@@@@@@@@@@

GAZZE

Garipler yurdu, mazlumlar beldesi GAZZE,
Ey İsrail leşi, soyun sopun kana belene
Ehli iman, necip millet bununla bilene,
Aşk olsun, yazıklar olsun, sana insan diyene…

Mazlumların âhı yükseldi ta arşa dek,
Çekemem bunu sineye kalsam da bir tek,
Dinime, geçmişime bağlıyım, olmam dönek,
Tükürürüm. Muinimdir Allah ve melek…

Gururludur! Zalim olunca, oysa iğreti,
Arslan karşısında, ne yapar İsrail iti,
Kadın, çocuk, ihtiyar karşısında onun merti,
İmansızca kaçar, yine olur namerti…

Beslenir, insan kanı emmekle,
Pislenir, insan kılığına girmekle,
Hislenir, itinin ölümünü görmekle,
Hırlaşır, cehennemdeki yerini gözetmekle…

Mesleğidir, hıyanet hem de zillet,
Dünyasıdır diyanet, deni millet,
Menfaat da hıllet, menfaatsız illet,
Ya Rab! Ya bunları kahret, ya da kahret…

Birinin hedefi ahiret, diğerinin para,
Sağlam vücutta ufunetli yara,
Kalp kara, dünya ve ahiret kap kara,
Mü’mini gönderir şehadetle ebedi diyara…

Isınmak için dünyayı yakar Netenyahu,
Isırmak için hem cinsini yutar, neden ya hu?
Sallanmak için uygun bacaklar kollar,
Yalanmak için salya akıtır sırtlanlar…

Zulmüyle rahmet okutur, ite köpeğe,
Soysuzdur, saldırır yaşlı ve bebeğe,
Yazdıklarıyla kendini yazdırır tarihe,
“Zulmetmek için geldim, geldim.” feleğe…

Ocakları, evleri barkları yakar,
Ağlanacak hale zevkle bakar,
Ha yakar insan, ha sigara yakar,
Kan akar, sel olup akar, akar,
Elbet çör-çöpü önüne katar…

Vahşetliklere denktir Gazze,
Ölüm ona zevktir Gazze,
Ahirete açılır, yakındır Gazze ,
Ulvi makama basamaktır Gazze…

Firavun, İsrail hep aynı Ene,
Birinin yeri Mısır, diğerinin İsrail ,
Firavun’a demişti Musa :Bu zulüm ne?
Isırıcı köpeklere diyecek yok mu, bu gidiş ne?

Bizde de oynanmasın aynı oyun,
“Arapça isimler değil, başka isim koyun.”
Başörtüsü, Din, Dil, İsim, İrtica, Ezan, Kadın,
Bunlar da oynanan oyun, hep aynı oyun…

Dayan kardeşim dayan aksa da kan,
Boğacaktır o kan sırıtsa da sırtlan,
Ey uyuyan dev artık uyan,
Seni bekliyor Gazze, Afrika, tüm Müslüman…

@@@@@@@@@

Nuh. 26: Nûh dedi ki: “Rabbim! Yeryüzünde dolaşan bir tek kâfir bile bırakma!”
27: “Bırakacak olursan, onlar senin kullarını yoldan çıkarırlar ve ancak kendileri gibi ahlâksız, günahkâr ve azılı kâfir nesiller yetiştirirler.”
28: “Rabbim! Beni, anne-babamı, mü’min olarak evime girenleri, bütün mü’min erkeklerle mü’min kadınları bağışla! Zâlimlerin ise ancak helâkini artır! Köklerini kurut!”

Nuh Peygamberin bu bedduasına bizde amin diyoruz.

@@@@@@@@

İşte sel olan O son damlalar,

İMAN VE ŞEHADET BİR ARADA,
YIKILMA VE KALKIŞ YANYANA,
ALKIŞ VE TUFAN, ÖLÜŞ VE DİRİLİŞ AYNI PAZARDA.
HÜZÜNLE VE ÖFKE AYNI BEDENDE.
İNSANLIK MI?
DUYGU VE HİS Mİ?
ŞEYY..!!

