de toplumsal hayatın düzenlenmesinde her kültürde geçerli olabilecek ilkelerdir.

5. Farklı Din ve İnanç Mensuplarına Hitap Etmesi

Kur’an, sadece Müslümanlara değil, Yahudilere, Hristiyanlara ve diğer inanç gruplarına da hitap eder. Onlara tevhid inancını hatırlatır ve Allah’a ortak koşmamalarını emreder. Aynı zamanda onları dinleri üzerinde düşünmeye, kendi kitaplarına bakmaya ve tevhid inancına dönmeye çağırır. Bu da Kur’an’ın evrensel davetini gösteren bir özelliktir:

“De ki: Ey Ehl-i Kitap! Sizinle bizim aramızda ortak olan bir söze gelin: Allah’tan başkasına ibadet etmeyelim…” (Al-i İmran, 3/64). Bu ayet, farklı dinlere mensup olan insanlara yapılan evrensel bir çağrıdır.

6. İlahi Mesajın Evrenselliği

Kur’an, insanlık tarihindeki tüm ilahi mesajların ve peygamberlerin öğretilerinin bir devamı ve tamamlayıcısıdır. Kur’an’da, önceki peygamberlerin getirdiği mesajlar tasdik edilmekte ve onların da aynı evrensel hakikati insanlığa ilettiği vurgulanmaktadır. Bu bağlamda, İslam’ın evrenselliği, önceki ilahi mesajların bir tamamlayıcısı olarak kabul edilir.

“Biz, seni bütün insanlara ancak bir müjdeleyici ve uyarıcı olarak gönderdik…” (Sebe, 34/28). Bu ayet, Hz. Muhammed’in tüm insanlığa gönderilen bir peygamber olduğunu ve Kur’an’ın evrensel mesajını gösterir.

7. Zamana ve Mekana Bağlı Olmaması

Kur’an’ın mesajı, belirli bir zaman dilimiyle sınırlı değildir. O, ilk indirildiği andan itibaren her çağın insanına hitap edecek şekilde evrensel ilkelere sahiptir. İnsanlık var oldukça Kur’an’ın mesajı da güncelliğini ve rehberlik rolünü sürdürecektir. Bu, onun zamanla değişen veya güncellenen bir metin değil, her daim geçerli olan bir ilahi kitap olduğunu gösterir.

Kur’an’ın Evrenselliğine Yönelik Bazı Eleştiriler

Kur’an’ın evrenselliği her ne kadar Müslümanlar tarafından kabul edilse de, bazı eleştirmenler ve oryantalistler bu iddiayı sorgulamışlardır. Özellikle bazıları, Kur’an’ın belirli tarihsel ve kültürel koşullar altında indirildiğini ve dolayısıyla her toplum veya kültüre hitap edemeyeceğini öne sürmüşlerdir. Ancak İslam alimleri, Kur’an’ın evrensel prensiplerinin, o dönemin sosyo-kültürel şartlarından bağımsız olarak her zaman ve her yerde uygulanabileceğini savunmuşlardır.

Sonuç

Kur’an-ı Kerim, hem içerdiği ilahi mesajlar hem de insana yönelik öğütleri bakımından evrensel bir kitaptır. Bu evrensellik, onun insanın doğasına hitap eden hükümleri, her çağda geçerli olan ahlaki ve toplumsal prensipleri, farklı dinlere mensup insanlara yaptığı çağrılar ve tüm insanlığa yönelik bir rehber oluşu ile ortaya çıkar. Kur’an’ın evrenselliği, onun İslam’ın son ve tamamlayıcı mesajı olmasıyla da ilişkilidir; tüm insanlık için gönderilmiş, her döneme hitap eden bir mesajdır.

Evet, bazı müsteşrikler (oryantalistler) Kur’an-ı Kerim’i tefsir etmiş veya Kur’an hakkında kapsamlı çalışmalar yapmıştır. Ancak bu çalışmalar genellikle Müslümanlar tarafından önyargılı, taraflı ve yanlış anlamalara dayalı olarak eleştirilmiştir. Müsteşriklerin Kur’an’a yaklaşımları, İslam’a ve Kur’an’a karşı olan Batılı perspektiflerden etkilenmiş, bu da onların yaptığı tefsir çalışmalarında önemli eleştirilere neden olmuştur. İşte müsteşriklerden bazıları ve bu çalışmalara yönelik tepkiler:

1. Richard Bell

Çalışmaları: Richard Bell, Kur’an’ın yapısı ve ayetlerin dizilişi üzerine çalışmış ve “The Qur’an: Translated with a Critical Rearrangement of the Surahs” (Kur’an: Surelerin Eleştirel Yeniden Düzenlenmesiyle Birlikte Tercüme Edilmiş) adlı eserini yazmıştır. Bell, Kur’an’ın zamanla Hz. Muhammed (sav) tarafından revize edildiğini öne sürmüş, bazı ayetlerin daha sonra eklendiğini iddia etmiştir.

Eleştiriler: Bell’in Kur’an’ın Peygamber tarafından değiştirildiği iddiası, İslam’ın temel inançlarına aykırı olarak görülmüş ve vahyin ilahi, değişmez yapısına karşı bir saldırı olarak algılanmıştır. Müslüman alimler, bu tür iddiaların tarihi ve teolojik açıdan yanlış olduğunu belirtmiş, Bell’in Kur’an’ın iç bütünlüğünü ve tarihi sürecini anlamadığı konusunda eleştirilerde bulunmuşlardır.

2. Theodor Nöldeke

Çalışmaları: Nöldeke, Kur’an’ın tarihsel bağlamını ve dilini ele alarak “Geschichte des Qorans” (Kur’an’ın Tarihi) adlı önemli bir eser yazmıştır. Kur’an’ın derlenme süreci, ayetlerin sıralanışı ve tarihsel arka planı üzerine yoğunlaşmıştır. O, Kur’an’ın bir tarihsel süreçte şekillendiğini savunarak, Hz. Muhammed’in vahiy aldığı dönemlerin etkisi altında şekillendiğini öne sürmüştür.

