HAYVAN   SEVGİSİ

         Peygamberimizin arkadaşlarından Cafer’in oğlu Abdullah,bir gün yolculuğa çıkmıştı.Giderken bir meyve bahçesine uğradı.Bahçede bir hizmetçi bekçilik yapıyordu.Az sonra bu hizmetçiye üç ekmek getirdiler.Hizmetçi,ekmeğin birini köpeğine verdi.Köpek ekmeği hemen yedi.Hizmetçi,ekmeğin birini daha uzattı,köpek onu da yedi.Hizmetçi,elinde kalan son ekmeği de köpeğe verince Abdullah,hizmetçiye:

            -Niye ekmeklerin hepsini köpeğe verdin?Kendini niye düşünmedin?diye sordu.Hizmetçi şu cevabı verdi:

            -Bu köpek burada gariptir,sahibi yoktur.Onun,uzak bir yerden geldiğini sanıyorum.Onu aç bırakmak istemedim.

            Peki,sen ne yiyeceksin?

            Oruç tutarım.

Hizmetçinin bu cevabı üzerine Abdullah kendi kendine şöyle dedi:

            -Herkes benim çok cömert bir insan olduğumu söyler.Bu hizmetçi ise benden daha cömert.

            Sonra Abdullah,hizmetçinin bekçiliğini yaptığı meyve bahçesini sahibinden satın aldı ve hizmetçiye bağışladı.”(Ahmet Efe)