DAMLALAR VE GÖZ YAŞLARI BİTMİYOR, AKMAYA DEVAM EDİYOR.

RABBİM BİTİRSİN, DİNDİRSİN.

“(Nihayet) «Ey yer suyunu yut! Ve ey gök (suyunu) tut!» denildi. Su çekildi; iş bitirildi; (gemi de) Cûdî (dağının) üzerine yerleşti. Ve: «O zalimler topluluğunun canı cehenneme!» denildi.” Hud. 44.

Fıkra. Hitler ve Stalin bir çayhanede oturmaktadırlar. Bir adam içeri girer ve çaycıya bunlar Hitler ve Stalin değil mi diye sorar. Çaycıda `Evet, onlar` der.
Sonra adam onlara doğru yürür ve sorar:
-`Selam, ne yapıyorsunuz? `
Hitler cevaplar: `3. Dünya savaşını planlıyoruz. `
Adam sorar: `Gerçekten mi? Neler olacak? `
Hitler: `Bu sefer 14 milyon Yahudi’yi ve bir bisiklet tamircisini öldüreceğiz` der.
Adam sorar: `Bir bisiklet tamircisi mi???!`
Hitler Stalin`e döner ve der ki:
-`Gördün mü, sana kimsenin 14 milyon yahudiyi takmayacağını söylemiştim! `

@@@@@@

Fark.

Eczacı Levi alı al moru mor bir şekilde İzhak’ın kapısını çalmış:
– Ne oluyor Levi?.. Nedir bu telaş?
– Sorma İzhak!.. Ben bugün sana mide ilacı veriyorum diye zehir vermişim!
– Eyvah!.. Ne olacak şimdi?
– Ne mi olacak? 5 milyon daha vereceksin!..

@@@@@@@@

Müjde Moiz Müjde

İki tüccar konfeksiyoncu Yahudi arkadaş, piyasayı araştırdılar ve o sene hâkî renkte kumaşın moda olacağını öğrendiler.
Bütün varlıklarını paraya çevirdiler. Piyasadaki bütün haki kumaşları satın aldılar. Depoları bu renkteki kumaşlarla doldu.
Ancak; kimsenin hâkî renkteki kumaşlara talip olmadığını gördüler. İki kafadar artık iflasın eşiğine gelmişlerdi.
Moiz ve Aron dertli dertli oturuyorlardı. Bıçağın kemiğe dayandığı bir gün kapı çalındı ve içeriye bir albay girdi.
‘Sizde haki renkli kumaş var mı ?’ diye sordu. Kulaklarına inanamadılar.
‘Evet albayım var, gösterelim’ dediler. Albay dikkatle kumaşları inceledi ‘çok beğendim’ dedi.
‘Bu sene askerlere 200 bin, subaylara 50 bin adet haki renkte elbise yaptıracağız.
Ancak tabi ki benim tek başıma beğenmem yetmez. Generalimin de olur demesi lazım.’
Bana bir parça numune verin yarın saat 12’ye kadar telgraf çekersem iptal ettim demektir.
Eğer telgraf gelmezse kumaşları kesip imalata başlayabilirsiniz. .’
Ve albay numuneyi alarak gitti.
O gece bitmek bilmedi.
Kimi zaman ümitlendiler, kimi zaman ‘ya iptal olursa’ diye göğüs geçirdiler.
Ertesi gün saat:
11.00…….
11.15…….
11.30…….
11.45…….
gözleri yollarda korku ile postacıyı beklediler. Bir taraftan postacı gelmesin diye dua ediyorlardı.
Tam 12 ye 5 kala postacı yolun başında gözüktü. ‘Belki bize gelmiyordur’ diye ümitlendiler.
Ancak postacı gelip kapılarını çaldı. Moiz büyük bir kederle koltuğa çöktü.
Aron`da çaresiz kapıyı açtı ve postacının elinden telgrafı aldı.
Titreyen elleri ile kağıdı açtı ve sevinçle bağırmaya başladı.
Müjde Moiz, müjde…….. Baban Ölmüş.