Eleştiriler: Nöldeke’nin yaklaşımı, Kur’an’ı salt tarihsel ve edebi bir metin olarak ele alması nedeniyle büyük eleştiriler almıştır. Müslüman alimler, onun vahyin ilahi kaynağını göz ardı ettiğini ve Kur’an’ın ruhani boyutunu anlayamadığını savunmuşlardır. Nöldeke’nin Kur’an’ı tarihsel bir süreç içinde değerlendirmesi, Müslümanlar tarafından Kur’an’ın kutsallığına yönelik bir saldırı olarak görülmüştür.

3. Ignaz Goldziher

Çalışmaları: Goldziher, İslam tarihi ve özellikle hadis bilimi üzerine derinlemesine çalışmalar yapmıştır. Kur’an’ın yanı sıra İslam’ın erken dönemine dair eleştirel bir yaklaşımla çalışmış ve hadislerin tarihsel geçerliliğini sorgulamıştır. Goldziher, Kur’an’ın zaman içinde toplumun ihtiyaçlarına göre şekillendiğini öne süren bir yaklaşım benimsemiştir.

Eleştiriler: Müslüman alimler, Goldziher’in çalışmalarını, İslam’ın kutsal metinlerine karşı şüpheci ve eleştirel bir yaklaşım olarak değerlendirmiştir. Kur’an’ın değişmezliği ve peygamberlik misyonu üzerindeki vurgusunu göz ardı ettiği için, onun çalışmaları geniş çapta eleştirilmiştir.

4. Regis Blachère

Çalışmaları: Blachère, Kur’an’ın Fransızca çevirisini yapmış ve Kur’an üzerine detaylı filolojik çalışmalar yürütmüştür. O, Kur’an’ın üslubunu incelemiş, ancak bazı ayetlerin sembolik veya mitolojik öğeler içerdiğini iddia etmiştir. Batılı bilimsel analiz yöntemleriyle Kur’an’ı çözümlemeye çalışmıştır.

Eleştiriler: Blachère’in yaklaşımı, Müslümanlar tarafından Kur’an’ın ilahi mesajını küçümsemek ve onu sadece bir edebi metin gibi görmek olarak eleştirilmiştir. Blachère’in çalışmaları, özellikle Kur’an’daki bazı mucizevi anlatılara getirdiği sembolik yorumlar nedeniyle eleştirilmiştir.

5. Henri Lammens

Çalışmaları: Lammens, özellikle İslam’ın erken tarihi ve Hz. Muhammed’in (sav) hayatı üzerine çalışmalar yapmış, Kur’an ayetlerini tarihsel olaylarla ilişkilendirerek yorumlamıştır. O, Peygamber’in hayatını ele alırken İslam kaynaklarından ziyade Batılı eleştirel metotları kullanmış ve İslam’ın erken dönemlerine dair şüpheci bir yaklaşım sergilemiştir.

Eleştiriler: Lammens’in Kur’an’a ve İslam’ın tarihine dair şüpheci yaklaşımı, Müslümanlar tarafından yoğun bir şekilde eleştirilmiştir. Onun çalışmaları, Hz. Muhammed’i ve Kur’an’ı eleştirirken önyargılı ve yanlı olarak görülmüştür.

6. Tepkiler ve Tenkidler

Önyargılı Yaklaşımlar: Müsteşriklerin büyük bir kısmı, Kur’an’ı genellikle Batılı, Hristiyan veya seküler perspektiflerden ele almışlardır. Bu durum, İslam’ın kendi iç dinamiklerinden ve inançlarından kopuk yorumlara yol açmıştır. Müslüman alimler, bu çalışmaları genellikle İslam’ı anlamaya yönelik değil, onu eleştirme ve zayıflatma amacı güden çalışmalar olarak görmüştür.

İlahi Mesajın İhmal Edilmesi: Müsteşriklerin tefsir çalışmalarında, Kur’an’ın ilahi bir vahiy olduğu inancı genellikle göz ardı edilmiştir. Bu, Kur’an’ın salt tarihsel bir metin olarak değerlendirilmesine ve vahyin ilahi yönünün inkâr edilmesine yol açmıştır. Müslümanlar, Kur’an’ın ilahi bir kaynak olduğunu ve onu anlamanın sadece dilsel veya tarihsel analizlerle değil, aynı zamanda manevi bir derinlikle mümkün olduğunu savunmuşlardır.

Kültürel ve Tarihsel Anlayış Eksikliği: Müsteşriklerin, Kur’an’ı yorumlarken İslam’ın tarihsel ve kültürel bağlamını tam anlamadığı, bu yüzden bazı ayetleri yanlış yorumladıkları eleştirisi yapılmıştır. Müslüman alimler, İslam’ın bütünsel bir din olduğunu ve Kur’an’ın anlaşılmasının sadece tarihsel bağlamla sınırlı olamayacağını belirtmişlerdir.

Sonuç olarak:

Müsteşriklerin Kur’an’ı tefsir etme girişimleri, genellikle Batılı bakış açılarından kaynaklanan önyargılar, eksik bilgiler ve yanlış anlamalar nedeniyle eleştirilmiştir. Müslümanlar, Kur’an’ın kutsallığı ve ilahi kaynağının göz ardı edilmesinin büyük bir hata olduğunu savunmuşlardır. Bu yüzden, müsteşriklerin Kur’an’a yönelik çalışmalarına genellikle eleştirel ve temkinli yaklaşılmış, Müslüman alimler, bu çalışmaların İslam’ın özünü tam olarak yansıtmadığını ileri sürmüşlerdir.

@@@@@@

1. Edebi Mükemmellik ve Benzersiz Üslup

Kuran-ı Kerim, Arap edebiyatında kendine özgü bir üslup ve anlatı tarzına sahiptir. Ayetler, zengin bir edebi dil ve etkileyici bir ahenk ile sunulmuştur. Kuran’ın dili ve üslubu, Arapça bilen ya da bilmeyen herkes üzerinde hayranlık uyandırıcı bir etki bırakır.

Örnek Ayet: “De ki: ‘Eğer insanlar ve cinler bu Kuran’ın bir benzerini getirmek için toplansalar, birbirlerine destek de olsalar, onun benzerini ortaya koyamazlar.’” (İsra Suresi, 17:88)

2. Akıl ve Kalbi Etkileyen Mesajlar

Kuran, insanlara hem akla hem de kalbe hitap eden mesajlar sunar. İnsanın yaratılışından evrenin işleyişine kadar birçok konuda düşünmeye davet eder. Kuran’ın sorular sordurarak veya olayları açıklayarak kişiyi düşünmeye sevk etmesi, insanlar üzerinde derin bir etki bırakır.

Örnek Ayet: “Göklerde ve yerde olanları düşünmüyorlar mı?” (Yunus Suresi, 10:101)

3. Evrensel ve Zamansız Rehberlik

Kuran’ın öğretileri zamansızdır ve insanın hayatının her dönemine, her toplumuna hitap eder. Kuran’ın evrensel mesajları; adalet, merhamet, yardımlaşma, sabır, ahlak gibi değerler içerir. Bu değerlerin evrenselliği, Kuran’ı tüm insanlığa hitap eden etkileyici bir rehber kılar.

Örnek Ayet: “Biz seni âlemler için bir rahmet olarak gönderdik.” (Enbiya Suresi, 21:107)

4. Bilimsel Gerçeklere İşaret Etmesi

Kuran’da, bilimsel keşiflerle uyumlu görülen birçok ayet bulunur. Evrenin oluşumu, gökyüzünün ve yerin yaratılışı, insanın yaratılışı gibi konulara dair ayetlerde, bugünün bilimsel bilgilerinin işaret ettiği gerçeklerle uyumlu ifadeler yer alır. Bu bilimsel işaretler, Kuran’ın ilahi bir kitap olduğu yönünde inananlar için bir delil olarak değerlendirilir.

Örnek Ayet: “İnkâr edenler, gökler ve yer bitişik iken bizim onları ayırdığımızı bilmezler mi?” (Enbiya Suresi, 21:30)

5. İnsanın Psikolojisine ve İç Dünyasına Hitap Etmesi

Kuran, insanın duygusal, ruhsal ve psikolojik yönlerine hitap eden ayetler içerir. İnsanların zorluklarla nasıl başa çıkacakları, sabır ve tevekkül ile nasıl huzura ulaşacakları gibi konulara değinir. Bu yönüyle Kuran, insanların iç huzur bulmasını sağlar ve onların manevi ihtiyaçlarına cevap verir.

Örnek Ayet: “Kalpler, ancak Allah’ı anmakla huzur bulur.” (Rad Suresi, 13:28)

6. Müjdeleyici ve Uyarıcı Olması

Kuran, hem müjdeleyici hem de uyarıcı ayetler içerir. Müminlere Allah’ın rahmeti ve cennet müjdesini verirken, yanlış yolda olanları uyararak onları doğru yola çağırır. Bu müjde ve uyarılar, insanların hayata dair kararlarını gözden geçirmesine ve doğru yolu aramalarına teşvik eder.

Örnek Ayet: “O, müminler için bir hidayet rehberi ve rahmettir.” (Nahl Suresi, 16:89)

7. Tarihi Kıssalar ve Örneklerle Rehberlik Etmesi

Kuran, geçmiş peygamberlerin ve toplumların hikayelerini anlatarak insanlara dersler sunar. Bu kıssalar, insanların yaşadığı zorlukları ve imtihanları gözler önüne sererek ibretlik dersler verir. Kuran’daki kıssalar, ders alınması gereken olayları anlatır ve Allah’ın adaletini gösterir.

Örnek Ayet: “Andolsun, onların kıssalarında akıl sahipleri için ibretler vardır.” (Yusuf Suresi, 12:111)

8. İnsan Fıtratına Uygun Mesajlar Sunması

Kuran, insanın yaratılışına, ihtiyaçlarına ve özelliklerine uygun mesajlar sunar. İnsanların doğasında var olan değerleri korur ve bu değerlere uygun bir yaşam tarzını teşvik eder. Bu uyum, Kuran’ı okuyanlar için onun ilahi bir kaynaktan geldiği hissini pekiştirir.

Örnek Ayet: “Allah’ın yaratışında değişme olmaz.” (Rum Suresi, 30:30)

9. Kısa ve Etkili İfadelerle Derin Mesajlar Vermesi

Kuran, kısa ama etkili ifadelerle derin mesajlar sunar. Her bir ayetin içinde yoğun bir anlam, ders ve rehberlik vardır. Bu yönüyle ayetler, bir cümlede bile insanın hayatına yön verebilecek içerik sunar.

Örnek Ayet: “Zorlukla beraber bir kolaylık vardır.” (İnşirah Suresi, 94:6)

10. İnsanların Manevi ve Ruhsal Huzurunu Artırması

Kuran, insanların ruhsal huzura ulaşmasını sağlayan mesajlar içerir. İnsanların yalnızlık, üzüntü ve zorluklar karşısında güç bulmasını sağlayan bir rehberdir. Kuran okumak veya dinlemek, birçok insan için huzur ve sükûnet kaynağıdır.

Örnek Ayet: “Biz sana bu Kuran’ı, sıkıntıya düşmen için indirmedik.” (Taha Suresi, 20:2)

Sonuç

1. Zalimlerin Tanımı ve Davranışları

Allah’a İsyan ve Sapkınlık: Zalimler, Allah’ın emirlerine karşı gelirler, insanlara zulmederler ve kötü davranışlar sergilerler. “Allah, zalim bir kavme hidayet etmez.” (Bakara, 258) Bu ayet, zalimlerin doğru yoldan saptığını ifade eder.

İnsan Haklarının Çiğnenmesi: Kur’an, zulmü yalnızca Allah’a karşı değil, aynı zamanda insanlar arası ilişkilerde haksızlık yapmak olarak da tanımlar. Zalimler, başkalarının hakkını çiğner ve toplum düzenine zarar verir. “O, zalimleri sevmez.” (Âl-i İmran, 140)

2. Zalimlerin Dünyadaki Akıbetleri

İlahî Adalet: Kur’an, Allah’ın zalimleri adaletle cezalandıracağını ifade eder. “Zulmedenlere az bir süre mühlet ver, sonra onları yakalayacağım.” (Meryem, 75) Bu ayet, zalimlerin dünyada da bir ceza ile karşılaşabileceğini anlatır.

Helak Edilen Kavimler: Kur’an, geçmişte zulüm yapan toplumların helak edildiğini ve dünyada nasıl bir sona ulaştıklarını örneklerle açıklar. Ad, Semud, Lut kavmi gibi birçok kavim, zalimce yaşam tarzları nedeniyle helak edilmiştir. “Zulmeden kavimler nasıl yok edildiler, görmedin mi?” (İbrahim, 13)

3. Ahirette Zalimlerin Akıbeti

Azap ile Karşılaşacaklar: Kur’an, ahirette zalimlerin ağır bir azapla karşılaşacağını bildirir. “Zalimlere, cehennem azabı vardır.” (Şûra, 21) Bu ayet, zalimlerin ebedi bir cezaya çarptırılacaklarını ifade eder.

Mahşerde Hesap: Zalimlerin ahiretteki cezaları, dünya hayatında yaptıkları zulüm ve haksızlıkların hesabını vermeleri sonucunda belirlenir. “O gün zalimlerin özür dilemesi fayda vermeyecektir.” (Rûm, 57) Bu ayet, mahşerde zalimlerin pişmanlık yaşayacaklarını ve özürlerinin kabul edilmeyeceğini gösterir.

4. Zalimlerin Özellikleri

Kibir ve İnat: Zalimler, kibirli, inatçı ve kendilerini üstün gören insanlardır. Firavun gibi örneklerle, Kur’an, kibir ve inatla yapılan zulmün hem dünyada hem de ahirette yıkıcı sonuçları olduğunu gösterir. “İşte Firavun, yeryüzünde büyüklük tasladı ve orada hakka uymadı.” (Yunus, 83)

Nankörlük: Zalimler, kendilerine verilen nimetlerin değerini bilmez ve nankörce davranırlar. Allah’a ve insanlara karşı olan görevlerini yerine getirmezler. “Biz ona nimet verdik ama o nankörlük etti.” (Fussilet, 51)

5. Zalimlere Karşı Müminlerin Tavrı

Zulme Karşı Durmak: Kur’an, müminlerin zulme karşı durmasını ve zalimlere boyun eğmemesini öğütler. “Zalimlere eğilim göstermeyin, yoksa size de ateş dokunur.” (Hud, 113) Bu ayet, zulme karşı mücadele etmenin bir mümin görevi olduğunu ifade eder.

Sabır ve Direniş: Müminlerin, zulme uğradıklarında sabırlı olmaları ve direnç göstermeleri önerilir. Kur’an’da birçok peygamberin, kavimlerinin zulmüne karşı sabırlı oldukları anlatılır.

6. Zalimlerden İbret Almak

Geçmiş Zalimlerden Ders Almak: Kur’an, geçmişte yaşamış zalimlerin helakini hatırlatarak insanları ibret almaya çağırır. “Onlar yeryüzünde gezip kendilerinden öncekilerin sonlarının nasıl olduğunu görmediler mi?” (Rum, 9) Bu, tarihte zulmedenlerin nasıl bir sona ulaştığını hatırlatarak insanların ders almasını sağlar.

Sonuç

Kur’an-ı Kerim’de zalimlerin dünyada ve ahirette karşılaşacakları akıbet, insanlara önemli dersler vermektedir. Zulüm, hem insanlara hem de topluma zarar verdiği için şiddetle kınanmış, zalimler hakkında ise ağır uyarılarda bulunulmuştur. Kur’an, insanlara zulümden uzak durmalarını, adaleti ayakta tutmalarını ve zalimlere karşı dikkatli olmalarını öğütler. Hem bireysel hem de toplumsal boyutta adaleti ve barışı korumak için, zulümden kaçınmanın gerekliliği vurgulanır. Zalimlerin düştüğü kötü sonlar ise, adaletin her daim üstün geleceğine dair güçlü bir mesaj verir.

@@@@@@@

1. Samimiyetle Yaklaşmak ve İhlâs Sahibi Olmak

Kuran’ı anlatırken samimi bir niyet taşımak ve ihlas sahibi olmak esastır. Anlatan kişinin, Kuran’ı bir çıkar amacı veya gösteriş için değil, Allah rızası için anlattığından emin olması gerekir. Allah, samimi bir şekilde davet edenlerin kalplerine etkileyici bir güç verir.

Örnek Ayet: “Ben buna karşılık sizden bir ücret istemiyorum; benim ücretim ancak âlemlerin Rabbine aittir.” (Şuara Suresi, 26:109)

2. Hoşgörü ve Yumuşak Bir Üslupla Anlatmak

Kuran’ı anlatırken yumuşak bir dil ve nazik bir üslup kullanmak önemlidir. Zorlayıcı, yargılayıcı veya kırıcı bir üslup, Kuran’ın mesajını insanlardan uzaklaştırabilir. Allah, Peygamber Efendimiz’e ve diğer peygamberlere de yumuşak bir dille tebliğde bulunmalarını emretmiştir.

Örnek Ayet: “Rabbinin yoluna hikmetle ve güzel öğütle davet et ve onlarla en güzel şekilde mücadele et.” (Nahl Suresi, 16:125)

3. Anlaşılır ve Sade Bir Dil Kullanmak

Kuran, evrensel bir mesaj taşıdığı için herkesin anlayabileceği bir dilde anlatılmalıdır. Anlatılan şeylerin karşıdaki kişi tarafından kolaylıkla kavranabilmesi önemlidir. Karmaşık ve teknik dil kullanmaktan kaçınarak sade bir şekilde ifade etmek, Kuran’ın mesajını daha etkili kılar.

4. Kuran’ın Evrensel Mesajlarını Vurgulamak

Kuran, tüm insanlığa hitap eden evrensel bir rehberdir. Bu nedenle Kuran’ı anlatırken onun evrensel ilkelerine, yani adalet, merhamet, barış, hoşgörü, yardımlaşma gibi tüm insanlara hitap eden mesajlarına odaklanmak faydalı olur.

Örnek Ayet: “Seni ancak âlemlere rahmet olarak gönderdik.” (Enbiya Suresi, 21:107)

5. Kuran’ın Merhamet ve Müjdeleyici Yönünü Anlatmak

Kuran, insanlara hem uyarı hem de müjde niteliği taşır. Kuran’ı anlatırken Allah’ın rahmetini, merhametini ve bağışlayıcılığını vurgulamak önemlidir. Böylece dinleyici, İslam’ın cezalandırıcı değil, sevgi ve merhamet dolu yönlerini daha iyi anlar.

Örnek Ayet: “De ki: Ey kendi nefislerine karşı aşırı giden kullarım! Allah’ın rahmetinden ümit kesmeyin.” (Zümer Suresi, 39:53)

6. Örneklerle Anlatmak

Kuran’ın mesajlarını anlatırken günlük hayattan örnekler vermek, peygamber kıssalarından bahsetmek ve ibretlik olayları paylaşmak dinleyicilerin zihninde daha kalıcı bir etki bırakır. Özellikle Allah’ın peygamberleri aracılığıyla gönderdiği kıssalar, insanların doğru yolu anlamasına yardımcı olur.

7. Önce Kendi Yaşamında Uygulamak

Kuran’ın mesajını anlatan kişi, önce kendi hayatında bu prensiplere göre yaşamalıdır. İnsanlara Kuran’ı anlatan bir kimsenin, Kuran’ın öğütlerine göre bir yaşam sürmesi, sözlerinin etkisini artırır. Peygamber Efendimiz (s.a.v.), Kuran’ın yaşayan bir örneği olduğu için en etkili davetçi olmuştur.

Örnek Ayet: “Ey iman edenler! Yapmayacağınız şeyleri niçin söylüyorsunuz?” (Saff Suresi, 61:2)

8. Sabırlı Olmak ve Karşıdaki Kişinin İlgisini Gözetmek

Kuran’ı anlatırken sabırlı olmak ve acele etmemek gerekir. Herkesin öğrenme ve anlama süreci farklıdır. İnsanların soru sormasına izin vermek ve onları sabırla dinlemek önemlidir.

Örnek Ayet: “Sabırlı olun. Çünkü Allah, sabredenlerle beraberdir.” (Enfal Suresi, 8:46)

9. Kuran’ın Bilimsel ve Ahlaki Yönlerini de Aktarmak

Kuran’ın bilimsel işaretlerine, insan psikolojisine uygun yönlerine ve ahlaki öğretilerine değinmek de faydalı olabilir. Kuran, insanın fiziksel, zihinsel ve manevi yönleriyle ilgili derin bilgiler içerir ve insanlar genellikle bu yönleri ilgiyle dinlerler.

10. Güvenilir Kaynaklardan Faydalanmak ve Doğru Bilgi Vermek

Kuran’ı anlatırken güvenilir kaynaklara başvurmak ve doğru bilgiler vermek önemlidir. Mealler, tefsirler ve hadisler gibi güvenilir İslami kaynaklardan faydalanmak, yanlış anlaşılmaları önleyecektir.

11. Kuran’ın Güzelliklerine ve Allah’ın İsimlerine Vurgu Yapmak

Kuran, Allah’ın isim ve sıfatlarını tanıtarak O’nun sonsuz merhametini, adaletini, kudretini anlatır. Kuran’ı anlatırken Allah’ın isimlerine ve Kuran’ın insanların ruhunu besleyen yönlerine vurgu yapmak, dinleyicinin Allah’a yakınlaşmasını sağlar.

Sonuç

Tarih boyunca, insanlık için önemli hizmetlerde bulunmuş, ilmiyle, sanatıyla, devlet adamlığıyla veya manevi önderliğiyle iz bırakmış pek çok büyük zat, vefatlarıyla da hatırlanmaya devam etmiştir. Bu şahsiyetlerin ölüm tarihlerine, özellikle Osmanlı ve İslam kültüründe “tarih düşme” geleneğiyle kayda değer mısralar eklenmiştir. Tarih düşme, bir kişinin vefat yılını veya önemli bir olayı hatırlatacak şekilde ebced hesabı ile şiirsel bir biçimde ifade etme sanatıdır.

Bu yazıda, vefatlarına tarih düşülen bazı büyük zatları ve onların bıraktıkları mirası ele alacağız.

1. Şeyh Edebali (1206-1326) – Osmanlı’nın Manevi Mimarı

Osmanlı Devleti’nin fikir babalarından olan Şeyh Edebali, Osman Gazi’nin kayınpederi ve ona rehberlik eden büyük bir alimdir. Devlet yönetiminde adaletin ve hoşgörünün esas alınmasını öğütlemiş, Osmanlı’nın temel ilkelerinin oluşmasına katkı sağlamıştır.

Vefatına tarih düşülen mısralardan biri:

“Edebâli hazretleri gitti rahmet-i Mevlâ’ya”
“Dediler târihini cennette buldu safa” (1326)

Bu mısrada, onun ahirette huzur bulduğu ifade edilir.

2. Fatih Sultan Mehmet (1432-1481) – İstanbul’un Fatihi

İstanbul’u fethederek çağ açıp çağ kapatan Fatih Sultan Mehmet, sadece bir asker değil, aynı zamanda sanat ve bilimde ileriyi görebilen büyük bir liderdi. Onun vefatına da tarih düşülmüştür:

“Vird-i zebân oldu tarih-i vefâtı pâdişâhın”
“Âlemi gark eyledi mâtemle Rûm’un şâhı” (1481)

Bu mısra, onun ölümünün büyük bir üzüntüyle karşılandığını anlatır.

3. Mimar Sinan (1490-1588) – Osmanlı Mimarî Dahisi

Mimar Sinan, Osmanlı’nın en büyük mimarı olup Süleymaniye Camii, Selimiye Camii gibi şaheserleri inşa etmiştir. Onun vefatına düşülen tarih mısrası şöyledir:

“Eyledi irtihâl Sinan usta, âbâd olsun makâmı”
“Dediler târihini hayrânlar: Gitti cennete” (1588)

Bu ifadede, onun yaptığı eserlerle ölümsüzleştiğine vurgu yapılmaktadır.

4. İmam Rabbani (1564-1624) – İslam’ın Büyük Müceddidi

İmam Rabbani, tasavvuf alanında büyük etkiler bırakmış ve İslam’ın ruhunu koruma adına önemli mücadeleler vermiştir. Onun vefatına düşülen tarih şöyle söylenmiştir:

“Hâce-i cihân gitti dar-ı bekâya”
“İrtihâliyle buldu âlî makâma” (1624)

Bu dizelerde, onun Allah katında yüksek bir mertebeye ulaştığı ifade edilir.

5. Yunus Emre (1240-1321) – Sevgi ve Hoşgörünün Şairi

Anadolu’nun en büyük mutasavvıf şairlerinden olan Yunus Emre’nin ölümüne de tarih düşülmüştür:

“Dediler târihini aşıklar: Cennet olsun mekânı”
“Gitti bu dünyadan Yunus, kaldı dillerde destanı” (1321)

Bu mısralarda, onun şiirleriyle ve öğretileriyle hâlâ yaşadığına vurgu yapılır.

Sonuç: Vefatla Unutulmayanlar

Bu büyük zatlar, sadece yaşarken değil, vefatlarıyla da insanlık için birer ibret levhası olmuşlardır. Onların hatıraları, tarih düşme geleneğiyle mısralara işlenmiş, nesiller boyunca aktarılmıştır.

Günümüzde birçok camide belli günlerde cemaat için çorba dağıtımı yapılıyor. Özellikle sabah namazlarından sonra sıcak bir çorbanın dağıtılması, hem bir ikram hem de bir muhabbet vesilesi oluyor.

Asıl Olan Çorba Değil, Gönüldeki Muhabbet

Camilerde çorba dağıtımı, sadece mideyi değil, gönülleri de ısıtmalıdır. Orada dağıtılan şeyin sadece çorba değil, bir selam, bir tebessüm, bir dua olması gerekir. İkram edilen çorba belki bir saat sonra unutulur ama ikramdaki samimiyet ve sıcaklık unutulmaz.

Bir gün cami avlusunda çorba içen yaşlı bir amca şöyle demişti:
“Bu çorba, karnımı doyurdu ama asıl beni mutlu eden, camide hâl hatır soran birinin olmasıydı.”

Demek ki asıl ihtiyaç, sadece yemek değil; bir dost eli, bir gönül sohbeti, bir kardeşlik muhabbetidir.

Camide dağıtılan çorbanın gerçek anlamını kavrayabilirsek, o çorba midemizi doyurmanın ötesine geçer. O zaman çorba, sadece sıcak bir yemek değil, sıcak bir kardeşlik bağının sembolü hâline gelir.

Sabahın erken saatlerinde, eski taş caminin önünde durdu. Yıllar önce buradan ayrıldığında gençti, şimdi ise saçları beyazlamış, yüzü çizgilerle dolmuştu. Derin bir nefes aldı. Eşiği aşarken içini garip bir his kapladı: Buraya son adım attığında üzerinden tam kırk yıl geçmişti.

Zaman Nasıl Geçti?

O günleri düşündü. Çocukken bu cami onun oyun alanıydı. Babası elinden tutar, namaza getirirdi. Sonra gençlik yılları geldi. Üniversiteye gitti, kariyer yaptı, hayatın telaşı içinde kayboldu. İş, aile, sorumluluklar derken cami defterini fark etmeden kapatmıştı. Hep “Bir gün dönerim” demişti ama o gün hiç gelmemişti.

Oysa hayat devam ediyordu. Babası vefat ettiğinde bile camiye sadece cenaze namazı için uğramış, sonra yine uzaklaşmıştı. Çocukları büyüdü, kendi hayatlarını kurdular. O ise emekli olduğunda bir boşluk hissetmeye başladı. Yıllarını verdiği iş, artık ona bir anlam ifade etmiyordu. İçindeki huzursuzluğu dindirecek bir şey ararken camiyi hatırladı.

İlk Adım, Son Fırsat

Caminin avlusuna girerken kendini garip hissetti. Cemaatten birkaç kişi ona baktı ama kimse tanımadı. Oysa bir zamanlar burada herkes birbirini bilirdi. Eski ahşap kapıya dokunduğunda yüreğinde bir ürperti hissetti. Ne kadar uzun zaman olmuştu…

İçeri adım attığında burnuna eski halılar, duvarlardan süzülen nem ve yılların sessiz tanıklığını taşıyan tahta kokusu geldi. Mihrabın önünde durdu, başını eğdi. Gözleri doldu. “Allah’ım, ben geldim. Geç kaldım ama geldim,” diye fısıldadı.

Namaza durduğunda dizleri titredi. Uzun zaman sonra ilk defa secdeye vardığında, içindeki yüklerin de yere serildiğini hissetti.

Hayatın Özeti Bir Cümlede Saklıydı

Namazdan sonra caminin köşesinde oturan yaşlı bir amca yanına yaklaştı. Ona dikkatle baktı ve gülümseyerek sordu:
— Evlat, seni burada görmeyeli uzun zaman oldu. Nerelerdeydin?

Adam gözlerini yere indirdi. Verecek cevabı vardı ama aynı zamanda yoktu. Yılların bahanesi olur muydu?
— Hayat işte… dedi sessizce.
Yaşlı amca başını salladı ve tek cümleyle her şeyi özetledi:
— Hayat seni camiden uzaklaştırmış ama bak, sonunda yine buraya getirmiş.

İşte o an anladı. İnsan ne kadar uzaklaşırsa uzaklaşsın, dönmesi gereken yer belliydi. Dünya işleri, meşguliyetler, hırslar, hepsi gelip geçiyordu. Ama cami, Allah’ın evi, her zaman aynı yerde duruyordu. O bekliyordu.

Sonuç: Geç Kalmadan Dönmek

Belki de en büyük ibret, insanın nereye ait olduğunu fark etmesiydi. Hayatın koşuşturması içinde kaybolmuş, yıllarca camiye uğramamıştı. Ama o kapı kapanmamıştı. O cami hâlâ oradaydı. Ve en önemlisi, Rabbi de onu bekliyordu.

Şimdi geriye dönüp baktığında tek bir şey geçiyordu içinden: Keşke kırk yıl beklemeseydim.

İnsanın varoluş süreci, akıl almaz detaylarla örülmüş ilahi bir sanat gibidir. Bir damla sudan, bilinçli bir varlığa dönüşmek; milyonlarca hücrenin kusursuz uyumu, zamanın içindeki titizlikle işleyen aşamalar, her biri üzerinde derin derin düşünülmesi gereken ibretlik bir olaydır.

1. İlk Kıvılcım: Döllenme Mucizesi

Her şey, milyonlarca sperm hücresinin rahme doğru zorlu yolculuğuyla başlar. Bu hücrelerden yalnızca biri, anne yumurtasıyla birleşme şansını yakalar. İşte bu an, insanın hayata ilk adımıdır. Bir damla su içinde saklı olan yaşam sırrı, Allah’ın takdir ettiği bir kaderle birleşir ve yepyeni bir hayat başlar.

Döllenme gerçekleştiği anda, yeni bir insanın genetik haritası belirlenmiş olur. Saç rengi, göz şekli, cilt tonu, yetenekleri ve hatta bazı karakter özellikleri bu ilk hücrede kodlanmıştır. Tüm bunların sadece iki mikroskobik hücrenin birleşmesiyle ortaya çıkması, ilahi bir planın açık delillerinden biridir.

2. Rahimdeki İlk Adımlar: Hücreden Bütünlüğe

Döllenmiş yumurta (zigot), bölünerek çoğalmaya başlar ve birkaç gün içinde rahme yerleşir. Burada, embriyo adını alır ve rahim duvarına tutunarak büyümesine devam eder. Küçük bir noktadan, milyarlarca hücreye sahip muhteşem bir organizmaya dönüşecek olan bu varlık, adım adım şekillenmeye başlar.

Henüz gözle görülemeyecek kadar küçük olan embriyo, birkaç hafta içinde organlarının temel yapılarını oluşturur. Önce kalp atmaya başlar, sonra beyin, omurga ve sinir sistemi gelişir. İlginçtir ki, kalp ilk atan organdır ve henüz birkaç hafta içinde ritmik olarak çalışmaya başlar. Hiç kimsenin yönlendirmediği bu muazzam mekanizma, bir Yaratıcı’nın varlığını düşündüren en büyük delillerden biridir.

3. Anne Karnındaki Hayat: Mükemmel Denge

Bebek, annenin karnında amniyon sıvısı içinde yüzerken her an gelişimini sürdürür. Kemikler sertleşir, kaslar güçlenir, parmak uçlarındaki çizgiler bile belirir. Hiç kimsenin dokunmadığı ve müdahale edemediği bu süreçte, bebek kendi programına uygun olarak tamamlanır.

Daha anne onun yüzünü bile göremezken, o parmaklarını kıpırdatmaya, tekmeler atmaya başlar. İşitme kabiliyeti geliştiğinde, annenin sesini duyar ve bu ses, onun için en tanıdık ve güven veren ses olur. İşte, anne ile çocuk arasındaki ruhsal bağın temelleri burada atılır.

Bebeğin iç organları da belirli bir düzen içinde çalışmaya başlar. Akciğerleri henüz tam anlamıyla nefes alıp vermese de, anne karnındaki özel bir mekanizma sayesinde oksijen alır. Tüm bunlar, insanın yaratılışındaki hassas dengeyi gösterir.

4. Doğum: Hayata Açılan Kapı

Dokuz ay boyunca rahimde korunan, beslenen ve büyüyen bebek, zamanı geldiğinde doğum yolculuğuna başlar. Anne vücudu, doğumun kolaylaşması için özel hormonlar salgılar ve doğum süreci başlar. Bebek, karanlık ve korunaklı bir dünyadan, ışıklı ve geniş bir dünyaya geçiş yapar.

İlk nefesini aldığında ciğerleri oksijenle dolar ve hayata adımını atar. O ana kadar anneden gelen besinle hayatta kalan bu minik varlık, artık kendi başına nefes alıp vermeye başlar.

İbret Dolu Bir Yolculuk

İnsanın ana rahmindeki yolculuğu, başlı başına bir mucizedir. Tüm bu aşamalar, belirli bir düzen ve program dahilinde gerçekleşir. Eğer bu aşamalardan biri eksik ya da düzensiz olsaydı, insanın oluşumu imkânsız olurdu.

Bu süreci yöneten bir bilinç, bir düzenleyici el olmadığı düşünülebilir mi? Hiçbir teknolojik gelişme, hiçbir bilimsel çalışma, bir damla suyun içinden bilinçli bir insan oluşturamaz. Ancak Allah’ın sonsuz kudreti, her insanda bu mucizeyi tekrar tekrar yaratır.

İnsan bu dünyada birçok şeyi ihmal edebilir. Sabah uyanmayı, işe gitmeyi, bir dostuna selam vermeyi, hatta bazen ailesiyle vakit geçirmeyi bile unutur. Ama en büyük ihmal, kendi Rabbi’ne karşı olan sorumluluğunu unutmasıdır. Çünkü dünya işlerini erteleyen, belki bir gün yetişebilir; ama ölüm geldiğinde, artık hiçbir şeyin telafisi yoktur.

Kılmadığı Namaz, Sonunda Kılındı

Adam hayatı boyunca namaz kılmamıştı. Çocukken annesi ve babası ona namazı öğretmeye çalışmış, “Oğlum, Allah’a karşı borcun var” demişlerdi. Gençliğinde, “Daha vaktim var” diyerek namazı hep ertelemişti. İş hayatına atılınca, “Çok yoğunum” bahanesine sığınmıştı. Yaşlanınca da “Artık alışamadım” demiş, yine başlamamıştı.

Ama bir gün ansızın ölüm geldi. Gözlerini açtığında bu dünyada artık yapacak hiçbir şeyi kalmamıştı. Ve kılmadığı namazı, başkaları onun için kılmak zorunda kaldı.

Cenaze Namazında Sessizlik

Cami avlusunda bir tabut duruyordu. Cemaat saf tuttu. Hoca, “Merhuma helal ediyor musunuz?” diye sorduğunda, herkes otomatik olarak “Helal olsun” dedi. Ama aslında, asıl hesaplaşma insanların değil, Rabb’in huzurundaydı.

Sonra namaz başladı. Hayatı boyunca hiç rükûya varmayan beden, şimdi tabutun içinde hareketsizdi. Secdeye gitmeyen baş, artık bir kefenin içinde cansız yatıyordu. O, kendi namazını kılmadı ama insanlar onun namazını kıldılar.

Namazın ardından bir sessizlik oldu. İçlerinden biri içini çekerek fısıldadı:
“Keşke bu safta, kendi namazını kılan biri olarak dursaydı.”

Ölümden Sonra Değil, Hayattayken Kılınmalı

İnsan, ölüm gerçeğini hep uzak görür. Oysa her gün birileri hayata veda ediyor. Herkes başkalarının cenazesine gidiyor ama kendi cenazesini hiç düşünmüyor. Oysa camiler şahit ki, bugün namaza gelmeyenler, bir gün cenaze namazıyla mutlaka buraya getiriliyor.

Ama önemli olan, o güne kadar kaç vakit namaz kıldığımızdır. Çünkü başkalarının bizim için kılacağı namaz değil, bizim hayatımız boyunca kıldığımız namaz bizi kurtaracaktır.

Sonuç: Son Namazın Cenaze Namazı Olmasın

Bir gün bizim için de cenaze namazı kılınacak. Ama asıl mesele, bu dünyada secdeye varıp varmadığımız, Rabbimizin huzurunda kulluğumuzu yerine getirip getirmediğimizdir.

Eğer biz kendi namazımızı kılmazsak, bir gün insanlar bizim için son namazımızı kılacak. Ama o namaz, bizim için artık hiçbir şeyi değiştirmeyecek.

Bir cami cemaatinin en büyük eksikliği, orada olmayanlardır. Sabah namazında omuz omuza duranlar bilir ki, yanlarındaki boşluklar sadece safların değil, gönüllerin de eksikliğidir. Oysa İslam, sadece camiye gelenlerle sınırlı değildir. Asıl mesele, camiden uzak kalanları hatırlamak ve onlara gitmektir.

Peki, Neden Gelmiyorlar?

Bazıları dünya telaşına dalmıştır. İş, aile, sorumluluklar derken ibadeti ertelerler. “Bir gün vakit bulursam gelirim” diye düşünürler ama o gün bir türlü gelmez.

Bazıları gençtir, caminin kendileri için olduğunu düşünmezler. Oysa cami, yaşlıların değil, her yaşın mekânıdır.

Bazıları bir kırgınlık yaşamıştır. Belki camide gördüğü bir soğukluk, belki bir yanlış söz onları uzaklaştırmıştır. Oysa cami, insan hatalarından değil, Allah’ın merhametinden beslenen bir yerdir.

Bazıları da hiç davet edilmemiştir. Birinin elinden tutmasını, bir selam vermesini, “Hadi, birlikte gidelim” demesini beklemiştir ama bu davet hiç gelmemiştir.

Biz Onlara Gidelim

Eğer biri camiye gelmiyorsa, cami ona gitmelidir. Çünkü Müslüman sadece bekleyen değil, arayan ve davet edendir.

İş yerindeki arkadaşımıza, komşumuza “Hadi, birlikte cuma namazına gidelim” demek zor değildir.

Gençleri kazanmak için onlara caminin bir ibadet yeri olduğu kadar, bir muhabbet yeri de olduğunu hissettirmek gerekir.

Yıllardır camiye uğramayan birine selam verip hâlini hatırını sormak, belki onun için yeni bir başlangıç olacaktır.

Cami, sadece içine girenlerin değil, ona ihtiyacı olup da giremeyenlerin de evidir. Birinin elinden tutarak onu camiye getirmek, onu sadece namaza değil, Rabbine yaklaştırmaktır.

Sonuç: Bir Adım Bizden, Bin Rahmet O’ndan

Peygamber Efendimiz (s.a.v.), insanları İslam’a davet ederken onları beklememiş, onlara gitmiştir. Biz de aynı şuurla hareket etmeliyiz.

Belki bir kişi camiye gelmek için sadece küçük bir teşvik bekliyordur. O sözü biz söyleyelim. O daveti biz yapalım. Çünkü biz gitmezsek, belki o da hiç gelmeyecek.